Recensie Admiral Freebee

Admiral Freebee staat op 28 juni op TW Classic. Als after show voorziet de festivalorganisatie Simple Minds, Triggerfinger, Arno, Seasick Steve en The Rolling Stones. Uit betrouwbare bron vernamen we dat Admiral Freebee wellicht zijn 5 platen niet integraal gaat spelen in het festivalpark van Werchter om de andere namen op de affiche ook wat speeltijd en een gage te gunnen. Het moet dan ook gezegd: Tom Van Laere is een man naar ons hart. Hij gunt jonge bands als The Rolling Stones (die volgens kwatongen genoemd zijn naar het muziektijdschrift ...) ook hun 5 minutes of fame. Over jonge artiesten gesproken. Het publiek in de Ancienne Belgique bleek te lijden aan een licht tot middelgrote Bluesette omdat bekend werd dat onze internationale trots op de jazzscene Toots Thielemans zich op zijn 91ste jong genoeg voelt om al met muzikaal pensioen te gaan.  Geen politicus die achteraf af kwam met slogans om “iedereen langer aan het werk houden”. Vreemd. Alleen het volk morde wat. Dat is nog vreemder. Maar sta ons toe dat we dan ook niets begrijpen van deze wereld.

(I Can‘t Get No) Satisfaction 

Het was een tijdje zoeken naar bevrediging in de Ancienne Belgique. Niet dat Tom Van Laere en zijn nieuwe band (waarover later meer) iets te verwijten viel. Het publiek leek gewoon nog niet helemaal mee. Kwam het omdat die “Blues from a hypochondriac” in zijn nieuwe jasje met sax en trompet weinig bluesy, maar zelfs feestelijk aanvoelde en het publiek compleet van streek was? Hadden alle fans een zonnesteek opgelopen door de ganse dag in de voorjaarszon te zitten? Of zat men collectief in een “I don’t want to feel good today” mood? We hebben er het raden naar.

Feit is dat Van Laere een meester is om ons op het verkeerde been te zetten. Zijn humor, ironie en de reflectietechniek toepassen (‘jullie zien er een beetje zenuwachtig uit’) werkten. “Blues from a hypochondriac” was een binnenkomer van formaat. Admiral Freebee meets The Magnificent Two of zoiets, hadden we dan al in hiërogliefen gekerfd op onze maagdelijk witte A4-tjes. Tijdens “Nothing else to do”, de single uit het nieuwe album “The great scam”, kwam het publiek voor het eerst los. De zomerse melodie werkte blijkbaar als een bruistablet na een kater. Of de koppijn al over was, of we ondertussen al wat relaxed waren, vroeg Van Laere zich weliswaar met een knipoog maar ook enigszins terecht af.

Dokter Van Laere  zag dat het aan het gebeuren was toen ie “It’s happening baby” zong, dat de bruistablet die hij tegen de koppijn bij had volledig werkte tijdens het héérlijke swingende, jazzy “Lucky one”. Pas tijdens de toegiften zou de tablet uitgewerkt zijn.

Alive & kicking

Live bestaat Admiral Freebee dezer dagen uit zanger/gitarist/toetsenist Tom Van Laere, gitarist Tim Coenen,  bassist Jasper Hautekiet, toetsenist Senne Guns, drummer Maarten Moesen, saxofonist Marc De Maeseneer en trompettist Yves Fernandez die meer dan voldoende vlieguren achter de kiezen hebben. “Er is hard aan gewerkt” liet Van Laere zich ontvallen. De zeven stonden op het podium alsof ze nooit anders gewend waren.

En als er al eens een onverwacht moment was – tijdens Einstein Brain bijvoorbeeld – waarbij Tim Coenen wel oogcontact had met het opperhoofd maar niet bleek mee te zingen, kwam daar opnieuw de zelfrelativerende humor van Van Laere. “Dat is 4x 20 euro. Daar gaat uw gage. Ge zult moeten bijleggen voor de kleren.” waarna hij Coenen uitdaagde om met een subtiel “kust mijn kloten” te repliceren . De gitarist zweeg wijselijk en dat werd het perfecte bruggetje voor Van Laere om via “Want Timmy is slimmer dan dat want hij heeft een …” terug over te gaan naar het refrein.

“Ah” klonk het hoog en fel uit de mond van een vrouw alsof ze een bronstige pauw was. Het werd de running gag doorheen de avond. Van Laere moest dan wel nog “Do your duty” inzetten, speciaal voor haar keek hij alvast uit na het nummer erna. “I hate you baby and I always will ever since you screamed “ah” at my concert.” Het bleek een voorbode voor een sterk “Get out of my life woman.”

Waar ging de applausmeter zwaar in het rood? Bij “Nothing else to do”, “Get out of my life”,” Lucky one” en “Oh Darkness”.

Cut My Wings

“Ik weet met mezelf geen blijf” klonk het voor eerste toegift “Bad year for rock and roll”. Van Laere vond zijn theatrale ik in “Oh vogel, geef me je vleugels en ik leer je songs schrijven. Leer me vliegen en ik bezorg je een plaat.” Verder noteerden we dat tampons geen echt cadeau is. Toch niet voor je moeder. Dat de frontman vroeger Stommy Van Laere heette en hij nooit echt uit zijn kamertje gekomen is. “Ik ging met mijn gewond konijn naar de veearts. Maar pas na een tijd heb ik ontdekt dat het konijn nooit bestaan heeft. Nu ben ik het gewond konijn. En ik heb het gevoel niet meer te bestaan.” zei van Laere op zo’n toon dat hij het druk en luidop pratende publiek achteraan in de AB zelfs stil kreeg. Of hoe de toon waarop je iets zegt meer effect heeft dan de inhoud op zich. Kan iemand ons trouwens vertellen wat die tussentitel hierboven doet?

We Want More

Wanneer Tom Van Laere repetitief dezelfde akkoorden uit zijn akoestische gitaar haalt bij “Living for the weekend” klapt het publiek stevig mee. Ook wanneer Jasper Hautekiet een heerlijke baspartij mag spelen tijdens  “Get out of town” doet het publiek wat er van verlangd wordt. Twee keer springen. Stilte. En dat een paar keer herhalen terwijl de band stevige akkoorden speelt: de attitude is een pak steviger aanwezig vanaf het tweede deel van de set. “Ik zei het toch? Jasper Hautekiet!” roept Van Laere het uit. Het publiek wordt wild.  

Perfect Match

Met zijn zeven klinkt Admiral Freebee nog voller dan ooit. Basgitaar in “Last song about you”  begeleid door een uitgeroepen “het concert is begonnen!”, een Van Laere-klassieker ondertussen, de geweldige trompet van Fernandez in “Lucky one”, de subtiele streep orgel van Guns in “Breaking away”, … het plaatje klopt van begin tot eind net zoals de nieuwe “The great scam”, nu al een van de betere Belgische platen in het Engels die dit voorjaar verschenen trouwens.

Maar dat de Ancienne Belgique ondertussen een praatbarak dreigt te worden van mensen die denken op café te zitten, een concert lang ongegeneerd erop los lullen en compleet ongeïnteresseerd zitten te wezen in wat de band staat te doen, baart ons ondertussen wel zorgen. Als daar ook crewleden en mensen uit de sector met een All areas textielklever op de broek tussenzitten, vinden we dat er helemaal over. Dit is verontrustend. Nog enkele jaren en (een deel van) het publiek staat doodleuk respectloos met de rug naar de band gekeerd. Of erger nog, ze nemen hun zwembandjes mee, of opblaasbare zetels, kussens en lakens. Dat moet pas echte horror zijn voor een band.  Voor zo’n publiek staan.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Blues from a hypochondriac
2. Last song about you
3. Always on the run
4. Land of lack
5. I don’t want to feel good today
6. Walking wounded
7. Nothing else to do
8. Breaking away
9. Do your duty
10. Get out of my life woman
11. Lucky one
12. Living for the weekend
13. Get out of town
14. Einstein Brain
15. Oh Darkness
16. Rags ‘n run
17. Ever present

Bis:

1. Bad year for rock and roll
2. Trying to get away