Recensie Hotel Vocal Glamour

Door als thema “Glamour” te nemen, had Sam Verhoeven zijn gasten, Daisy Thys en Ann Van den Broeck, heel wat extra werk in hun nek gedraaid. Elke keer wanneer een van de diva’s op het podium kwam, had ze een andere jurk aan. En om het thema verder nog wat luister te geven, had hij ook nog een showtrap voorzien. Dus ze mochten nog trappen lopen op hakken ook. De muzikale leiding was zoals altijd in de vakkundige handen van Pol Vanfleteren en die had ook nu weer voor enkele pareltjes van arrangementen gezorgd. Vooral wat hij samen met Ann van “Eres tu” gemaakt had, was echt geweldig. Ann Van den Broeck was trouwens de sterkste schakel in deze speciale editie van Hotel Vocal en dat viel nog eens extra op in “Meisje in 14 G”.

Gastheer Sam Verhoeven mocht de show passend openen met een liedje van Sonneveld: “Wat een avond”. Wie de laatste tien jaar geregeld naar Hotel Vocal is geweest, weet dat dit een kolfje naar zijn hand was. De voorstelling was vlot uit de startblokken gekomen en Daisy mocht de fakkel (de spreekwoordelijke fakkel en niet het theater) van Sam over nemen met “Don’t stop me now”. Ze bewees dat ze heel wat power in de stem heeft, maar deze Queen-cover kon ons niet echt overtuigen. In “I know him so well” had ze af en toe problemen om de hoge noten te halen en daarmee viel dit geweldig mooie duet in het water. Ook Anns bijdrage in dit nummer was trouwens niet echt geweldig. Het klonk een beetje schel. 

Daisy ‘s leukste prestatie was haar Louis Armstrong-imitatie in “What a wonderful world”. Uitgedost in een maatpak, witte handschoenen en een latex masker probeerde ze met succes al zingend zijn stem na te doen. Pas toen Johan Coen een kleine solo op trompet speelde, ging het masker af, maar bleef wel de stem. Het leek ons niet gezond voor de stem, maar het was wel knap gedaan. Veel gezonder voor haar stembanden, was haar vertolking van “Fever”. Het werd een erg geestige act doordat travestiet Sederginne probeerde de choreografie van Daisy na bootsen. Sederginne verleidde daarbij op weinig subtiele wijze een onschuldig slachtoffer uit het publiek . De rest van de zaal was hartelijk aan lachen met de capriolen van Sederginne, maar ondertussen leverde Daisy wel een knappe vertolking van “Fever” af. 

Sam Verhoeven zette een overtuigende uitvoering van “Kleine jongen” neer en wist de zaal zachtjes mee aan het zingen te krijgen tijdens “Lichtje van de Schelde”. Maar de sfeer kwam er pas echt met  “The way to Amarillo”. Nu gaf Sam ook toe dat het geen al te moeilijk nummer is en dat het nogal makkelijk voor ambiance zorgt al omschreef hij het zelf veel plastischer als: “kakken zonder duwen”. Hoe we het ook omschrijven, het nummer deed wat het moest doen en Sam leverde prima werk af. 

Sams interpretatie van de Piaf-klassieker “Mon Dieu” was om stil van te worden. Sam Verhoeven wist zich goed in te leven in het nummer en bracht het met veel gevoel en tegelijk met heel veel kracht. We zouden bijna schrijven dat het zijn beste prestatie van de avond was, ware het niet dat hij zich voor “Barcelona” helemaal moest geven. In tegenstelling tot “The way to Amarillo” moest er hier heel hard “geduwd” worden. Sam moest wekelijk het onderste uit de kan halen om vocaal genoeg tegenkanting te bieden tegen het fenomenale stemgeluid dat Ann Van den Broeck schijnbaar moeiteloos wist te produceren. Het orkest ging ervoor, Sam en Ann leverden goede prestaties en dan waren er de twee clowns van dienst, Daisy en Sederginne, die het nummer al playbackend stonden te parodiëren terwijl de rest zo zijn best deed. Het leverde een rare combinatie op: langs de ene kant werd er op vocaal gebied een knappe en moeilijke prestatie neergezet en tegelijk werd het in het belachelijke getrokken. Wij hebben vooral genoten van het muzikale gedeelte van de act. 

De ster van de avond was zonder enige twijfel Ann Van den Broeck. “Cheek to cheek” vonden we niet zo geweldig, maar “I want you to want me” was al hele ander koek. Het nummer startte als een traag, gevoelig noemer dat enkel begeleid werd door Pol Vanfleteren op piano. Anns stem klonk breekbaar en zacht tot ongeveer in de helft van het nummer. Toen mocht de rest van het orkest invallen, ging de ballade over in rock en ontpopte het brave meisje zich tot een feestbeest. Het was een knappe aanpassing van het arrangement, maar nog niet zo knap als wat ze met “Eres tu” hadden gedaan. 

Ondanks het feit dat dit nummer nooit gewonnen heeft, is het nog altijd een van de mooiste songfestivalnummers allertijden. De originele uitvoering van Mocedades had dat melancholisch meeslepende in de stem en het grootse in de orkestratie. Het nummer hield er ook stevig het tempo in. In de bewerking van Pol en Ann klonk alles veel rustiger en soberder. Pol had in zijn piano-arrangement alle ballast overboord gegooid en had de haast uit de melodie laten verdwijnen. Ann volgde dit gezapigere tempo en bracht een erg zachte en gevoelige interpretatie. Het lied klonk helemaal anders, maar bleef tegelijk volledig herkenbaar. Wij waren in ieder geval erg gecharmeerd door dit onderonsje van Pol en Ann. 

Dat Ann veel meer in haar mars had dan een rustige ballade, mocht ze trouwens eerder in de voorstelling al demonstreren in “Meisje in 14 G”. Het is een cabaretliedje dat  heel eenvoudig startte met het idee van een meisje dat het boerendorp inruilde voor de grote stad en daar in haar appartementje tevreden zit te wezen … tot ze ontdekt dat de ene buurvrouw van opera houdt en de andere van jazz. Dit had wel tot gevolg dat Ann ook vocaal van het ene moment op het andere moest overschakelen van cabaret naar opera naar jazz. Wat een geweldige prestatie. Ze bracht de aria’s alsof het klein bier was en zong jazz alsof het door haar aderen stroomde. Als er één nummer was dat het talent van Ann kon illustreren, was het dit nummer wel. Het was een lust om haar aan het werk te zien en te horen. 

< Sascha Siereveld > 

De setlist:

Deel 1:

1. Ouverture/ Dit wordt een avond
2. Don’t stop me now
3. I got you, baba
4. Cheek to cheek
5. Kleine jongen
6. Duurt dat hier nog lang
7. I want you to want me
8. Ik kies jou
9. What a wonderful world
10. Nederlanstalige medley
11. Meisje in 14 G
12. Barcelona

Deel 2:

1. Andrew Sisters medley
2. Stille liefde
3. Fever
4. I know him so well
5. The way to Amarillo
6. This is my life
7. Mon Dieu
8. This will be
9. Ik mis je zo
10. Eres tu
11. Songfestivalmedley 

Bis:

1. Kerstmedley