PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Alcina

zondag 1 februari 2015De Munt Brussel

Alcina

Alcina is veruit een van de meest populaire barokopera’s van Handel. Terecht want de focus van de opera ligt niet zo zeer op de tovenarij, hoewel hij – ten onrechte – onder de toveropera’s gecatalogeerd wordt. Het hoofdpersonage verliest hier namelijk haar krachten waardoor de emotionaliteit, de wanhoop, ja, de eenzaamheid zich sterk manifesteert bij haar. Zo neigt de opera eerder naar het (persoonlijke) drama op muziek dan wel naar intrige of het magische. Alcina gaat namelijk ook over trouw en ontrouw, een driehoeksverhouding. Liefde is blind en spiegelt ons een droombeeld voor, iets onwerkelijks. De aantrekkingskracht zit ‘m dus in de definitie van liefde, naast de rationele keuze van het huwelijk, komt er vaak (buiten de bestaande relatie) aantrekking tot een ander bij te pas: het irrationele, zuiver gebaseerd op gevoelens, het ideaalbeeld, droom en fantasie. In deze bestaande productie in een regie van de Libanees Pierre Audi die al in 2003 in première ging in het oudste nog bewaarde barokke Slottstheater in Zweden, staat het (barok)theater symbool voor beide. De beschilderde theaterdoeken doen het publiek dromen, maar aan de achterzijde bestaan ze gewoon uit hout. Podiumartiesten blijken uiteindelijk ook maar gewone mensen als het spel gedaan is.

De regiekeuze om in het eerste bedrijf ons de bosrijke omgeving te tonen met beschilderde doeken, in het tweede bedrijf de achterkant van die doeken (met houten latten strak gehouden) is niets nieuws. In die zin vinden we zelfs dat regisseurs al te vaak overgaan tot een inkijk geven in de theatermachinerie om finaal het decor helemaal te strippen. Bij Alcina zorgt dat weliswaar voor een mooie meerwaarde die de Britse decorateur Patrick Kinmonth inbrengt. De ratio wint het namelijk geleidelijk aan van de fantasie, de droom, de illusie in deze opera. En dus wordt het toneel ook steeds zakelijker tot het witte werklicht en de kale houten achterwand met enkele houten kisten overblijven. Zo is de verwijzing naar de eerste scène uit de vierde acte van Shakespeares De Storm (uit 1611) in het laatste bedrijf snel gelegd wanneer de andere spelers uit hun rol/houten kist kruipen: “Our revels now are ended. These our actors, as I foretold you, were all spirits and are melted into air, into thin air: and, like the baseless fabric of this vision, the cloud-capp‘d towers, the gorgeous palaces, the solemn temples, the great globe itself, ye all which it inherit, shall dissolve and, like this insubstantial pageant faded, leave not a rack behind. We are such stuff as dreams are made on, and our little life is rounded with a sleep.” Een andere verwijzing naar Shakespeare zien we wanneer Alcina en Morgana gif tot zich nemen op het einde omdat hun situatie uitzichtloos en onomkeerbaar is.  Opvallend stijgt het aantal props en decorelementen naar het einde van het derde bedrijf, terwijl de rest van de inkleding  behoorlijk sober is. 1 rekwisiet staat centraal: de stoel van Alcina, symbool voor macht, controle. Die zal wankelen en uiteindelijk omvervallen. Het einde van een tijdperk.

Kort samengevat gaat Alcina over Bradamante die als Ricciardo (de broer van Bradamante) vermomd is. Op het eiland van Alcina is Bradamante/Ricciardo op zoek naar Ruggiero. Waarom? Omdat ze een koppel zijn. Ruggiero weet daar niets meer van en vormt ondertussen een koppel met Alcina.  Geraakt Ruggiero onder de betovering van Alcina vandaan zodat hij de relatie met Bradamante opnieuw herinnert?

Parallel met deze hoofdplot is er een gelijkaardige nevenplot tussen Oronte en Morgana. Zij zijn een koppel op het eiland, maar Morgana raakt ook verblind door de liefde en valt voor Bradamante/Ricciardo. Geraakt Bradamante/Ricciardo van Morgana af zodat zij toch de situatie kan herstellen met Ruggiero?

Daarnaast is er nog Oberto. Die is op zoek naar z’n vader Astolfo. Alcina belooft hem dat hij zijn vader nog zal terugzien. Wat ze er niet bij zegt, is dat ze net als bij al haar exen, mannen en andere ongewenste bezoekers, hem heeft omgetoverd tot iets anders. Astolfo is nu een leeuw.

De Franse dirigent Christophe Rousset leidt zijn ensemble Les Talens Lyriques en speelt zelf ook meermaals op de clavecimbel tijdens de voorstelling vandaar dat ie niet altijd te zien is. Handels partituur is er eentje voor fijnproevers geworden. Hartverscheurend mooi in al zijn finesses, vol doorleefde gevoelens, subtiel, klein gehouden emoties is aria 32 “Credete al mio dolore, luci tiranne e care!” (“Besef dat ik verdriet heb, dierbare, wrede ogen!”) dat de Spaanse sopraan Sabina Puértolas (Morgana) zingt terwijl ze begeleid wordt door de cello die het nummer de droefenis, de eenzaamheid, volledig laat uitademen. Ook “Ama, sospira, ma non t’offende” ofwel aria 20 (“Hij mint en zucht, maar is niet je rivaal.”) met vioolsolo en de bekendste aria 14 “Tornami a vagheggiar, te solo vuol amar quest’anima fedel, caro mio bene.“ (“Kom weer om mij te minnen, want deze trouwe ziel bemint alleen maar jou, mijn allerliefste schat.”) zet ze erg goed neer. Kortom een sterk roldebuut én debuut in de Munt voor Puértolas.

“Ah! Ruggiero crudel, tu non m’amasti! Ah! che fingesti amor e m’ingannasti! E pur ti adora ancor fido mio core.” (“Wrede Ruggiero, je hebt nooit van mij gehouden! Je veinsde hartstocht en hebt mij bedrogen!”) ofwel het begeleid recitatief 26 gevolgd door aria 27 “Ombre pallide, lo so, m’udite. dintorno errate, e vi celate, Sorde da me.” (“Bleke schimmen, ik weet dat ge mij hoort. Ge dwaalt hier rond en toont u niet, en luistert niet.”) zijn hét kantelmoment van deze opera die de Franse sopraan Sandrine Piau met verve neerzet. Wat een roldebuut! Wat een adembenemend sterk geladen moment zet ze neer! In die mate dat het publiek wil applaudisseren maar Rousset terecht de linker hand omhoog steekt en zo het publiek aanmaant om zijn waardering pas na de aria te uiten.

Een juweeltje werd dus deze Alcina in die zin dat we enkel lyrisch kunnen zijn over de prestatie van Les Talens Lyriques, Christophe Rousset, het Choeur de Chambre de L’IMEP en de solisten. Bravo.

< Bert Hertogs >

Alcina speelt nog t.e.m. 7 februari 2015 in de Munt maar is volledig uitverkocht.
Daarna is de productie nog te zien in de Stadsschouwburg te Amsterdam op 25 en 27 februari en 1 maart 2015.
Daar zijn nog een miniem aantal plaatsen beschikbaar voor de voorstellingen op 25 en 27 februari.


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter