Waanzin … pure, complete, maar o zo leuke waanzin. Zo kunnen we dit concert het best omschrijven. Wie nog nooit van de Toppers heeft gehoord, mist ongetwijfeld een belangrijk stuk van de culturele achtergrond van onze noorderburen. Op Koninginnendag na, is het optreden van de Toppers het belangrijkste groepsmoment van het jaar. Op drie dagen tijd komen meer dan 200 000 Nederlanders afgezakt naar de Amsterdam ArenA om samen luidkeels mee te zingen, mee te roepen of mee te schreeuwen met onvergetelijke klassiekers uit alle muziekgenres. De Toppers van dienst waren Jeroen van der Boom, Rene Froger, Gordon en Gerard Joling. Deze vier heren mochten, bijgestaan door een fantastische band en een schare backing vocals, de liedjes voorzingen en het publiek entertainen.
Vermits we hier bij concertnieuws niet aan ons proefstuk toe waren, hadden we ons mentaal goed voorbereid op een carnavaleske sfeer die vaak flirt met de grens van de wansmaak. Maar dit keer geen roze boa’s en fluo cowboyhoeden. En toch was het als nuchtere Vlaming weer even schrikken toen we in de buurt van de ArenA kwamen. Met als subtitel “The Royal Party for Kings & Queens” had men als dresscode voor dit jaar wit en koninklijk goud ingevoerd. Gouden shortjes, kroontjes, petten, vestjes, hoedjes, brillen, dassen, blouses en leggings passeerden de revue. En ook al leek menig kledingstuk niet meer echt op maat gemaakt te zijn van de persoon die het droeg, het zou ze worst wezen: ze kwamen om te feesten en dat was het enige wat telde.
En al voor aanvang van het concert zat de sfeer er goed in. Bij het binnenkomen van de zaal, hoorden we de menigte al meezingen met André Hazes, George Baker en John Denver. Eindelijk was het dan zover: een grote klok telde de laatste seconden af naar de start van de show. En toen weerklonken de eerste noten van … het Wilhelmus. Uit volle borst zongen de Nederlanders hun volkslied naar de koninklijke loge vanwaar de koninklijke familie hen begroette. Toen de acteurs uitgewuifd waren, kon het echte spektakel beginnen. Een praalwagen die een wit kasteel dat voortgetrokken werd door een vurige, gouden leeuw symboliseerde, bracht op de muziek van “Higher” de vier Toppers naar het podium. De gouden glitter spuwde rijkelijk vanuit het kasteel de toeschouwers tegemoet en de sfeer zat al meteen goed.
De eerste twee medleys die de Toppers brachten, gingen er in als zoete koek. Of het nu ging om “Tulpen uit Amsterdam” of om “Can you feel the love tonight”, het publiek liet zich stevig gaan. Gordon had duidelijk zijn bril niet op toen hij daarna aan de verzamelde massa vroeg: ”Voelen we ons nog een beetje kind vanavond?” De outfits en het feit dat iedereen uit volle borst de liedjes van “Kinderen voor Kinderen” aan het meezingen was, dienen ons inziens als voldoende bevestiging. En ja, we pleiten evengoed schuldig aan het toegeven aan dit jeugdsentiment. Maar geef nu zelf toe: wat is er leuker dan ongegeneerd, luidkeels meebrullen op de tonen van “Ik heb zo waaa-waaaa-waaa-waanzinnig gedroomd”? Dit feestje werkte veel te aanstekelijk om stil te blijven zitten.
Om op hetzelfde elan door te gaan, hadden de Toppers K3 uitgenodigd om een mix te brengen van hun grootste successen. Het moet voor Karen, Kristel en Josje een aanpassing geweest zijn om i.p.v. voor een zaal vol kinderen nu plots te zingen voor een arena met 69 000 volwassenen. Maar ze lieten zich duidelijk niet van hun stuk brengen en deden ook hun duit in het zakje om de feestsfeer te behouden. De liedjes werden ook nu weer vlot meegezongen en menig mannelijk toeschouwer keek zijn ogen uit toen de cameraman vlot inzoomde op deze vrolijke verschijningen.
En dan was het aan Gordon om zijn nieuwste project, Los Angeles The Voices, even voor te stellen. Bijgestaan voor zijn vier nieuwe collega’s bracht hij een staalkaart van waar dit nieuwe kindje voor staat: Nederlandstalige muziek met grootse instrumentale arrangementen en het betere vocale werk. En hoewel het best knap was, waren we meer onder de indruk van de gaste van Jeroen van der Boom. Samen met Leonie Meijer bracht hij een stukje van “Los van de grond”, maar de Amsterdam ArenA ging pas echt uit zijn dak toen ze “Paradise by the dashboard light” brachten. Geheel in de stijl van Meatloaf werd het lied uitgebeeld toen Leonie Jeroen al zingend ging achtervolgen rond het podium om hem uiteindelijk op zijn knieën te dwingen. Het vuur droop letterlijk van het podium en ondertussen zongen we weer uit volle borst mee.
Om een beetje terug tot rust te komen, was het vervolgens aan Rene Froger om zijn fantastische versie van “This is the moment” te brengen. Wat een kracht in die stem. We waren weer net iets te veel bezig met meezingen, want anders zouden we er stil van worden. Gerard Joling mocht vervolgens enkele van zijn hits brengen en dan werd de vakantiesfeer opgeroepen met een tropische mix.
Jeroen van der Boom en Rene Froger mochten het nog tegen elkaar opnemen in een medley waarbij ze elkanders nummers zongen. Het viel ons hierbij op met welk een gemak dit ging. De zangstijl van beide heren ligt duidelijk in mekaars buurt en toen ze op het einde ook echt gingen samenzingen, pasten de stemmen uitzonderlijk goed bijeen. Dat beide heren ook echte party-beesten zijn, droeg alleen maar bij tot de al erg feestelijke stemming.
En dan even iets helemaal anders: de goeie ouwe foxtrot werd van stal gehaald. Met “Foxie Foxtrot” van Nico Haak en “Ome Jan” van Willeke Alberti werd weer even in de oude doos gegrepen, maar dit droeg alleen maar bij tot een nog meer uitgelaten sfeer. En toen Joling er op het einde nog een lange, hoge noot wist uit te persen, leverde hij het bewijs dat hij ondanks ernstige haarproblemen toch nog altijd goed kan zingen. Een discomedley bracht ons op de tonen van de Gibson Brothers al feestend naar de pauze.
Maar wie dacht dat je dan rustig de tijd zou hebben om iets te gaan drinken, had het duidelijk bij het verkeerde eind. Dit was het moment waarop Peter Beense en René Schuurmans het podium mochten innemen. En het publiek zong tussen het aanhalen van vers bier nog altijd vrolijk mee met liedjes van o.a. André Hazes en Tom Jones. Vooral Peters vertolking van “I’ll never fall in love again” van Tom Jones kon ons hier erg bekoren.
Een concert met als subtitel “The Royal Party for Kings & Queens” kon natuurlijk niet anders dan een medley bevatten van Elvis Presley. Het tweede deel van het concert startte dan ook met die typische herkenningstune van The King terwijl de dansers en danseressen zich in Elvispakjes over het podium bewogen. Om het showelement nog meer te verhogen, zongen de Toppers dan ook nog eens van op 4 kleine platformpjes die over het publiek zweefden. Men had gekozen voor de remix-versie van “A little less conversation” van JXL uit 2002 en de beat werd aangehouden tijdens de twee andere nummers. Opnieuw hadden de Toppers hun start niet gemist.
Na een passende hommage aan Amsterdams eigen André Hazes was het tijd om de speciale gast van de avond even muzikaal in de bloemen te zetten. Hoewel de 25-jarige Jan Smit in vergelijking met de 4 gastheren nog een groen blaadje is, heeft hij zijn strepen in de Nederlandstalige muziek al lang verdiend. Gordon had in de kleedmaker zijn ogen eens goed de kost gegeven en wist ons te verzekeren dat het al lang geen “Jantje” meer is. “Als de morgen is gekomen” mocht deze feestelijke medley inzetten en terwijl de 4 Toppers rustig verder zongen, baanden ze zich een weg naar de koninklijke loge. Toen het hele gevolg dan eindelijk terug op het podium stond, mocht Jan zijn hit “Leef nu het kan” brengen. Persoonlijk hadden we de indruk dat Jan niet bijster goed bij stem zat, maar in het feestgedruis was het niet echt te horen. Het publiek was nog altijd razend enthousiast en daar draaide het toch allemaal om.
En na al deze vrolijkheid, was het even tijd voor een moment van rust en bezinning. Gordon mocht namelijk het lied brengen dat hij schreef voor zijn recent overleden moeder. Het werd een pakkende, trage ballade die vergezeld werd van videobeelden en foto’s op de grote schermen. En hoewel dit niet bepaald het publiek was dat muisstil ging zitten luisteren naar een emotionele uitbarsting, werd het toch opmerkelijk rustig en merkte je toch dat menig fuifbeest hier een krop van in de keel kreeg. Ook Gordon had het duidelijk moeilijk en werd gelukkig vocaal mee ondersteund door Los Angeles The Voices. Na een heel fijn slot, kreeg Gordon en zijn groep een daverend applaus waaruit we zonder twijfel konden opmaken dat het publiek deze stijlbreuk met de rest van het concert wel wist te waarderen.
Na een vrolijke meezingmedley met muziek van The Beatles, kwam toch de meest verrassende medley van de avond. Rene Froger en Jeroen van der Boom toonden zich echte rockers en brachten liedjes van o.a. The Rolling Stones, Nirvana en Kiss. Met vuurwerk en stevig gitaarwerk werd het geweld op het publiek losgelaten. Zij reageerde door luidkeels mee te brullen en het hoofd mee te schudden op het ritme van de drums. En ook hier moeten we weer schuldig pleiten.
Om weer even op plooi te komen, brachten Gerard Joling en Gordon dan maar “When the rain begins to fall” van Jermaine Jackson en Pia Zadora. We zijn er nog niet helemaal uit wie nu juist de vrouwelijke rol op zich heeft genomen, want zowel Gordon als Gerard waren gehuld in een grote, lange jas die volledig bestond uit veren. Het leken wel twee volwaardige drama queens die over het podium schreden. Het klonk goed, het bracht sfeer en het was niet besmettelijk en dus was iedereen tevreden.
En dan was het tijd voor de revelatie van de avond. Glennis Grace, die ooit nog een soundmixshow won met een imitatie van Whitney Houston, kwam in een Cadillac aanrijden om samen met Rene Froger een medley te brengen van allemaal liedjes uit Grease. Stuk voor stuk meezingers en vooral “Hopelessly devoted to you” bracht ons al stevig in verroering. Maar dit verviel in het niets toe ze achteraf het nummer “Afscheid” bracht van Volumia! In de originele versie is het nogal een klef nummer dat een beetje aan de zagerige kant zit, maar Glennis gaf het nummer een hele hoop power mee. Als een prinses in het midden van het grote podium zong ze haar emotionele vertolking de zaal in. En vooral op het einde van het nummer deed ze wat Whitney al lang niet meer kan, namelijk uithalen op een hele hoge noot. Of om het te zeggen met de woorden van Rene Froger: “Dat mens zingt het behang van de muren.” De Amsterdam ArenA ging terecht uit haar dak.
Achter een vleugelpiano ergens in de lucht, werd vervolgens de liefde in het Nederlands bezongen door Jeroen en toen was het moment van Gerard Joling aangebroken. In Vlaanderen zijn we altijd onder de indruk, en terecht, wanneer tijdens de Night of The Proms John Miles zijn onsterfelijke nummer Music brengt en er 14 000 man zit mee te zingen. Hier was het Joling die met zijn kenmerkende hoge stem zijn vertolking mocht neerzetten en daarbij de vocale steun kreeg van 69 000 man. De band kreeg hier de kans om zich van haar beste kant te laten zien en even te demonstreren wat ze in huis had en ze stelde niet teleur. En om toch nog net iets meer te brengen dan John Miles zelf, wist Gerard Joling nog een vocaal lijntje te zetten boven de instrumentale stukken. Het werd een versie van Music die ons in ieder geval wist te raken.
Via de Dolly Dots en een onvervalste polonaise zoals alleen de Nederlanders die kunnen neerzetten, kwamen we dan toch aan bij het einde van het concert. En de Toppers zouden de Toppers niet zijn als ze ook hier niet iets speciaal van zouden maken. Of wat dacht u van Kersmis vieren eind mei? Met danseressen gehuld in kerstbikini’s en valse sneeuw die uit de nok van het dak kwam, was de sfeer gezet en klonk het “Do they know it’s Christmas?” niet eens zo raar.
Voor de mensen dan helemaal uitgezongen naar huis mochten terugkeren, werd nog even afscheid genomen van Gordon die stopt als Topper. Met een grote bos rozen in de hand mocht hij een ererondje over het podium lopen terwijl zijn collega’s zijn “Over the top” brachten.
Het was weer een feestje zoals alleen de Nederlanders die weten te bouwen: over the top, maar o zo leuk.
< Sascha Siereveld >
De setlist:
Deel 1:
Deel 2:
Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!
Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.
08DEC
Onze Jordaan
Chasse Theater Breda
16MAR
Malle Babbe
Chasse Theater Breda
18JAN
Sister Act
Chasse Theater Breda
13OCT
De Hospita
Chasse Theater Breda
07JUN
Shrek De Musical
Stadsschouwburg Antwerpen
06DEC
Goldband
Sportpaleis Merksem
23NOV
Hans Klok
Stadsschouwburg Antwerpen
16APR
Gambling game
Stadsschouwburg Mechelen
16APR
Freedom Club
DE Studio Antwerpen
18APR
Klytaimnestra
Bourla Antwerpen
19APR
James De Musical - Live on Stage
Lotto Arena Merksem
19APR
Loos
CC Schoten
20APR
Liefde is van hout
CC Brasschaat
20APR
Prins Arthur V
DE Studio Antwerpen
20APR
Music Bank
Sportpaleis Merksem
13APR
Da Capo ★★★★★
MAD Festival Antwerpen
8APR
Monkey Man ★★★★
Kinepolis Antwerpen
5APR
Onze Piet is ne kwiet ★★★1/2
Play Zuid Antwerpen
3APR
Drive-away dolls ★★1/2
Kinepolis Antwerpen
2APR
Dream scenario ★★★★1/2
Kinepolis Antwerpen
1APR
Godzilla x Kong: The New Empire ★★★★
Kinepolis Antwerpen
30MAR
Diarree is mijn lievelingskleur ★★★★★
DE Studio Antwerpen
29MAR
Ghostbusters frozen empire ★★★
Kinepolis Antwerpen
