PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Hotel Vocal Festival

vrijdag 5 december 2014Fakkeltheater - Rode Zaal

Hotel

Het was de eerste in een reeks van drie verschillende shows naar aanleiding van tien jaar Hotel Vocal. Hans Peter Janssens en Luc Caals mochten de spits afbijten. Samen met gastheer Sam Verhoeven en een zevenkoppig orkest brachten ze een show die het midden hield tussen een ouderwetse revue en een  rustig concert. Luc was er voornamelijk voor de komische noot, Hans Peter voor het serieuzere werk en Sam … die was van alle markten thuis. Samen stonden de heren garant voor een erg vermakelijke en gevarieerde show. Ze was alleen bij momenten net iets te nonchalant, zelfs voor een Hotel Vocal.

Sam Verhoeven mocht de voorstelling openen met het nummer “Hemelsblauw” van Toon Hermans. Er ontstond een heerlijke cabaretsfeertje en het publiek begon al meteen te zingen. Ze hadden er duidelijk zin in vanavond. En Sam? Die had er ook terug zin in en straalde dat uit. Zijn tweede nummer was een erg ingetogen en liefelijk liedje over het verlangen naar Sinterklaas. En ja hoor, daar kwam de goedheilig man de zaal in. Hij struikelde bijna over zijn kleed toen hij het podium op kroop, maar dat was voor Sam weer eens een ideale gelegenheid om de grapjas uit te hangen. De spanning was weer even gebroken en nu was het tijd voor het serieuzere werk. 

José Feliciano’s “Che sarà” werd hertaald in het Antwerps en werd “Se v’r aa”.  Sam zong het nummer met erg veel gevoel en bij de start klonk het als een oprechte liefdesverklaring. Stilaan veranderde echter de teneur van de tekst en werd de inhoud toch wat donkerder. Sams stem werd krachtiger en er kwam wat furie in de stem. Het orkest onder leiding van Pol Vanfleteren leverde een volle klank mee en het publiek kon dit erg smaken. 

Tijd voor eens iets totaal anders: tango. Pol Vanfleteren hing zijn accordeon om en Peter Ploegaerts ruilde zijn drumstel voor de marimba. Latijns-Amerikaanse klanken vulden het Fakkelteater en Hans Peter Janssens nam de zang voor zijn rekening. Bij “Nada” was het nog een beetje wennen, maar bij “Por una cabaza” zaten we volop genietend in de zaal. Stefan Daelemans gaf links en rechts nog een zachte melancholische toets met zijn trombone en zo werd de juiste sfeer gecreëerd.  Hans Peter vertolkte later in de voorstelling nog het overbekende “Cucurucucu Paloma”, maar wist dit op een ongelooflijk fijngevoelige manier te doen. 

Onze favoriet van de avond was echter “War nieman kan gaen”, een West-Vlaamse vertaling van “The impossible dream” uit de musical “Man of La Mancha”. Die stem, dat gevoel, de beheersing en de kracht, het deed ons nu al verlangen om Hans Peter Janssens terug op de planken te zien in de herneming van de musical “Lelies”. De heerlijke uithaal op het einde was gewoonweg de kers op de taart. 

De inleiding op dit nummer was anders ook wel goed gevonden. Luc Caals kwam met een stokpaardje tussen zijn benen op als Sancho Panza en samen met Hans Peter bracht hij “Don Quichote”. Het idee was grappig, alleen jammer dat de techniek het een beetje liet afweten. De zang van Luc kwam niet altijd door en zo ging het nummer eigenlijk wat verloren. 

We hadden Luc gelukkig vroeger in de show al horen zingen tijdens zijn André Hazes medley. Het blijft iets dat hem ligt en de nummers van André gaan er ook in Vlaanderen in als zoete koek. “Een beetje verliefd” en “Zij gelooft in mij” werden door het publiek vlotjes meegezongen. De sfeer zat dus goed. Al konden we ons toch niet van de indruk ontdoen dat Luc Caals vandaag niet zijn beste wedstrijd speelde: de stem was precies niet helemaal in topvorm. 

Gelukkig had hij daar geen last van tijdens de verschillende sketches die hij mee opvoerde. “Efkes naar de WC” vonden we niet zo sterk, maar “De cassetterecorder” was een schot in de roos. Het samenspel met Sam Verhoeven verliep vlot, er werd ingespeeld op het publiek en het heerlijke was dat de laatste grap zo voorspelbaar was, maar we er juist daarom extra mee moesten lachen. Goede humor hoeft niet altijd complex te zijn. 

Ook Hans Peter Janssens moest zijn komisch talent boven halen.  In “Mijn lief heeft een naaimachine” parodieerden Hans Peter, Luc en Sam de drie tenoren. Als u de titel kan onthouden, kent u ook al meteen de helft van de tekst. “Mijn lief die heeft een naaimachine en ze heeft ze aan mij laten zien.” werd door de drie heren op de ritmes en de melodieën van verschillende klassieke stukken gebracht. Voor Hans Peter was het de ideale gelegenheid om te laten horen wat hij in huis had en hij stelde niet teleur. Luc Caals was echter de pineut uit het gezelschap. Telkens als hij een solo wilde brengen, werd het gras voor zijn voeten weggemaaid door een van zijn collega’s. Lucs mimiek als underdog was weer heerlijk om te zien en wist de zaal zonder moeite aan het lachen te brengen. En zo combineerde dit stuk perfect het element humor én kwalitatief goede zang. Want het dient gezegd: Sam wist zich hier verdomd goed staande te houden naast Hans Peter. 

Het was alleen jammer dat Sam die drive tegen het einde van het tweede deel wat kwijt was. We hebben hem al vaker een Tom Jones medley weten brengen, maar nog nooit zo slordig. Het viel erg hard op dat hij de tekst van “It’s not unusual” aan het aflezen was. En wat hij niet kon lezen, verzon hij wel. Gelukkig had de sfeer er niet onder te lijden en eens we aan “Delilah” waren, zong de hele zaal uit volle borst mee. Hans Peter en Luc kwamen mee op het podium en het publiek kon ineens verder blijven meezingen met “Bij ons in de Jordaan”, Tulpen uit Amsterdam”, “Kleine café aan de haven” en “De glimlach van een kind”.  Dit was de sfeer die we al jaren kennen van de maandelijkse edities van Hotel Vocal. 

< Sascha Siereveld > 

De setlist:

Deel 1:

  1. Ouverture (Moeder ik wil bij de revue)
  2. Hemelsblauw
  3. En speculaas
  4. Se v’r aa
  5. Nada / Por una cabaza
  6. Wandelen / Marsmannetje
  7. Will Tura medley
  8. Cucurucucu Paloma
  9. De cassetterecorder
  10. André Hazes medley
  11. Mijn lief heeft een naaimachine 

Deel 2:

  1. Efkes naar de WC
  2. Eloïse
  3. Broken vow
  4. De mop
  5. Don Quichote / War nieman kan gaen (The impossible dream)
  6. Moe
  7. Fly
  8. Here comes the morning
  9. Old McDonald
  10. Tom Jones medley
  11. Levensliedmedley 

Bis:

  1. Moeder ik wil bij de revue


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter