PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Texas

maandag 28 oktober 2013Ancienne Belgique Brussel

Texas

Sharleen Spiteri en haar band, samen Texas, zijn terug. En hoe! Dat lieten ze deze zomer al duidelijk blijken tijdens een fenomenaal optreden op de Lokerse Feesten op 11 augustus. Hun nieuw materiaal – de band bracht recent The Conversation, hun achtste studio album, uit – mag dan wel minder gekend zijn, Texas heeft op 25 jaar tijd een catalogus aan eigen nummers bij elkaar verzameld om “u” tegen te zeggen. Alle hits passeerden dan ook de revue tijdens hun passage aan een uitverkochte AB. Afsluiten deed Spiteri in stijl, door “Say what you want” te laten blenden met “Walk on the wild side” van Lou Reed die de dag ervoor overleed. Een mooi eerbetoon aan een groot artiest.

Spiteri staat erg scherp, slooft zich uit, en zet zich in geen tijd in het zweet. Wanneer ze met heerlijk Schots accent ‘sweaty’ zegt, ruik en voel je bijna datgene waar ze het over heeft. Spiteri komt zakelijk over, wit hemdje, zwarte broek en zwarte gilet aan. Business woman-stijl, lees vrouw met ballen. 3 gitaristen (Ally McErlaine, Johnny McElhone en Tony McGovern), 2 toetsenisten (Eddie Campbell en Michael Bannister) en Ross McFarlan op drums begeleiden haar. Achteraan staan 5 verticale led schermen die elk een letter van de groepsnaam tonen. Veel meerwaarde heeft die ledwall verder niet. Eerlijk? Texas kan perfect zonder in een zaal zoals de AB.

“Brussels how are you doing? I fucking love this gig” kirt Spiteri na “Halo”. Texas start - net als de vestimentaire keuze van de frontvrouw vanavond - erg strak en lijkt te spelen alsof ze op een festivalterrein staat. Met de juiste attitude om vanaf het begin het publiek bij de les te krijgen dus. Wat plagerig zegt ze “goodbye” tegen de fotografen na “Once in a lifetime”. “If this isn’t real”, een nieuw nummer, krijgt een beleefdheidsapplaus ondanks de solo op elektrische gitaar die best genietbaar was.

“I love you” roept iemand uit het publiek. “It’s me” zegt die vervolgens wanneer Spiteri het zaallicht laat aandoen. “Have we met before?” vraagt de zangeres zich doodleuk af waarna ze wat klef meedeelt dat ze van iedereen houdt. Nog zo’n onverwacht moment maken we mee wanneer ze wat dolt met toetsenist Michael Bannister na “Everyday now”. Het is het begin van de voorstelling van de band, en Bannister ziet zijn kans om even “Tiny dancer” te spelen en te zingen. “Gaan we die toer op? Wordt het de Michael Bannister show vanavond?” vraagt de frontvrouw. Het publiek ziet dat wel zitten en dus laat Spiteri hem Elton John coveren tot ie aan “Ballerina, you must have seen her dancing in the sand” wat een stuk hoger moet gezongen worden, komt. Net daarvoor breekt ie wijselijk de song af, simpelweg omdat die noten niet in zijn stembereik liggen. Al grappend vraagt iemand naast ons “Candle in the wind” als toegift aan. Gelukkig heeft de toetsenist dat niet gehoord.

Spiteri toont dat ze erg goed bij stem is en haalt vocaal stevig uit bij “In demand” waarbij het publiek ook “yeah yeah yeah” meezingt op de tonen van het orgel. De toeschouwers klappen later mee wanneer de song gestript wordt via de akoestische gitaar. Zo’n hoogtepunt was welkom na een matig “Dry your eyes” dat ze schreef nadat ze met een vriendin op een avondje drie flessen wijn achterover had geslagen. De vriendin in kwestie kende relatieproblemen en wou scheiden. “Ze is nu veel gelukkiger” liet Spiteri optekenen.

Elton John coveren mocht dan wel niet het moment de gloire van Michael Bannister zijn, “I don’t want a lover”, uit 1989, werd dat wel. Een grandioze funky solo bracht ie op piano. Verderop deden de drums het publiek meeklappen. Summer Son, Black Eyed Boy, met bas die de song halfweg opnieuw opentrekt en een noot die Spiteri lang aanhoudt samen met “Say what you want“ waarbij het publiek de “toedoedoe” uit Walk on the wild side van Reed mocht integreren, zorgden voor een finale die er stond.

Dat Texas het concert afsloot met een cover van Ike & Tina Turner voelde dan ook erg vreemd aan. Bizar einde, want vocaal verre van een hoogtepunt, na een verder uitstekend optreden.   

< Bert Hertogs >

De setlist:

  1. Detroit City
  2. Halo
  3. Once in a lifetime
  4. If this isn’t real
  5. I need time
  6. When we are together
  7. Big world
  8. Dry your eyes
  9. In demand
  10. So called friend
  11. Everyday now
  12. Tiny dancer (cover Elton John) door Michael Bannister op synths en vocals
  13. I don’t want a lover
  14. Summer son
  15. Black eyed boy
  16. Say what you want – Walk on the wild side (eerbetoon aan Lou Reed)

Bis 1:

  1. The conversation
  2. Inner smile

Bis 2:

  1. River deep, mountain high


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter