PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Handhaven

woensdag 2 juli 2014MAS Havenpaviljoen

Handhaven
Foto: ZVA

In Handhaven verlegt schrijver en regisseur Dimitri Leue de bakens van (niet-) belevingstheater (wegens omstandigheden) en participatief theater. Handhaven is een mengeling van een bustrip die aanvoelt als een uitstapje met de speelpleinwerking, theater, muziek, én een gegidste rondleiding doorheen de haven van Antwerpen in 1. De rode draad: twee aspirant-gidsen die zich mogen bewijzen: Sofie Joan (Wouters) die onlangs nog schitterde als de Britse Sarah Woods in de successerie In Vlaamse Velden en Pieter-Jan (De Wyngaert) die onder andere acteerde voor de film Marina. Hun coach en gids met ervaring: Joachim (Gys). Van het geheel druipt de creativiteit en het spelplezier af. Dat de acteurs hun eigen voornaam constant gebruiken, ondersteunt het concept: fictie en non-fictie met elkaar verweven, infotainment van de bovenste plank ook waarbij Dimitri Leue opnieuw zijn visitekaartje aflevert met bijzonder veel taalspelletjes en sublieme taalvondsten in de tekst. Veruit een van de mooiste is: ”in een haven als die van Antwerpen is een panorama een containerbegrip geworden.” Subliem.

De voorstelling begint in het Havenpaviljoen aan het MAS waar het trio al meteen in interactie gaat met het publiek. 10x groter dan de stad Antwerpen blijkt het ganse havengebied. Dat wordt duidelijk geïllustreerd door een luchtfoto en de kinderen in het publiek. Pieter-Jan houdt het zakelijk en vuurt weetjes op ons af (met hier en daar een flauwe mop tussen), terwijl Sofie Joan voor de creatieve kant kiest en eerder de zaken “water”-oppervlakkig uitlegt. Die combinatie werkt wonderwel aanstekelijk zodat zowel de kinderen als de ouders (jawel, ook voor hen is er (taal)humor op maat) zich niet alleen kostelijk amuseren maar ook nog behoorlijk wat opsteken ook door vertellingen en (creatieve) video’s. 

Zo komen we te weten waarom er zo veel vogels in de haven zijn, of er voetbalvelden zijn, dat een kapstok in de haven van Antwerpen niet alleen gebruikt wordt om kleren aan te hangen, een olifant er geen dier is dat gebruikt wordt om de last te vervoeren maar er net als in de zoo in kudde te vinden is, hoeveel voetbalvelden er in de haven kunnen, waar de Scheldebron is, wat het verschil tussen slikke en schorre is, welke 5 verschillende soorten goederen in de haven van Antwerpen passeren, hoe een sluis werkt (zodat een bootje niet in de puree geraakt), tot hoe ver in Frankrijk de treinsporen die in de haven liggen zouden reiken als je ze achter elkaar zou leggen, hoeveel kleurpotloden er in een container kunnen, waarom je petroleum best als een kakje in een zakje doet, wat het kindvriendelijke ezelsbruggetje negerinnentetten met de groei van de haven van Antwerpen te maken heeft, hoe je “de grootste petrochemische cluster” die de haven van Antwerpen is, kan vergelijken met een scheet laten, hoe de haven toch ook ecologisch is, welk ‘romantisch’ (In handhaven eerder een ‘dramatisch’) plekje de haven herbergt, waarom er vlottende daken zijn daar waar er petrochemische producten (zoals benzine voor wagens, kerosine voor vliegtuigen,…) wordt opgeslagen en of nu de post vergelijken met de haven correcter is dan met een brievenbus of niet. 

Muzikaal zet Joachim de sfeer op accordeon door nummers als “(Zie ik) de lichtjes van de Schelde”, “Antwaarpe”, een eigen WK-lied waar hij Lukaku, Witsel en Origi bewierrookt en finaal ook zichzelf in een tekst op de muziek van “Get lucky” van Daft Punk. Een song die met als thematiek “scoren op de kap van” zelden zo actueel was als hoe mensen tegenwoordig (professioneel) met elkaar omgaan.   

Joachim Gys heeft het overdreven lovend over Pieter-Jans estuarium (een trechtervormige riviermonding) en aquarium bij hem thuis. Cruciaal is het dus – bij elke gegidste tour of elke informatie die je opzoekt trouwens – om ook bij de pinken te blijven tijdens Handhaven.  

Tussen de drie verloopt op den duur de verstandhouding niet al te best. Joachim blijkt al van bij het begin meer dan een boon te hebben voor Sofie Joan en trekt haar voor. Hoe gaat Pieter-Jan daarmee om? Lukt het hem alsnog om gids te worden van de Haven van Antwerpen? Weet hij zich te handhaven, en wat met Sofie Joan en Joachim? Handhaven geeft de antwoorden. 

Het laatste woord is voor het publiek met “zijn er nog vragen?”, een kwis, raadsels én liedjes tijdens de terugweg. Dat levert na 10 jaar jeugdanimator te zijn geweest een nog nooit eerder gehoorde strofe van de klassieker “Ik heb een rosse bomma” op: “Ik heb haar leren skiën in mijne pot choco.”, hoe een gevangene uit het water geraakt wanneer er een dikke muur aan de andere kant staat en drie combi’s, een raadsel dat de cameraman van de Antwerpse Televisie (ATV) in de micro van de bus kwam uit de doeken doen. En verder waren de kids er met antwoorden op vragen als “wat is een skelet in een kast”, “het is wit en het ontploft” en de mop van de mummie terwijl we terug aan het MAS aankomen nadat we de symfonische versie van “Oh la la la” van Samson en Gert en de Kabouterdans hebben gehoord. 

Applaus dus voor onszelf ook. Handhaven van Dimitri Leue (verhaal, concept en regie), Sofie Joan Wouters, Pieter-Jan De Wyngaert en Joachim Gys (spel), Joachim Gys (muziek), David Struik (camera en montage), Leonard Mathay (geluid) en Nachtkrab vzw was buitengewoon straf, eerlijk, grappig, entertainend en informerend. 

Nu al is het beslist een van de toppers van Zomer van Antwerpen. Een trip van twee uur die ons nog lang zal bijblijven.  Een voorstelling die  zo veel kwaliteiten in zich heeft, dat het Havenbedrijf wat ons betreft de haalbaarheid mag onderzoeken of het niet opportuun is om Handhaven te handhaven. Als kind tuurden we zelf na enkele minuten tijdens een schoolreis naar het exit-bordje na een zoveelste saaie bedrijfsfilm of rondleiding (van de Deltawerken onder andere). De manier waarop Dimitri Leue toch ook wel moeilijke en wetenschappelijke zaken uitlegt, verdient dan ook alle lof. 

Een applaus heeft die man weliswaar niet nodig, die doet ook maar gewoon zijn job. 

< Bert Hertogs > 

Handhaven is gratis en gaat nog elke woensdag, zaterdag en zondag tot en met 31 augustus 2014 door, behalve op 2, 3 en 6 augustus en dat om 10 en 14u. Alle gratis tickets zijn de deur uit. Maar het is steeds zinvol om een uur voor het begin van de voorstelling je op de wachtlijst te plaatsen in het Havenpaviljoen van het MAS.


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter