PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie The Sound of Music in Antwerpen

dinsdag 16 december 2014Stadsschouwburg Antwerpen

The

Exact 55 jaar oud is de musical The Sound of Music sinds 16 november. 5 Jaar geleden al brachten Albert Verlinde Entertainment en Music Hall deze evergreen naar Antwerpen. Nu staat dezelfde productie terug in de Stadsschouwburg van Antwerpen, met vergelijkbare decors, rekwisieten en kostuums maar een andere cast: de Nederlandse aangevuld met Vlaamse kinderen, Kürt Rogiers die als kapitein von Trapp zijn musicaldebuut kent en Charlotte Campion in de rol van Maria.  Campion was eerder te zien in “Assepoester, het tamelijk ware verhaal”.

Vertrouwen winnen

The Sound of Music is niet alleen een liefdesverhaal tussen de ex-non in opleiding Maria die kindermeisje wordt van de zeven kids van von Trapp. Het gaat evengoed over verschillende opvoedingspatronen en je aan je principes houden (von Trapp blijft het Nazisme afzweren ook nadat Oostenrijk zich heeft aangesloten bij het Derde Rijk/Duitsland). Maria haalt de creativiteit uit de kinderen en toont dat ijzeren discipline niet altijd tot de gewenste resultaten leidt. Vertrouwen winnen doet ze in no time wanneer alle kinderen, ook de jongens, bang zijn van de donder en de bliksem. En van de oudste Liesl (Lotte Stevens) wint ze het vertrouwen wanneer die een stiekem afspraakje had met Rolf en door het venster van Maria terug binnen wil sluipen. Een tip hoe ze die vlekken uit haar jurk kan krijgen en de onderlinge afspraak te zwijgen tegen haar vader, blijkt de sleutel om dat vertrouwen te winnen.  

De wat houterige von Trapp (Kürt Rogiers lijkt wel zich wel als een robot te verplaatsen op het podium in het begin) die misvormd is door de functie die hij als kapitein bekleedt, wordt verliefd op Maria. De liefde is wederzijds. Maar zij vlucht weg voor haar gevoelens, terug het klooster in. Campion zet een uitstekende Maria neer, acteert fris en spontaan. Ook qua zang haalt ze moeiteloos de hoge noten. Alleen bij de start van de musical klinkt ze – mede door het echo effect op haar stem – in het klooster wat schel. De tweeklanken “aa” en “ij/ei” komen wat scherp over in onder andere “De dingen waar ik zo veel van hou”. In de gesproken tekst moet ze dan weer oppassen om niet in het Antwerps dialect over te gaan. Haar “Vinden” klonk eerder als “Vinnen” en “Allemaal” als “Allemoal”. Maar dat is detailkritiek voor alle duidelijkheid.

Live on tape

Lotte Stevens mag met Martijn Vogel (Rolf) “Zestien dadelijk zeventien” brengen terwijl ze samen dansen. Maaike Widdershoven zingt tegen het einde van het eerste bedrijf als Moeder Overste “Bergen of dalen”. Ze brengt het er goed van af, al kan ze onze eigen An Lauwereins niet doen vergeten. Wat een prachtprestatie leverde die laatste 5 jaar geleden af! Andere klassiekers als  “De muziek van de hoogste bergen”, een stevig door het publiek meegeklapt “Do-re-mi”, “Tot snel, vaarwel” en jodelnummer “De boer en de boerin”, die laatste drie met de zeven kinderen op het podium, mogen uiteraard niet ontbreken. De geluidskwaliteit van het orkest, iedereen zingt live on tape, is erg goed.

Onwennigheid Kürt Rogiers heeft wel iets

Rogiers’ onwennigheid op het podium van een musical werkt hier enigszins. Hij ging tijdens de allereerste voorstelling wel erg professioneel om met het uiteinde van de linker trapleuning (een bol) die plots naar beneden viel. Toen ie het podium af ging, gaf hij het een trap richting coulissen. Sterk trouwens dat de productie tijdens de pauze die trapleuning niet even ging maken en koos om de continuïteit te garanderen. Rogiers zet een von Trapp neer die zijn tekst staat te declameren tegen de muren, zo goed als niet of nauwelijks in dialoog gaat met anderen maar evolueert wel in de voorstelling en zet gaandeweg een warmer personage neer. De Nederlandse cast zit iets beter in de rol, omdat ze nu eenmaal al opvoeringen van het stuk in Nederland achter de rug hebben. Naarmate het aantal opvoeringen vordert, zal het ook bij Kürt Rogiers wel vlotten, al is de vraag of dat wel hoeft voor een man die een houterig door zijn functie mis/vervormd personage neer moet zetten. Ook het dansen met Campion, dat mede door het grote verschil in lengte eerder stroef verloopt, heeft wel iets. Het is dan ook vooral op vocaal vlak dat ie nog aan zelfvertrouwen te winnen heeft.

Rogiers heeft voornamelijk in het tweede deel een groter aandeel te zingen dan in het eerste. Met dank aan de geluidstechniek die zijn stem bij momenten achter die van Campion zet, lukt dat. Het is uiteindelijk een professioneel musicalartieste als Charlotte Campion die hem de laatste muizenissen uit zijn hoofd kan krijgen en het enthousiaste publiek die veel door de vingers wil zien. Want zeg nu zelf, als je in de studio van Reyers Laat met Kathleen Cools voor je een foutloos “Edelweiss” kan afleveren: waarom zou je dan nog met twijfels blijven zitten voor een publiek van slechts 2000 man per show, terwijl er een pak meer volk naar Reyers Laat kijkt?

< Bert Hertogs >

The Sound of Music speelt nog t.e.m. 28 december 2014 in de Stadsschouwburg in Antwerpen en van 29 december 2014 t.e.m. 4 januari 2015 in Capitole Gent.


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter