PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Woman s Hour

zaterdag 25 oktober 2014Botanique Brussel

Woman

Elke band die het Belgische concertavontuur mocht inzetten in de Witloof Bar, heeft zeker en vast lovende woorden uitgesproken over de ondergrondse zaal. Terwijl de palen voor de toeschouwers letterlijk en figuurlijk een hekelblok zijn, is de sfeer en het zicht voor de artiesten op het podium geweldig. Zoveel blijkt ook voor de band die er vanavond mag aantreden. Het Britse viertal Woman’s Hour stond eerder al in de AB als opener voor Metronomy, maar doet op haar eerste eigen Europese tournee de Botanique aan. Dat Fiona, Will, Nick en Josh onder de indruk zijn van de Brusselse concertzaal en haar omgeving kunnen we afleiden uit de Instagramfoto’s die ze enkele uren voor de show online plaatsten. We geven hen alvast geen ongelijk.

Omstreeks 20u15 weergalmt een instrumentale intro door de Witloof die toch op aardig wat opkomst mag rekenen voor een zaterdagavond. Ietwat onwennig nemen Fiona en co. plaats achter hun instrumenten en microfoons. Meteen valt op dat ze een extra muzikant meegebracht hebben, ondersteund door drums klinkt debuutalbum ‘Conversations’ live vast nog beter. Woman’s Hour dompelt ons meteen onder in haar sensuele en dromerige indiepop met openingsnummer ‘Unbroken Sequence’. Het duurt een tijdje vooraleer Fiona haar zenuwen de baas kan. Dit betekent helaas dat ook single ‘In Stillness We Remain’ en het betoverende ‘Her Ghost’ aan kracht verliezen. De zangeres heeft van nature een hees klinkende stem en bij momenten zingt ze ook niet helemaal toonvast.

Zoals gewoonlijk heeft Fiona haar kenmerkende kroontje op het hoofd en voor een keer toch iets anders dan volledig zwarte kledij aan. De heren houden zich wel aan de dresscode. Bij ‘Darkest Place’ aangekomen voelt Fiona zich toch al wat meer op haar gemak. Het duurde een tijdje, maar uiteindelijk raapt ze dan toch de moed bijeen om ons aan te spreken. “Thank you for coming down into the dungeons with us,” zegt de frontvrouw glimlachend. Terwijl de rest van de band de intro van ‘To The End’ inzet, gaat Fiona verder met haar zweverige handbewegingen.

Ook Josh laat zijn lichaam leiden door de muziek, maar gelukkig verbergt zijn tafel de meeste van zijn kronkelende bewegingen. Fiona’s herhaaldelijke ge-‘ooh ooh ooh’ brengt ons voor een zoveelste keer in vervoering tijdens het titelnummer ‘Conversations’. Een voorspelbare cover van ‘Dancing in the Dark’ volgt. Wanneer je er voor kiest om een eigen versie van een nummer van dat kaliber te brengen, zorg je er best voor dat het een fenomenale cover is. En dat was het niet. Charmant weliswaar. Meer valt daarover helaas niet te zeggen.

De uitstekende versie van ‘Our Love Has No Rhythm’ maakt dan weer een pak goed. Het beste tot het laatst bewaren is dus nog altijd een succesformule. De afsluiter van het album luidt meteen ook het einde van de set in. ‘The Day That Needs Defending’ klinkt wat flets ten opzichte van het vorige nummer, maar de uitdijende outro geeft de bandleden de kans om zich rustig naar de backstage te begeven. Fiona wil echter meteen de fans bij de merchandise gaan begroeten.

Muzikaal zat het vanavond zeker niet slecht. De sound is er, de songs zijn er, maar Fiona moet meer haar mannetje staan – en misschien minder met haar armen fladderen. Toevoeging van drums betekent dat de frontvrouw vocaal nog sterker uit de hoek moet komen, en daar is ze vanavond slechts gedeeltelijk in geslaagd. Waarschijnlijk zal het nog veel live-ervaring vergen vooraleer Woman’s Hour ons 100% zal kunnen overtuigen, al beschouwen we vanavond graag als een zeer geslaagde poging.

< Yne Van De Mergel >


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter