PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Door het venster van den tram

donderdag 15 januari 2015Bourla Antwerpen

Door

Onder het motto: “Dit is geen herdenking. Wij willen hem levend houden.”, brachten Lucas Van den Eynde, Tiny Bertels, Stefaan Wellens en Ivan Smeulders een voorstelling met teksten en liedjes van Wannes Van de Velde. De inzet was hoog. Zeker als je in ’t Stad speelt, moet je het repertoire van Wannes met het nodige respect behandelen. Maar het viertal wist zonder problemen de Antwerpse bard alle eer aan te doen. Stefaan had passende arrangementen geschreven en liet ons genieten van zijn gitaar- en vioolspel terwijl Ivan zijn vingers virtuoos over de toetsen van zijn accordeon liet glijden. De zang en de voordracht waren voor Lucas en Tiny die beiden voortreffelijk werk leverden. We lieten ons dan ook  gedwee onderdompelen in de melodieën van Wannes en de poëzie van de teksten en mochten, net als alle andere toeschouwers,  ervaren dat die ook anno 2015 nog altijd konden bekoren. Of zoals we het na afloop van de voorstelling aan de vestiaire en aan de uitgang geregeld mochten horen: “Ik heb genoten van de voorstelling.”

Stefaan Wellens en Ivan Smeulders openden de show met een instrumentale versie van “Pieter Breughel” op gitaar en accordeon. Het nummer werd vrij traag gespeeld en de melodie werd afwisselend door de gitaar of het accordeon gedragen. De sfeer zat goed en we kwamen al helemaal in het juiste gevoel. En dan kwamen Lucas Van den Eynde en Tiny Bertels het podium op gewandeld met hun Vlaamse doedelzak. Ze hadden duidelijk nog verborgen talenten al miste Lucas hier en daar toch wel een noot. Het was eens iets anders dan gewoon het podium komen opwandelen en beginnen zingen. 

Gezongen werd er uiteraard ook. Lucas en Tiny hadden vroeger ook al geput uit het rijke oeuvre van Wannes Van de Velde. Het was dan ook verfrissend om te ervaren dat men voor deze voorstelling ook had gekozen voor wat minder bekend werk van Wannes. Stefaan Wellens voorzag de liedjes van een nieuw arrangement en leverde ondanks de kleine muzikale bezetting en het beperkt aantal instrumenten toch  een afwisselende klank af. “In de diepte van de steden” was onversneden folk terwijl “Von Braun” en “Mijn grootmoeder was van den Doel” een jazzy klank meekregen. “Verdronken land” was pure melancholie en “Drogen haring” klonk als een vrolijke volksmelodie. Stefaan Wellens en Ivan Smeulders leverden op muzikaal gebied een heerlijke prestatie af. Ze zorgden er werkelijk voor dat de zangprestaties van Lucas en Tiny konden wegzakken in een comfortabele zetel van klank. 

Lucas Van den Eynde en Tiny Bertels lieten zich trouwens ook van hun beste kant horen. Alleen of samen, eenstemmig of tweestemmig, het klonk goed. De voorstelling had geen echte vocale uitschieters, maar leverde over de gehele lijn een goeie kwaliteit. Misschien waren de sterkste stukken wel de momenten dat ze de teksten van Wannes Van de Velde als gedicht brachten. Toen leidde niets af van de pure poëzie van zijn teksten waarin hij zijn observaties van de dingen des levens beschreef in een gezapig Antwerps dat ook uit de mond van Lucas enorm kon bekoren.  We hingen aan Lucas zijn lippen toen hij ons in “Bordeel zonder vrouwen” meenam naar het Schipperskwartier en werden oprecht geraakt toen Tiny een fragment voorlas uit “Hier is em terug”. 

Het kippenvelmoment van de avond zat in het laatste reguliere nummer uit de voorstelling: “Ik sta met mijne rug naar ’t land”. Hier hoorden we de stem van Wannes Van de Velde die a capella zong. Vanaf de tweede strofe zong Tiny mee in tweede stem en werd de klank iets warmer. Toen Lucas vanaf de derde strofe ook mee inviel, klonk er een diepere ondertoon mee. Wanneer in het laatste deel de twee muzikanten ook nog mee gingen zingen, kregen we een sobere, volle klank die ons wist te raken. 

Toen we het applaus hoorden, wisten we dat we duidelijk niet de enigen waren met dit gevoel. Het viertal kon dan ook niet anders dan nog een toegift te doen. Ivan deed zijn accordeon terug om en Stefaan nam zijn gitaar terug ter hand. Uit de kelen van Lucas en Tiny klonken vervolgens de woorden van de meester zelf: “Mor ik zing van de dagen en ‘k zwijg van chagrijn. De zon en de rege die brenge ginne pijn. Ik wil ni mer klage, dan vuul ek me klein. Der zen zoeveul dage vör gelukkig te zijn” 

< Sascha Siereveld > 

De setlist:

  1. Pieter Breughel (instrumentaal)
  2. Doedelpolka (instrumentaal)
  3. Door het venster van den tram
  4. In de diepte van de steden
  5. Von Braun
  6. Bordeel zonder vrouwen (voordracht)
  7. Café zonder naam
  8. Verdronken land
  9. Arabia
  10. Theater zonder pôes (voordracht)
  11. Passacalle Gandalf (instrumentaal)
  12. De wollewevers
  13. Drogen haring
  14. Voor de deur van de taverne
  15. Een broek voor Brabo
  16. Charleroi
  17. Ik heb mijn hart gesloten (voordracht)
  18. Tijl Uilenspiegel
  19. Ontmoeting met een mens
  20. Mijn grootmoeder was van den Doel
  21. De stalen boor (voordracht)
  22. Café met rooi gordijnen
  23. Hier is em terug (fragment) (voordracht)
  24. Ik sta met mijne rug naar ’t land 

Bis:

  1. Ik zing van de dagen
  2. Maritou (instrumentaal)


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter