Recensie Bryan Adams | The Bare Bones Tour

Bryan Adams in volle zomer in een schouwburg. Dat alleen al is opmerkelijk vermits zowat alle zalen in ons land in de zomer dicht zijn. 1 600 zitjes geraakten verkocht en dus kon dit The Bare Bones Tour-concert het bordje sold out bovenhalen. Het concept is geniaal in zijn eenvoud: Adams met akoestische gitaar, micro’s voor zang en gitaar op microstatief, mondharmonica en Gary Breit die hem op de vleugel begeleidt. De songs, de hits herleid tot de essentie, hoe ze ontstonden. Het werd in alle opzichten een broeierig optreden in Gent.

Tussen 1600 man zitten, het moet gezegd het voelt behoorlijk exclusief aan om in zo’n omstandigheden een artiest aan het werk te zien die moeiteloos mega zalen vult met een capaciteit die het tienvoudige en meer aankunnen. Adams kan dan ook terugvallen op een catalogus om u tegen te zeggen. Dat het een concert zou worden om in te kaderen, kon je in zekere zin op voorhand al inschatten, al vroegen we ons af of Adams wel voor voldoende afwisseling zou zorgen met een beperkt aantal instrumenten. En wat bleek, jawel, de set mengde hits met minder bekend materiaal (zoals het tien jaar oude ‘Flying’, iemand die het even uit het hoofd kan zingen?) en de ballads werden op tijd en stond gevolgd door een sneller nummer. Het resultaat loog er dan ook niet om, meerdere malen veerde het publiek recht uit de rode pluche om mee te dansen, te zingen, mee in de handen te klappen zodat het publiek een ritmesectie én koor op zich werd (Summer of 69, When you’re gone, ...)

Al vanaf opener “Run to you” waarbij Adams tamelijk hoog een riff speelt bleek dat het publiek gekomen was om er een feest van te maken. Eén keer en vervolgens twee keer meeklappen deden ze al tijdens die openingssong. De sfeer van de avond was gezet en die kon niet meer stuk hoe verschrikkelijk warm het ook mocht zijn in Capitole Gent. De Canadees vond het al na vier songs ook erg warm. “There’s a lot of love in this room” stelde hij vast waarop een vrouwelijke fan hem prompt “ take off your shirt!” beviel. Meer dan ooit was er plek voor interactie tijdens dit Bryan Adams-concert.

Zo liet hij weten dat hij niet al te best geslapen heeft door een straatmuzikant met een panfluit die constant hetzelfde bekende wijsje speelde. “Was dat in Rotterdam?” vraagt een fan uit het publiek plots waarop Adams bevestigend antwoordde maar ook ad red meegaf “je vindt die mannen in elke stad in Europa. Wij (Gary Breit en Bryan Adams) zijn wat zoals die man hier in Gent, maar dan zonder fluit.” zo legde hij de term Bare Bones uit wat zoveel betekent als “herleid tot de essentie”.

Françoise kreeg in het publiek de witte spot op zich gericht tijdens “If Ya Wanna Be Bad Ya Gotta Be Good” waarbij ze solo haar lijf mocht doen kronkelen. Adams bleek onder de indruk en droeg “Everything I do” aan haar op. Net daarvoor klonk er een luide bonk door de zaal waarop de zanger zich inbeeldde dat iemand achterover gevallen was. “This place is haunted” lachte hij verder.

Een fan kon hem influisteren dat het haar verjaardag was waarop hij meteen “18 till I die” inzette. “I’m ready” dat Adams zelf begeleidde op mondharmonica werd het verzoeknummer van de avond dat ie ook inwilligde. En oh ja, er staat een nieuwe plaat aan te komen van de zanger, vol covers die in september uitkomt waarop hij zich ook aan een Beatlessong waagt. In Gent koos ie om “Help me make it through the night” te brengen. Een song van Kris Kristofferson die hij begin jaren ’70 naar eigen zeggen leerde kennen door een vinylplaat van Janis Joplin: “Me and Bobby McGee”. Adams vertelde dat ie van school gestuurd werd op zijn veertiende: “dat raad ik niemand aan tenzij je een goed plan hebt” zei ie daarover. Op zijn vijftiende ging ie voor het eerst op tour. Een van de support acts die hij onder andere mocht doen, zal hem nog lang bijblijven. Zo trok hij met Tina Turner on the road.

“Het is op die manier dat je leert om voor veel mensen te spelen. Ik probeer dat nog elke dag” grapte ie nadat hij – gespeeld uit angst – de lichtman had gevraagd om het zaallicht te doven. “Iedereen verdient het om kansen te krijgen in zijn job.” luidde een van zijn weinige levenslesjes. Adams kwam dus nooit belerend over, integendeel, de man bleek erg humoristisch voor de dag te komen. Toen hij het ontstaan van “I’ve finally found someone” als duet met Barbra Streisand plaatste, antwoordde het publiek met een gespeelde verbazende “ooh”. “She’s still around!” antwoordde hij gevat en humoristisch. Een andere rode draad – hoe kon het anders – waren de songs voor films die hij schreef. “It’s a good job if you get it” liet ie zich daarover ontvallen, maar vooral naar het einde van het concert was ie grandioos door te stellen dat ie nog een song voor een film heeft gemaakt en zou gaan spelen. Hij zei dat op zo’n manier alsof dat ‘nieuwtje’ dé verrassing van de show zou worden.

Over de surprise van de avond gesproken, tot twee keer toe deed ie het publiek geloven dat er een gast uit de coulissen zou verschijnen. Eerst met Barbra Streisand (“I finally found someone”), daarna met Rod Stewart en Sting (All for love) terwijl ie “ And tonight here in Ghent …” zei en met de ene hand naar de rechterwing van het podium wees. Uiteindelijk kwam er niemand. “Ik heb hen nochtans geïnformeerd dat ik hier vandaag stond” grapte de singer-songwriter verder die bewees de kracht, de magie van het theater hier succesvol te gebruiken.     

Muzikale hoogtepunten waren er te over. Tijdens “When you’re gone” geen fan op het podium die zoals in de mega zalen – vaak afschuwelijk vals – de partij van Mel C mag zingen, neen, hier nam de volledige Capitole haar zanglijnen over. Sterk was ook de groeiende populariteit van Gary, de pianist, tijdens het concert dat Adams en Breit zelf vakkundig uitlokten.

We stelden trouwens een straffe verstandhouding tussen die twee vast hoor. Beiden mochten het muzikale laken naar zich toetrekken, gaven elkaar meer dan voldoende ruimte. Zo mocht Breit de Spaanse gitaar doen vergeten uit “Have You Ever Really Loved a Woman?” door de song op piano te begeleiden. Toppunt was “I still miss you… a little bit” met een heerlijke jazzy melodie op piano waarbij Breit de pianokruk achterover trapte, en staand verder speelde.

“That’s the Belgium I love” zei Adams na “When you’re gone” toen het publiek helemaal uit zijn dak was gegaan en de song stevig meezong en meeklapte. Het is ook het België waar wij van houden, al zijn zo’n concertervaringen waar het publiek in ons land compleet loos gaat, eerder uitzondering dan regel.

Bryan Adams in Gent in het kort: een uitzonderlijk concert.

< Bert Hertogs >    

De setlist:

1. Run to You 
2. It‘s Only Love 
3. I’d thought I’d seen everything
4. Here I Am 
5. When you love someone
6. This Time 
7. I Finally Found Someone 
8. Can‘t Stop This Thing We Started 
9. If Ya Wanna Be Bad Ya Gotta Be Good 
10. (Everything I Do) I Do It for You 
11. Cuts Like a Knife 
12. Flying
13. Summer of ‘69 
14. Walk on By 
15. Heaven 
16. All for Love 
17. When You’re gone
18. 18 till I die
19. Help me make it through the night (cover Kris Kristofferson)
20. I’m Ready 
21. The Only Thing That Looks Good on Me Is You 

Bis:

1. You‘ve Been a Friend to Me 
2. Somebody 
3. Have You Ever Really Loved a Woman? 
4. I Still Miss You... A Little Bit 
5. Straight from the Heart