Recensie George Michael Symphonica

Qua nieuwswaarde was George Michaels Symphonica-optreden eerder beperkt. In oktober vorig jaar hield de trein al twee keer halt in ons land. Maar goed, als enkele kranten aanwezig zijn, kan concertnews uiteraard niet achterblijven. U wou weten of de Brit nog steeds live een dijk van een stem heeft ook na een stevige longontsteking? Het antwoord is klaar en duidelijk: en of! Het publiek was laaiend enthousiast. Dat ie “Amazing” opdroeg aan het Brusselse publiek klopte dan ook als een bus. Hét feestje in Brussel op 11 september 2012 ging niet door op de Heizel (België - Kroatië werd 1-1), wel in Vorst Nationaal.

Met gesloten doek, visuals en tegenlicht start de 49-jarige zanger een vijfentwintigtal minuten te laat aan zijn set, voornamelijk omdat erg veel mensen hun stoel moeilijk terugvinden en het zaalpersoneel zelf nog wat zijn weg zoekt aan het begin van het seizoen. Paarse vest en paarse broek draagt de zanger dat ie na de pauze voor zwarte exemplaren zou ruilen. Contrabas en koperblazers halen een bigband/swingsound naar boven in Nina Simone’s My Baby Just Cares For Me. Dan al gaan de fans volledig door hun dak. Father Figure knippen ze met hun vingers mee. Oosters doet het nummer bij momenten aan terwijl akoestische gitaar en verderop ook meer basgeluid het nummer brengt tot die ene afsluitende zin: “til the end of…” waarbij de man die onlangs Sony Music inruilde voor Universal Music de microfoon naar het publiek richt om de tekst af te maken. Vakmanschap volgens het boekje heet dat.

Strijkers, piano en de sax bepalen de klankkleur van Cowboys and Angels terwijl het najaarsgevoel – erg vroeg op het seizoen trouwens – compleet is met de pianoklanken en steelbrushes in het prachtige Kissing a fool. George Michael en het orkest trekken het nummer halfweg open. Zelfzeker als ie op het podium staat, zingt ie door, geeft hij zijn stem extra power mee op de moeilijkere passages. Faut-le faire.

Going to a town (I’m so sick of America) van Wainwright vindt ie een briljant nummer. Maar het is een uitgepuurde versie van Let her down easy begeleid door strijkers en piano dat met het stevigste applaus gaat lopen. Zowat elk instrument uit het orkest krijgt een moment de gloire. Voor de bugel is dat You have been loved. Bowies Wild in the wind versnelt halfweg dankzij onder andere de conga’s en dat mist zijn doel bij het publiek niet. Michael wordt er zo waar vrolijk van en slaat aan het dansen in een set waar ook behoorlijk wat donkerdere songs steken. Met Crosby’s Brother, can you spare me a dime? horen we een eerste stevige finale waar de koperblazers mogen uithalen.

Na de pauze gaat George Michael op zijn elan verder. Hij brengt onder andere hulde aan John Lennon , Elvis, Queen, Moeder Theresa, de iconografische foto van Phan Thị Kim Phúc die als naakt meisje wegrent van de oorlog in Vietnam, Lady Di,… in visuals die opnieuw erg verzorgd ogen. Roxanne van The Police klinkt jazzy en zwoel met steelbrushes, contrabas en koperblazers. Tippelende vrouwen in ondergoed worden erg mooi visueel getoond. Close ups van prostituees die hun lippen kleuren, een naaldhak tegen een achterwerk,… beelden die moeiteloos de sfeer weten op te roepen van het milieu met erg veel respect ervoor. Bij afsluiter Feeling Good komen de pluimen en een streepje naakt er bij met nipple tassels. Michael is mee met de burlesque-revival dat mag duidelijk zijn.

In zijn finale trekt de superster volop de kaart van publieksinteractie. Rihanna’s Russian Roulette maakt het publiek wildenthousiast, het veert recht, klapt mee en danst. Bij Praying for time zwaait iedereen mee.

Als toegift komt daar nog eens een akoestische best of -medley bij op cajon, conga, contrabas en akoestische gitaar. Eén grote singalong-party zien we. “Deze is voor jullie” zegt Michael  - die voor de rest van het optreden erg karig met bindteksten was  - wanneer ie het trio Amazing - I‘m Your Man (van Wham!) en Freedom ‘90 inzet. Amazing: het minste wat je van dit optreden én het Brusselse publiek kon zeggen. Wat houden we ervan om concerten in onze hoofdstad te zien!

< Bert Hertogs >