Recensie Frits en Franky

Een filmpremière zoals die van Frits en Franky is altijd een beetje Hollywood: limo’s, rode loper, interviews, BV’s en fotografen die elkaar de loef willen afsteken met dé shot van de avond. Nu, in Vlaanderen is dit wel met iets minder glitter dan bij Amerikaanse versies, zijn de beroemdheden niet altijd bekend en verloopt de avond niet altijd gestroomlijnd.

Er waren al vroege vogels bij die bekende gezichten: zo stond de presentatrice van dienst, Tania Kloeck, samen met regisseur Marc Punt al snel op pellicule en was Ruud De Ridder present met een groot deel van de familie. Interviewer van dienst, regisseur Jan Verheyen, moest lang wachten op een gesprekspartner en kon uiteindelijk met zijn live-captatie voor in de zalen geen meerwaarde geven aan het geheel. Alvorens de film begon, kregen de cast en crew nog een ster in de foyer. De plaatselijke Walk of Fame komt zodoende een stapje dichter bij haar grote zus. 

Het verhaal dan, op een drafje en hopelijk zonder spoilers: Frits (Peter Van den Begin) en Franky (Sven De Ridder) zijn 2 neven die toevallig in het bezit komen van 385.150 € misdaadgeld. Vanaf dat moment wordt hun pad gekruist door 3 Nederlanders (Georgina Verbaan, Jack Wouterse, Peter Paul Muller) die achter het geld aan zitten, 2 Nederlanders (Evan Laurenssen, Manou Kersting) die in de escortbranche zitten, 2 politieagenten (Mathijs Scheepers, Axel Daeseleire) die 800.000 € aan het zoeken zijn van een diamantroof en 1 moeder annex tante (Reinhilde Decleir) die een overzicht probeert te behouden over deze situatie. 

We zouden eigenlijk hiermee kunnen stoppen want voor de rest heeft de film niet veel te bieden. Het geheel teert op taalclichés tussen plat ‘Antwââârps’ en knullig ‘Hollands’, het verhaaltempo ligt té laag en de dialogen, buiten een aantal discussies tussen Van den Begin en De Ridder, zijn noch boeiend noch grappig te noemen. Het moet gezegd zijn: deze film moest optornen tegen zijn voorganger, ‘Frits en Freddy’, die in 2011 een ongelofelijk en onverwacht kassucces was gebleken. De katalysator van die toenmalige film, Tom Van Dyck, die een hilarische en over-the-top-acting ten beste gaf, kon er deze keer niet bij zijn wegens andere verplichtingen. Wat de eerste film wel was, een avontuurlijke comedy met een scherp randje, ontbrak in ‘Frits en Franky’ volledig. Sven De Ridder, na meer dan 20 jaar acteren nu ‘hot’ in filmland, had nog wel dat tragikomische in zich maar alle andere personages overstegen hun rol niet. Manou Kersting krijgt van ons wel een speciale vermelding, al is het maar vanwege zijn expressief gezicht. We hadden het gevoel dat je op het einde gewoon op je honger bleef zitten, zowel qua comedy als verhaal. Volgens een Vlaamse krant beloofde deze film één van dé kaskrakers van 2013 te worden, voor ons krijgt hij een ‘voldoende’ en is hij zodoende net geslaagd. Bovendien willen we nu wel weten wat er uiteindelijk met de ontbrekende 414.850€ is gebeurd. 

< Danny Héroufosse >