Recensie Antigone (Tg Elektra)

Antigone is een Griekse tragedie waarin ‘verstandig handelen’ - wat dit ook moge betekenen - centraal staat. Tg Elektra gaf een moderne draai aan de versie van Sophocles. Na hun succesvoorstellingen van mei 2014, staat het jongerengezelschap nu opnieuw drie keer op het podium van Het Paleis.

De zaal wordt volledig duister gemaakt. De muziek begint, een lichtstraal valt, de dans volgt. De dansers dansen blootvoets, eerst simultaan, daarna wat meer door elkaar met regelmatig enkele mooie lifts tussen. Tijdens de dans vallen er twee doden: Polyneikes en Eteokles, de broers van Antigone. Creon (Robbert Vervloet), de nieuwe heerser, spreekt ons toe en zegt dat hij hoopt dat de rust wederkeert, dat het volk hem trouw zal zijn en vooral, dat het einde van de oorlog het begin van iets nieuws kan zijn. Een overtuigende Creon benadrukt ook dat de slachtoffers niet begraven mogen worden, want de bevolking kan anders het onderscheid niet maken tussen zijn voor-en tegenstanders. 

Antigone (Kaat Doupagne) probeert haar verdriet weg te dansen, maar ze kwijnt weg onder het verdriet om het verlies om haar broers. Bovendien mag ze Polyneikes niet eens begraven, omdat hij tot het kamp van de tegenstanders hoorde. Ze probeert haar lief, en zoon van Creon, Haemon (Lukas Bulteel) te doen inzien hoe groot haar verdriet is en hoe moeilijk het is om geen afscheid van iemand te kunnen en mogen nemen. Maar Haemon gelooft in het goede van de wetten van zijn vader Creon, en raadt Antigone aan om zich op de toekomst te focussen, zoals haar zus Ismene (Siebe Geens) ook doet. We hebben begrip voor de verliefde Haemon, maar we zien dat de dood van Antigone’s broer een breuk begint te vormen tussen het koppel. 

Aan de hand van een dans, zoekt Ismene toenadering tot haar zus. Dat was volgens ons één van de mooiste momenten van het stuk: ons hart breekt, als we zien dat Antigone haar zus afwijst. Antigone besluit Polyneikes zelf te begraven, tegen Creon’s wetten in. Wanneer Creon dit ontdekt, weet hij niet hoe hij juist moet handelen. Zijn raadgeefster (Corinne Heyrman) overloopt met hem enkele mogelijkheden, maar Creon lijkt zijn familie niet te willen voortrekken tegenover het gewone volk, en besluit dat Antigone de straf zal krijgen die ze volgens zijn wetten moet krijgen: de doodstraf. Wanneer hij zijn zoon hierover inlicht, raast deze tegen zijn vader uit en zegt dat hij niets meer met zijn vader te maken wil hebben. Deze hevig oplaaiende ruzie zorgt voor complete stilte in de zaal. Ook Eurydice (Danaë Bosman) vangt het nieuws over Creon’s plannen op, en probeert hem te overtuigen dat hij een foute beslissing maakt. Hun geruzie loopt over in een dans, waarin Eurydice meerdere malen door Creon op de grond wordt gegooid. Eerder zagen we Eurydice overmatig drinken op het feestje van Creon, nu begrijpen we waarom. 

Antigone is moe. Ze weet dat ze gestraft zal worden, en wil haar straf voor zijn door van een klif te springen. Haemon probeert haar tegen te houden, maar Antigone is vastberaden en springt. Haemon volgt haar. Wanneer de familie dit nieuws verneemt, besluit Eurydice op haar beurt haar zoon te volgen. Creon blijft radeloos achter, zich afvragend hoe verstandig hij heeft gehandeld. 

De acteurs zetten stuk voor stuk sterke personages neer. Elk personage heeft ook een duidelijk karakter en een duidelijke visie, waardoor we in het verhaal van Antigone en haar familie worden meegesleurd. Wat ons ook opviel, waren de pastelkleurige kostuums: ze zagen er eenvoudig, maar zeer afgewerkt uit. Elk personage had een kleur die overheerste in zijn of haar kostuum. Daarvoor een dikke pluim aan Anaïs De Cleene en Anne Verbist. Het stuk werd ondersteund door goede muzikanten en “I will follow you into the dark” benadrukte de sfeer en de kern van Antigone. Antigone is een mooie herneming van de Griekse tragedie. We kijken uit naar het volgende stuk van Tg Elektra.

< Melissa Vermeulen >