Recensie 5 Seconds of Summer

5 Seconds of Summer is het Australische antwoord op het Britse succes van One Direction. “Don’t Stop”, “She looks so perfect” en “Amnesia” deden het nog het best van al als singles in de Vlaamse hitparade. Al moet gezegd dat geen enkel nummer de top 10 bereikte. Het debuutalbum dat vorige zomer verscheen,  deed dan weer wél en haalde zelfs de eerste stek. Voor dat debuut deden ze beroep op de broers Madden (Good Charlotte) en Alex Gaskarth (All Time Low). Maar het live album dat eind vorig jaar uitkwam, bleef steken op 41. Op commercieel vlak rijdt 5SOS dus een behoorlijk grillig parcours net als de muziekstijl waarvoor ze kiezen: poprock en punkrock. Hoe kan dat? Concertnews.be zocht het uit.

Voor het eerst staat 5SOS in ons land met de “Rock Out with Your Socks Out Tour” in Paleis 12. De fans noemen zich geen Sossen (wat jammer is, het zou voor grappige spraakverwarringen kunnen zorgen met mensen die dagelijks een pin met een rode roos op hun vest spelden voor zover die mensen nog bestaan tenminste) maar gaan door het leven als de 5SOS Family. 12 000 fans zakten er af naar Paleis 12 met een zittend middenplein. Toen we binnenkwamen wilden we meteen naar de Rode Kruis hulppost wandelen. Of iemand even in onze arm kon knijpen? Zowat 99 procent waren tienermeisjes. Het leek wel alsof we in een tekenfilm van Jimmy Neutron, Boy Genius zaten, maar dan een waar op een paar enkelingen na alle volwassenen en vooral jongens en mannen van de aardbodem waren verdwenen. Stond er op de tickets dat het een girls only night was? Nee hoor.

De jongens en mannen – neen die jongedames in houthakkershemd gaan we heus niet bij de mannen tellen - waren plots een wel erg marginaal verschijnsel. Maar de voordelen zijn legio: een oase van rust in de mannentoiletten (die tevens gratis zijn in Paleis 12 net als de lockers: wat een troef!) terwijl het drummen is aan die van de vrouwen. Eenzelfde beeld voor de drank-en eetstands. Drummen is het voor wafels, hot dogs en frisdrank. Maar de champagnebar en cocktailbar hadden dan weer een erg rustige avond bij gebrek aan volwassenen in de zaal. Het mocht duidelijk zijn: de jongedames (veel zestienplussers) hadden pa en ma gedropt in Kinepolis of in de wagen achtergelaten zodat ze elk apart hun avondje entertainment konden invullen. Kinepolis (plus expohallen,  Bruparck en Mini Europa) in de buurt van Paleis 12 op wandelafstand: nog zo’n troef die van pas komt wanneer er geen match is tussen vrienden of familie qua muzieksmaak. En hoe cool is het niet om eerst nog een selfie te maken met het Atomium op de achtergrond voor je de zaal in gaat? Het is allemaal mogelijk in Paleis 12, veruit de beste megazaal van het land qua akoestiek trouwens.

De vergelijkingen tussen de muziek van 5SOS en wat pakweg Green Day, Blink-182 en All Time Low doen, is snel gemaakt. Met dat verschil dat 5SOS kiest voor een gebald optreden van een uur en half terwijl wij ons nog een concert van Green Day – die 5SOS coverde met American Idiot in Paleis 12 - op Main Square festival herinneren dat maar blééf duren. Probleem met dat punkrockoptreden van Green Day: het is nogal veel van hetzelfde waardoor zo’n concert al snel verveelt. In Paleis 12 was het bij 5 Seconds of Summer enigszins anders. Na een gesmaakt voorprogramma van Hey Violet waarbij de band onder andere “Sparks Fly” en “Blank Space” van Taylor Swift succesvol coverde, bleek al snel dat er weinig mis kon gaan deze avond. Rena Lovelis, de frontvrouw van het voorprogramma had veelkleurige bassnaren waar ze aan plukte. Maar ze bleek vooral ook zeer energiek op het podium te staan. Op een bepaald moment sprong ze van het drumpodium wat lager op haar knieën. De sfeer was gezet en een half uur songs luisteren tussen voorprogramma en hoofdact kon die sfeer niet drukken, integendeel. Staying Alive, Viva la vida, Eye of the tiger en tenslotte The final countdown van Europe werden erg goed meegekeeld door de jongeren. Ons buurmeisje vroeg wat dat laatste nummer was zodat ze het later kon checken op Youtube. Daar heb je de reden waarom nog zo weinig muziek verkocht wordt.

De ledschermen lichten op, een nieuwsticker in rood verschijnt. “Nice and sweaty today” luidde het weerbericht terwijl er ook wel eens iets kinky verscheen: “I want to play trick or treat naked”.

Ondertussen had de fanclub – zo hoort dat bij tienerfans – alweer een bos gekapt om op duizenden A4’tjes “Much”, deel van een lange zin die de fans pas in Parijs weggeven en “Pants down now!” te drukken. Die toonden de fans tijdens “She looks so perfect” waarbij Luke Hemmings een antwoord gaf in de song: “I‘m not gonna take my pants down“. 5SOS hield dus de broek aan letterlijk én figuurlijk. Daar waar optredens van One Direction al even kunstmatig als talentshows van het genre X factor en Got Talent aanvoelen, stáát 5 Seconds of Summer er simpelweg als band. Het is te zeggen, nergens vielen de vier Australiërs door de mand. OK, bij  “Wrapped around your finger” klonk de samenzang vals, maar dan echt wel vals al zat die gitaarsolo wel goed. Maar zelfs dat doen de echte punkrockbands wel vaker. Onder de toon zingen, hoort bij het genre waardoor ze net aan geloofwaardigheid wonnen.

Openen deed Ashton Irwin op drums die hem op een drumpodium naar boven hesen. Ook dat is een welgekende showtruc binnen het genre. Verwijzingen naar Green Day waren er onder andere in X’jes en een boogje die deden denken aan een dode man. “End up here” was een binnenkomer van formaat die stevig meegeklapt werd. Geen tiener die er om maalde dat de synths uit een doosje kwamen. In een vloeiende beweging lijmde de band daar “Out of my limit” en “Heartbreak girl” waar de samenzang bij de start a capella wél goed zat, aan vast.

Aan publieksinteractie geen gebrek trouwens. Luke Hemmings (gitaar, zang), Calum Hood (basgitaar, zang), Michael Clifford (gitaar, zang) en Ashton Irwin (slagwerk, zang) deelden het publiek op in drie delen zodat elk deel ofwel mocht zingen, klappen of iets uitschreeuwen.  Maar vooral: ze brouwden tot twee keer toe ter plekke een nummer als “Brussels sprouts” en later “Belgian chocolate” dat de meiden in het publiek in geen tijd nakeelden. Die laatste zou wel eens een nieuw nummer kunnen worden op het volgende album klonk het charmerend bij 5 Seconds of Summer. Toegegeven, de melodie zat best goed, het onderwerp best lekker, maar misschien was de tekst net dat ietsjes te repetitief hoewel de tieners er niet genoeg van kregen. Of dat nog niet genoeg was, plukte de band een fan uit het publiek. Claire mocht even aan de bas van Calum Hood komen plukken tijdens “Rejects”.

“Don’t Stop” en “Long way home” waren veruit dé hoogtepunten van de eerste 10 songs. Halfweg koos de Australische band voor een akoestische set, de elektrische gitaren werden geruild voor akoestische exemplaren. “Amnesia” kon simpelweg door een ringetje gehaald worden. De fans haalden de smartphones boven, zongen mee terwijl de drums het nummer opentrokken. “Beside me” sloot dan weer intimistisch af met op het einde enkel akoestische gitaar.

We zijn 1 uur verder in het concert en Ashton Irwin vindt het – terecht – welletjes geweest met al die trage songs. “We zijn hier op het feestje van de eeuw. I’m sick of the slow songs” roept ie het uit waarna hij de Animal uit de Muppets in zich mag loslaten tijdens American Idiot van Green Day. Dan pas is het jammer dat er een zittend middenplein is. Moshpits vol tienermeiden die tegen elkaar aanbotsen: dat hadden we nog willen zien!

“She looks so perfect” werkt in no time. De tienduizenden meidenstemmen zijn nog lang niet uitgegild, ook niet na de zoveelste “laat eens horen dat jullie het strafste en luidste publiek zijn” challenge. Het nummer kent een ”We will rock you”-ritme op drums dat al van bij de start wordt meegeklapt.

De band gaat vervolgens even af, een golvende zindering gaat dan doorheen Paleis 12. Het tribunegestamp – wat een heerlijk geluid blijft het – davert. Paleis 12 kolkt. “Good girls” en “What I like about you”,  een cover van The Romantics sluiten het concert na iets minder dan anderhalf uur af. 5 Seconds of Summer stuurde tienduizenden Belgische tienermeisjes zwanger van een geweldig concert de nacht in. Topconcert. Toppubliek. Volgende keer met 100% meisjes?

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. End Up Here 
2. Out of My Limit 
3. Heartbreak Girl 
4. Voodoo Doll 
5. Permanent Vacation 
6. Don‘t Stop 
7. Disconnected 
8. Long Way Home 
9. Rejects 
10. Heartache On The Big Screen 
11. Wrapped Around Your Finger 
12. Amnesia 
13. Beside You 
14. Everything I Didn‘t Say 
15. American Idiot (cover Green Day)
16. Kiss Me Kiss Me 
17. She Looks So Perfect 

Bis:

1. Good Girls 
2. What I Like About You (cover The Romantics)