Recensie Life and Times episodes 4 and a half and 5

Episodes vier en half en vijf uit Life and Times stelden Pavol Liska en Kelly Copper voor in deSingel. Een performance die in totaal – wanneer het werk af is - uit tien delen moet gaan bestaan en een volledige dag zal duren. Een telefoongesprek met Kristin Worrall, vierendertig op dat moment, die het over haar leven heeft op zestien uur tijd, ligt aan de basis. Weinig materiaal bleken de regisseurs te hebben om dat van haar middelbare schooltijd en de eerste keer te coveren. Dus kwam de klemtoon bij de vorm te liggen. Geen theater, geen dans meer zoals in de eerste episodes. Al doet de zang  op klankband wel erg denken aan de musical terwijl we kijken naar tekeningen die zich snel na elkaar tonen en zo beweging suggereren. De gebruikte (zeer arbeidsintensieve) techniek: de rotoscopie. In het vijfde deel krijgen we dan weer een handgemaakt manuscript (dat verwijst naar de Middeleeuwse boeken) met tekeningen die gebaseerd zijn op de Kama Sutra en shunga.

Opvallend veel trivia en verhaaltjes die er eigenlijk niet toe doen, krijgen we in musicalvorm voorgeschoteld. De aanwezigheid van de kat Bentley, die allergisch is voor melk en ijsjes want die krijgt er diarree van, in de woonruimte is opvallend. De partituur verandert wel eens van tempo, tot zeer snel wanneer tekeningen van katten zich razendsnel opvolgen. Wat leren we bij van Kristin? Dat ze een kat moest dissecteren in haar schooltijd en dat daar bleekmiddel bij kwam kijken om de huid weg te doen in de klas biologie. Leerkrachten vergeleek ze onder andere met de kale heren Mr. Proper en Jean-Luc Picard, de kale man uit Star Trek (gespeeld door Patrick Stewart). Een vak als chemie (formaldehyde, een gas dat een zeer onaangename geur verspreidt) was een bruggetje naar het ontdekken en gebruiken van parfums in de tienerjaren. Tante Judy belde haar moeder wel vaker. Dat haar zus ook vaak belde met haar vriendje, deed Kristin verlangen naar de dag dat jongens ook naar haar gingen bellen. 

Pas na verloop van tijd komt er in  de rotoscopie, een uitvinding van Max Fleischer in 1917 voor de Betty Boop cartoons, waarbij eigenlijk filmbeelden worden overgetekend en we zo geanimeerde stilstaande beelden te zien krijgen, een tweede stem bij, zwaar vervormd in autotune. Vanaf dan is er dus een dialoog. Een van de hoogtepunten in Kristins middelbare schoolleven bleek de dag dat haar kamer opnieuw behangen werd en ze zelf de kleur mocht kiezen. Over kleuren kiezen, naast heel wat andere ‘product’ placement in deze film, verwijst de tekst ook naar Coldplay: “And it was all yellow…” Neen dat is geen toeval.

Humor zit ook in het filmpje wanneer Kristin het over art school heeft en vaststelt dat er niet zo veel bollebozen rondlopen. Herkenbaar voor het publiek in deSingel blijkt die opmerking. De toeschouwers kunnen er wel om lachen. Pauzes, euh’s, stopwoorden, enzovoort zitten mee in de soundtrack en worden dus ook gezongen.

In episode 5 speelt een man 44 minuten en 28 seconden op een orgel (een Nord), lang geen toegankelijke maar wel een originele partituur zodat het publiek ook oordopjes mag indoen terwijl het met een leeslampje het boek leest. De vormgeving is die van een Middeleeuws boek dat nog door geestelijken handmatig werd geschreven en versierd. Maar hier zijn het de makers van Life and Times zelf die aan de slag gingen en het metier leerden. Alleen al het thema contrasteert op zijn zachtst gezegd met de vorm: tekeningen van Kristin die ros blijkt te zijn in verschillende seksstandjes zien we. De Kama Sutra en de shunga maar dan in een Middeleeuwse context met versierde initialen, startletters die groter en extra versierd werden en geweldige kalligrafie. De makers kozen voor de Karolingische minuskel als lettertype, dat erg populair was tussen 800 en 1200 na Christus. Verder was The Belles Heures of Jean of France, Duke of Berry, uit het begin van de vijftiende eeuw een bron van inspiratie lezen we verderop in de “making of”.

Het is even wennen eer we dat schrift kunnen lezen in het Engels. Dat komt onder andere omdat de s er uit ziet als een f. De tekst die de plaatjes begeleidt, springt van de hak op de tak net als de gezongen versie bij de rotoscopie eerder in het vorige hoofdstuk 4 en half. Zo heeft Kristin het onder andere over haar dagboek waar ze niet alles in kwijt wil, en ze dus aan zelfcensuur doet voor het geval dat het toch in verkeerde handen zou vallen… Over haar wil om haar naam te veranderen naar Kristyn gaat het ook, omdat dat mysterieuzer klinkt. Maar vooral over de woonkamer, de zetel, de kleuren, … die worden allemaal beschreven, alsook muzikale voorkeuren. Centraal staat de eerste keer, het spannende om betrapt te worden door je ouders, en de angst/hoop zwanger te zijn. Fijn detail: de erotische tekeningen zijn onder andere gemaakt met melk. En zo is er een link met de kat uit hoofdstuk vier en half gelegd.

Bizar dus dat we achteraf een toeschouwer hoorden zeggen dat “het een goedkope voorstelling was”. Op vlak van productietijd lijkt ons alvast dat er erg veel tijd en energie - ja zelfs het woord toewijding is op zijn plaats hier - in gekropen te zijn. Wat wel zo is, is dat het live gehalte (op die orgelmuziek na) beperkt was. Maar toch is er genoeg aangeleverd – ook al heeft het verhaal meer weg van een alledaagse soap waar bitter weinig in gebeurt – om nieuwsgierig te zijn naar de volgende episodes en vooral ook in welke vorm Nature Theater of Oklahoma dit gaat voorstellen. To be continued…

< Bert Hertogs >