Dankzij Paljas Theaterproducties vzw is er in Play Zuid een theatermonument als een feniks uit de as herrezen: Ruud De Ridder en Nicole Laurent mogen met ‘Onze Piet is ne kwiet’ het publiek opnieuw aan het lachen brengen met hun Echt Antwaarps Teater. Spraakverwarringen, misverstanden, ongemakkelijke situaties en herkenbaar gekrakeel in de taal die volgens bepaalde historici gesproken werd door Adam en Eva zelver, bezorgen het publiek zonder problemen een stevige workout voor de lachspieren. In de lange traditie van het Echt Antwaarps Teater is ‘Onze Piet is ne kwiet’ een stuk met links en rechts een kleine knipoog naar de maatschappij, maar vooral toch licht verteerbaar, geschreven en geweldig gespeeld om “eens goe me te lache”. Ruud De Ridder, Nicole Laurent, Anke De Ridder en Patrick Onzia staan garant voor een ontspannen avond vertier en plezier van hier.

Met ‘Diarree is mijn lievelingskleur’ tillen Theater Artemis en Studio Julian Hetzel een schijtvoorstelling naar een hoger niveau: holy shit, wat een geweldig jeugdtheater. En schijtvoorstelling is hier geen waardeoordeel, maar letterlijk een voorstelling waar het op een bepaald moment gaat over de perfect gescheten, dampende drol die het podium siert. Terwijl jong en oud in het publiek tegelijkertijd huiveren van de idee en hilarisch lachen met het beeld van een hoopje feces dat plots op de scène ligt, beschrijft Louis van der Waal in de meest lyrische taal die hij kan bedenken de schoonheid van dat stuk stront. Je voelt aan de sfeer in De Studio in Antwerpen en je hoort aan de reactie van het publiek dat op dat moment iedereen mee in de voorstelling zit en mee is met het verhaal. Dat is de kracht van ‘Diarree is mijn lievelingskleur’: je bent als toeschouwer niet zomaar publiek, maar deelnemer aan dit absurde gegeven van een auditie die aardig uit de hand loopt.

Ontsnappen aan de eenzaamheid van het schrijven. Dat wou Édouard Louis (hier neergezet door Arne De Tremerie), auteur van o.a. ‘Wie heeft mijn vader vermoord’, door als acteur op de planken te staan. Als sinds zijn kindertijd acteert ie, liet ie optekenen in de Bourla om te ontsnappen aan de dagdagelijkse beledigingen. Meer dan twee keer per week werd ie geslagen om wie ie was, een homo op school. Vriendjes had ie niet. Doen alsof deed ie al van kindsbeen, acteren, dat ie helemaal geen homo was, door anti-homostellingen aan te nemen onder andere. En zijn eenzaamheid verborg ie door steeds dezelfde techniek toe te passen, naarstig op zoek te gaan naar iets in zijn rugzak dat ie sowieso niet zou vinden. Om op die manier het signaal te geven dat ie vooral niet bereikbaar/aanspreekbaar wou zijn.

Mag je één man zomaar doden om een hele stad te redden van het failliet? Uiteraard mag dit niet! … Maar wat als die man niet helemaal onschuldig is? Wat als … ? Hoever kan je de voorwaarden aanpassen alvorens de inwoners van de stad hun geweten inruilen voor geld? Dat is het centrale thema van ‘My Sweet Panther’ van Theater FroeFroe en Theater Stap. De voorstelling is gebaseerd op het toneelstuk ‘Het Bezoek van De Oude Dame’ van Dürrenmatt en combineert traditioneel toneel, poppenspel en muziek tot een inclusieve theatervoorstelling waarbij acteurs met een mentale beperking de spelersgroep van Theater FroeFroe aanvullen. Dit maakt van ‘My Sweet Panther’ een multi-dimensionele voorstelling. Je hebt het gegeven van het geslaagde samenspel van minder valide en valide acteurs. Je hebt de confrontatie met een serieus moreel dilemma en de valkuilen die daaraan gekoppeld zijn. En dat alles mag je beleven in een wereld met heel eigen regels, namelijk: de wereld van het poppenspel.

Een rare vibe hangt er vindt Naomi (Evelien Bosmans) wanneer ze wacht op haar grootvader Cornelius (Katelijne Verbeke die een geweldige brompot weet neer te zetten), een boomer die van een andere planeet of zo komt. Bedoeling is dat hij mee zal spelen in een stuk. Omdat de overheid diversiteit op de scène aanmoedigt en daar het Theaterhuis blijkbaar nog een werkpunt heeft. Maar dan blijkt opa zijn zegje nog te willen hebben en wil ie dat er niet alleen naar zijn artistieke inbreng geluisterd wordt maar er ook nog rekening mee gehouden wordt ook.