Recensie Hozier

Hozier is één van de beloftes die 2015 weer een goed muzikaal jaar moet gaan maken. Met dat ‘Take Me To Church’ tot song van het jaar 2014 is verkozen, lag de lat meteen hoog en bracht het een boel mensen op de been. Naast het prima optreden dat Hozier op Pukkelpop 2014 gaf, was dit het eerste bezoekje aan een Belgische concertzaal. En zoals wel bekend is van sommige andere bands, was het nog maar de vraag of Hozier meer waard is dan een one-hit-wonder.

Het Belgische volk (en een groep fanatieke Ieren die hun landgenoten kwamen steunen) was alvast vol vertrouwen en zorgde daarmee voor een uitverkochte AB. Met het krachtige ‘Arsonist‘s Lullabye’ als opener van de set, was de toon meteen gezet. En het was de juiste toon, want gedurende het concert werd duidelijk dat Hozier meer in zijn mars heeft dan één hitje scoren. Soms ietwat aan de trage kant en enigszins eentonig, zorgde zijn krachtige, warme stem ervoor dat de AB werd gehuld in een warme sfeer. Een intieme sfeer die werd versterkt door de nummers die Andrew Hozier-Byrne alleen en met celliste Alana Henderson speelde. 

Ook de toevoeging van de achtergrondstemmen zorgden voor een zekere volheid die de nummers nog aangenamer maakten om naar te luisteren. Deze toevoeging doet Hozier ver boven de collega’s uit de hitparade stijgen, ook omdat daarmee de muzikale achtergrond van Andrew door de nummers klinkt. Hij is de zoon van een bluesmuzikant en heeft daardoor vanaf jonge leeftijd al in bandjes gespeeld en een muziekopleiding genoten. Nog geen jaar later stopte hij daar weer mee om zich te richten op het opnemen van demo’s voor Universal. In diezelfde periode was hij ook lid van het Anúna koor en toerde daarmee de wereld over. 

Nadat hij koos voor een solocarrière in 2012 bracht hij ‘Take Me To Church’ uit. Met daarbij een videoclip over een homokoppel en de bijbehorende reacties die zij in Rusland zouden oproepen, werd het nummer over het web verspreid en kreeg Hozier internationale bekendheid. Geheel terecht. En nu we hebben gezien dat de bandleden tot veel meer in staat zijn, hopen wij dat het alleen nog maar beter wordt. Want ook al zijn ze in staat om een zaal vol te krijgen en nummers te spelen met hitpotentie (waaronder ‘Work Song’ en ‘Run’), het optreden in de AB was vooral braaf. 

< Zaïde Bil >