Recensie Elbow | Rock Werchter 2011 #RW11

Genieten met een grote G is dit. Elbow bewijst dat je op een lastig uur geprogrammeerd kan staan (tussen 6 en 7 eten nu eenmaal mensen graag) maar toch de massa kan meekrijgen. Gitaren, 3 strijkers, 1 cello, een klavier en een uitermate goede zanger zorgen voor een volle sound. Een optreden dat er van begin tot einde staat. Hoogtepunten zijn er te over: het voor-en nafluiten tijdens de titeltrack van het nieuwe album “Build a rocket boys”, de omgekeerde Mexican wave door het publiek even te laten hurken (wat ze al eerder op Glastonbury succesvol uitprobeerden), of het prachtig meezingen bij “One day like this”. Het zijn er maar enkele.

Frontman Guy Garvey heeft ook zin voor improvisatie. Zo test hij de zangtechniek van het publiek uit. Wanneer hij een sekspop ziet, die de cameramannen ook ontdekt hebben, gaat hij erop in. “Move that sex doll you fucking weirdo” zingt ie, waarna het publiek de zin nazingt als proevertje van “Grounds for divorce”. Cello en strijkers mogen doorklinken bij The Loneliness of a Tower Crane Driver. Een meesterlijke sfeerschepper is Elbow. Vrouwen drukken hun hoofd tegen de schouder van hun man. Jonge meisjes blazen bellen. “Open arms” kent een walsje wanneer de strijkers het nummer naar zich toetrekken. Dan weer bloeit het open. De dynamiek zit ‘m in die tempowissels die Elbow beheerst. “One day like this” is de ideale climax, die stevig meegezongen wordt. Elbow leverde alweer een live optreden af dat zo ingekaderd kan worden. Ronduit fantastisch. De viptent loopt ondertussen vol artiesten. Noémie Wolfs van Hooverphonic, Linda van Milk Inc., Frank Van der Linden, Roel Vanderstukken,… ze tekenen allemaal present op wat nu al de topdag van Rock Werchter 2011 is.

< Bert Hertogs >