Recensie Peter Pan the never ending story

“Peter Pan the never ending story” had even goed ook “Hook” kunnen heten. Want in deze familievoorstelling die toch minder geschikt is voor de allerjongsten is een uitstekende Milan Van Weelden zeer aanwezig. Hij vult Vorst Nationaal met zijn krachtige stem op de tonen van Rossini’s Largo al factotum en Puccini’s Nessun Dorma.  Op vlak van visuals is deze voorstelling een pareltje geworden. Ook de kostuums die van de hand zijn van de betreurde Kaat Tilley zijn weldoordacht, en roepen een magische sfeer op of voelen erg Brits aan bij de familie Darling bijvoorbeeld. Windturbines en andere speciale effecten kunnen helaas niet verhinderen dat we niet in het verhaal meegezogen worden. Daarvoor is de show te veel een vertelling, met een te grote rol voor vertelster Kathleen Aerts. Peter Pan oogt dus nog steeds te veel als een aaneenschakeling van scènes die wat aan elkaar gepraat worden dan als een geheel waar je je als toeschouwer kan in onderdompelen.

De acteurs moeten het stellen met zang of mime. Enkel Sandor Strübl heeft gesproken tekst op een wel erg cruciaal moment. Tinkelbel die het gif van kapitein Haak innam om zo Peter te redden, kan enkel nog gered worden door een stevig geloof in elfjes. Strübl bespeelt op dat moment met zijn aanstekelijk jonge enthousiasme het publiek, laat het een ovatie geven en scanderen “Ik geloof in elfjes”. Een prachtig moment van interactie, maar jammer genoeg ook het enige in de ganse show. Uitblinkers in hun mimespel zijn ontegensprekelijk John Darling (Gerardo Tetilla) en Michael Darling (Davide Romeo) die clowneske fratsen uithalen op de bühne.

Komen nauwelijks of niet uit de verf: Sara De Smedt als Mrs Darling. Haar “Almost there” blijft te hoog gegrepen en haar stem blendt voor geen meter met die van Wim Van Den Driessche als Mr. Darling in “Oh my love”. Compleet overbodig is de Nederlandse Marjolein Van Haren als de zeemeermin.  Slechts enkele minuten verschijnt ze op het podium om een “Mad about you” neer te zetten die ons zielsveel doet verlangen naar Noémie Wolfs of Geike Arnaert. Haar versie sneed langs geen kanten en het effect met de staart boven de windturbine werkt niet. Ook de productie lijkt dat stilaan door te hebben dat het een geklooi van jewelste is. Slechts enkele seconden hangt Van Haren nog boven de turbine.

De Brit Matt Dunkley – die eerder tekende voor de muziek bij de film Moulin Rouge – ging het niet te ver zoeken. Meer dan de helft van de songs uit de voorstelling is Brits. Slechts 1 nummer, dat van Hooverphonic, draagt een Belgische stempel. Of hoe Britten chauvinisten zijn, die anno 2012 hun eigen Britse muziekscène nog steeds overwaarderen en de Belgische productie die blijkbaar te weinig chauvinistisch is, dit zo maar liet gebeuren. On-be-grij-pe-lijk.  Verder koos Dunkley  voor opvallend veel ballads en midtemposongs die weliswaar perfect bij het verhaal passen maar ook de vaart uit de show halen.

Erg blij zijn we dat de rol van Tiger Lily groter werd in vergelijking met de previews. De Franse Julia Guez heeft een erg warm timbre dat ons erg kon bekoren. Maar net als vele andere personages, zoals de Darlings, Smee én de zeemeermin is ook het hare te weinig uitgewerkt en blijft haar bijdrage tot het geheel miniem.

Op vocaal vlak is de Britse Lilly-Jane Young een ontdekking. De manier waarop ze “One day I’ll fly away” van de Amerikaanse Randy Crawford zingt, bezorgt ons kippenvel. Ook “Forever Young” van het Duitse Alphaville zet ze met Strübl piekfijn neer. Die laatste mag een aanstekelijk schaduwgevecht leveren op “In the shadows” van het Finse The Rasmus.  Dat levert een sterk staaltje aan visuals op met verwijzingen naar Pinokkio en ET. Het moet gezegd dat dé sterkte van Peter Pan voornamelijk het werk is van datgene wat Dirty Monitor (projection content, mapping and animations) samen met Luc Peumans en Christian Stenuit die de belichting voor hun rekening namen, creëerden.

Andere straffe vondsten zijn walvissen die rondzwemmen en lucht uitademen via hun spuitgaten. Dat effect wordt nagebootst door C02-jets. Voorts leveren Peter Pan en kapitein Haak ondersteboven een gevecht, breekt Peter Pan door een muur en vallen de indianen na een aanval van kapitein Haak in slow motion omver. Daarbovenop komen nog de illusies van Jack Cooper die de broertjes Darling laat zweven in dozen en de vele acrobatieën met onder andere bungee-technieken en menselijke torens. Ogen komen we dus te kort bij deze Peter Pan. Mochten we deze voorstelling nog  een derde keer bekijken, we zouden wellicht nog links en rechts iets ontdekken.

Maar net dat voordeel, is ook een nadeel. Peter Pan verzuipt in de details. Scènes aan het treinstation, de kruissteek met Peters schaduw, de zeemeermin,… - hoe knap ze visueel ook werden gebracht - voelen als vullertjes aan die niets of nauwelijks iets toevoegen aan het verhaal. Er had dus meer geschrapt gemogen, zelfs bijrollen mochten tegen het licht gehouden worden.

Peter Pan speelt nog tem januari in Vorst Nationaal en staat op 15 en 16 februari 2013 in de Ziggo Dome. Later reist de productie – met 28 trucks aan materiaal die daarmee groter is dan Madonna’s MDNA-tour die er 20 op de baan had- naar de UK en Duitsland.

< Bert Hertogs >

Facts and figures:

• 50 acteurs/zangers/acrobaten/stuntmannen
• 10 nationaliteiten
• 300 decorstukken (kanonnen, tenten, koffers, boten, boeken, zwaarden,...)
• 105 crewleden
• 155 muziekcomposities (Matt Dunkley)
• 140 kostuums
• 500 meter truss
• 130 motors die elk één ton gewicht kunnen dragen
• 15 hits
• 164 bewegende lichtbronnen
• 125 meter flexibele ledstrips
• 18 high definition projectoren
• 1600 m² oppervlakte projectie
• Decor: 30 m breed, 15 m hoog, 45 m diep
• Speelplateau: 30 m diameter,in the round concept.

De songlist:

1. Rossini – Largo al factotum
2. Madness – Our House
3. Supertramp – Dreamer
4. Shirley Bassey – Almost There
5. The Rasmus – In the shadows
6. Westlife – You raise me up
7. Moulin Rouge – One day I’ll fly away
8. Alphaville – Forever Young
9. Seal – Kiss from a rose
10. Supertramp – Take the long way home
11. Duran Duran – Wild boys
12. Rod Stewart – I am sailing
13. Robbie Williams – Angels
14. Katyana Ranieri – Oh my love
15. Puccini – Nessum Dorma