PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie West Side Story

woensdag 20 november 2013Stadsschouwburg Antwerpen

West

Met West Side Story stond er weer een klassieker van formaat in Antwerpen. Weinig musicals hebben zoveel liedjes in het collectieve geheugen als dit troetelkindje van Jerome Robbins. “Maria”, “Tonight”, “Somewhere” en “America” zijn stuk voor stuk nummers die iedereen wel herkent. Het feit dat deze productie volledig in het Engels te horen was, was dan ook een stevige troef. Anthony Festa en Jessica Soza schitterden werkelijk in de rollen van Tony en Maria.  Hun vocale prestaties deden eer aan het werk van Leonard Bernstein en Steven Sondheim. En alsof dit nog niet genoeg was, had men ook nog eens de originele choreografie van Jerome Robbins behouden. Sierlijke componenten uit klassiek ballet combineerden feilloos met moderne dans. We zaten werkelijk te genieten van de manier waarop emotie en muziek op het podium werden uitgebeeld. Deze productie van West Side Story was er dan ook niet alleen voor de liefhebbers van de betere musicals, ze zal zeker ook al wie houdt van dansproducties kunnen behagen.

Deze moderne interpretatie van Romeo en Julia speelt zich af tegen de achtergrond van rivaliserende jeugdbendes in New York eind jaren ’50. Terwijl blanke Amerikanen en Puerto Ricanen strijden om  macht over de West Side, raken Tony en Maria verliefd op elkaar.  De gemoederen tussen de twee etnische groepen lopen hoog op en de spanningen draaien uit op een gevecht waarbij Tony de broer van Maria neersteekt.  Even lijkt de liefde toch alles te overwinnen, maar dan slaat opnieuw het noodlot toe. 

Het zaallicht was nog maar net uit of het 24-koppig orkest o.l.v. Donald Chan zette de “Prologue” in. Saxofoon en klarinet produceerden direct herkenbare fragmentjes uit de voorstelling en we werden al meteen ondergedompeld in de verschillende muziekstijlen die componist Leonard Bernstein wist te verwerken in West Side Story. Het ensemble kwam het podium op druppelen en  we kregen al meteen een staalkaartje van wat Jerome Robbins had voorzien: een combinatie van ballet en moderne dans. We zagen de cast gracieus over het podium bewegen en tegelijkertijd waren we ook getuige van gevechten die zich tussen de bendes afspeelden. We zouden tijdens het vervolg van de voorstelling meermaals onder de indruk komen van de beeldtaal die de regisseur had gehanteerd om zowel spanning als ontspanning weer te geven. 

West Side Story was in dat opzicht ook een volwaardige dansvoorstelling. Bij heel wat musicals is de dans vaak een noodzakelijk kwaad om het ensemble het podium wat te laten vullen. In deze productie was de dans meer dan een volwaardige component die diende om intermenselijke relaties en een deel van de verhaallijn weer te geven. Zo werd via beweging de droom van een betere samenleving perfect weergegeven net nadat Riff en Bernardo waren neergestoken. Alle dansers hadden plots een witte outfit aan en voor het eerst dansten blank en gekleurd samen. Het beeld van de gemengde koppels was hartverwarmend en idyllisch tot Riff en Bernardo met met bloed besmeurde t-shirts ten tonele verschenen. Toen zagen we spontaan weer een opsplitsing in twee groepen ontstaan en drong de harde realiteit weer door. Een mooi staaltje van spreken zonder woorden. 

Jerome Robbins wist in zijn choreografie overigens zeer goed gebruik te maken van de ruimte die een bijna leeg podium gaf. Het lijnenspel en de positioneringen waren een streling voor het oog. Het dient trouwens gezegd dat Peter Halbsgut bij het lichtontwerp voor deze voorstelling ook voortreffelijk werk had geleverd. Op geen enkel moment in de voorstelling ontstond het gevoel dat het podium wat aan de lege kant was. En toch werd er met een elementair decor en slechts enkele props gewerkt. 

De zangkwaliteiten van de mannen uit het ensemble, waren eigenlijk de enige zwakkere schakel in de voorstelling. Wanneer vlak na de opening de “Jet song” weerklonk, waren we nog niet echt overtuigd. Mark MacKillop kon vocaal niet helemaal overtuigen in de rol van Riff. De Jets misten wat overtuigingskracht en in de zang ook een beetje … ballen. Als zingende straatbende bleef het nogal braaf. Gelukkig kwam daarna Anthony Festa als Tony het toneel opgewandeld en zijn “Something’s coming” deed de mensen voor ons plots rechter zitten. Ook zij waren duidelijk onder de indruk van de zangkwaliteiten. 

Tijdens het karikaturale “Gee, officer Krupke” presteerden de Jets dan weer opvallend sterker. Er moest hier tijdens het zingen meer geacteerd worden dan bij de aanvang van de show, maar alles scheen vlotter te verlopen. Dankzij het vrolijke deuntje van Bernstein en het spitsvondige taalgebruik van Sondheim wist deze scène de spanning wat te breken alvorens de finale in te gaan. 

Het leukste nummer voor de vrouwen, was zonder enige twijfel “America”. Hier mochten we voor het eerst proeven van de stem van Penelope Armstead-Williams in de rol van Anita. Ze wist ons hier al te charmeren, maar we waren helemaal verkocht toen ze aan de zijde van de ster van de avond “I have a love” mocht zingen. 

Maar dé ster van de voorstelling was Jessica Soza. In de rol van Maria zag ze er niet alleen erg charmant uit, ze had ook nog eens een hemelse stem. Wanneer ze staand op haar balkonnetje de eerste tonen van “Tonight” inzette, waren we volledig ingepalmd: helder, krachtig, fijn en mooi om te horen. En wat een stembereik. Het was al erg snel duidelijk dat de rollen van Tony en Maria waren toegekend omwille van de vocale capaciteiten. Qua zang staken deze twee acteurs met kop en schouders boven de rest uit. 

Het duet van Tony en Maria “One hand, one heart” dat zich in de bruidswinkel afspeelde, was niet alleen vertederend om te zien, het klonk ook geweldig mooi. Terwijl de twee geliefden als in een droom elkaar het ja-woord gaven, klonk de zachte melodie van een romantische ballade. Klank en beeld vulden elkaar aan en stilaan weerklonk de tweestemmigheid in de zang. En als kers op de taart was er nog die zuivere, hoge noot van Maria op het einde. Het was een moment van puur genieten. 

< Sascha Siereveld >


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter