Recensie Sinead O Connor

Sinéad O’Connor leverde in de Ancienne Belgique een concert af waar we een bipolaire stoornis aan dreigen over te houden. Groots was het in zijn kleine momenten, in zijn akoestische, a capella-songs. Klein in zijn gepruts om een gitaarakkoord dat een eng bijgeluid gaf op het einde van “Black boys on mopeds” bijvoorbeeld waarbij O’ Connor de song afmaakte door de lyrics wat lullig te veranderen in het teken van dat voorval. Wat er ook gebeurt tijdens een concert, gewoon blijven voortdoen alsof er niets gebeurd is, het is een gouden regel die O’Connor helaas aan haar laars lapte. Bij een deel van het publiek won ze er wel sympathie mee, bij ons niet.

Openen deed ze met een song van John Grant: “Queen of Denmark”, akoestisch, meerstemmig ook om vervolgens haar muzikanten wel erg luid de klank van het nummer te laten bepalen. Zelfde opbouw kent het recente “Harbour” – live helaas met een lelijk plofgeluid uit de micro in de AB - dat uit haar tiende langspeler “I’m not bossy I’m the boss” komt. Maar liefst zeven songs uit die plaat die in augustus verscheen, had ze meegenomen naar Brussel. Niet dat er veel fans op de hoogte waren van de nieuwe songs. Neen, ook nu weer voelde je het dat erg veel toeschouwers op die ene grote hit zaten te wachten, ja zelfs aan het gokken sloegen wanneer die in het optreden zou passeren. Groot moet hun verbazing zijn geweest dat “Nothing compares to you” helemaal niet gebracht werd. En dat terwijl de camera’s in de AB het optreden filmden…

O’ Connor deed al snel haar vest uit, en ook die gilet met vreemd en fout luipaardmotief op de achterkant ging al snel uit. Een zwart hemd met witte priesterboord en daarboven een bengelend houten kruis aan een ketting, zien we. Zelf staat ze op blote voeten op het podium, net als onze linker buurvrouw die de schoenen uit heeft en geniet van een schouder-en hoofdmassage tijdens “I Am Stretched on Your Grave”, dat O’ Connor a capella inzet, vervolgens samen zingt met haar backing om er een meerstemmig a capella nummer van te maken met haar twee backings.  Of een massage bij dat nummer past, laten we geheel aan uw oordeel over. Het lag ‘m wellicht aan het werkwoord “stretched”.

O’ Connor weet al een tijd lesbo’s tot haar fans te rekenen. Dat levert een mooi moment op tijdens “8 good reasons” waarbij een jonge vrouw die half achter haar partner staat haar kin op die haar schouder laat rusten.  Het nummer fluistert de Ierse. Verder bepaalt de piano de klankkleur van het nummer. Het is een knappe voorbode van “The Wolf Is Getting Married” dat de zangeres ook half gefluisterd, half gezongen brengt. Maar helaas wordt ze ook wel eens overstemd door haar band.  

Bij “Dense Water, Deeper Down” komen de kopers uit de synths. “Jealous”, een ballad met haar pianist en nochtans een van de betere songs tijdens deze live set, kan niet hetzelfde niveau houden wanneer O’ Connor de song aan haar backings heel eventjes overlaat. Die blijken onvoldoende versterkt. Die dekselse geluidsmix. Niet zelden kijkt de zangeres dan ook naar haar monitormixer wat aangeeft dat ze zich niet al te comfortabel voelt met wat ze te horen krijgt in de Brusselse zaal.

Pas finaal bewijst ze dan toch haar klasse met “The Emperor‘s New Clothes” dat het publiek aardig meeklapt en “The Last Day of Our Acquaintance” waarbij de band volgens het boekje invalt, en de song opengetrokken wordt via de elektrische gitaar en drums. Knappe outro trouwens ook.

Dan denk je dat haar onzekerheid even weg is, en ze bevrijd de toegiften kan afwerken. Blijkt ze opnieuw te zoeken tijdens eerste toegift “Kisses like mine” en richt ze haar ogen naar de technicus aan de rechterkant van het podium. “Streetcars” enkel begeleid op synths, opvallend klein gehouden en het solo a capella gebrachte “Before we end our day” zetten een scheve situatie nog min of meer recht.

O’ Connor worstelde in de AB met wat onzekerheden, eigen aan het artiest zijn. Wie haar vaker zag, weet dat het dan wel eens een minder concert kan opleveren. En dat deed het dan ook in Brussel

Nothing compares to Sinéad O’Connor? De tijd dat we compleet omvergeblazen naar huis gingen na een intensieve live ervaring van haar dateert alweer van 2009. Iets te lang wat ons betreft…

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Queen of Denmark (cover John Grant)
2. 4th and Vine 
3. Take Me to Church (nieuw)
4. 8 Good Reasons (nieuw)
5. The Wolf Is Getting Married 
6. Harbour (nieuw)
7. I Am Stretched on Your Grave 
8. What Doesn’t Belong To Me
9. Black Boys On Mopeds
10. Thank You for Hearing Me 
11. Dense Water, Deeper Down (nieuw)
12. Jealous
13. The Voice of My Doctor (nieuw)
14. The Emperor‘s New Clothes 
15. The Last Day of Our Acquaintance 

Bis:

1. Kisses Like Mine (nieuw)
2. Streetcars (nieuw)
3. Before We End Our Day