Recensie Toppers in Concert 2015

De Toppers zijn ondertussen een vaste waarde geworden in onze concertagenda. Voor het elfde jaar op rij mochten ze in Amsterdam de ArenA op hun kop zetten met het meest uitzinnige meezingfeest van het jaar. Jeroen van der Boom, Gerard Joling en René Froger hadden voor deze “Crazy Summer Edition” een heus tropisch eiland, inclusief stranden en fonteinen, laten aanleggen in het midden van deze sporttempel en het publiek had zich voor deze gelegenheid uitgedost in zomers witte outfits met wel erg fleurige en kleurrijke accenten. Het beloofde weer een behoorlijk fout feestje te worden. Zoals gewoonlijk moesten de drie heren de klus niet alleen klaren, maar konden ze rekenen op een hele schare gasten waaronder: Clouseau, Roxeanne en André Hazes Junior, Barry Hay  van Golden Earring, Willeke Alberti,  Danny de Munk en … The Village People. Het dak ging er af, de confetti vloog in het rond en het vuurwerk mocht knallen. Het werd een waanzinnige party zoals alleen onze noorderburen die kunnen houden al vonden we vooral in de eerste helft toch wat minder sterke momenten.

Als goden kwamen Jeroen van der Boom, Gerard Joling en René Froger in een typische strandbar uit de nok van de ArenA neerdalen op de tonen van “Samba de Janeiro “. Het publiek stond meteen in vuur en vlam terwijl René en zijn kompanen “Summer jam” en “Summertime” door de boxen lieten knallen. Een kort boottochtje onder begeleiding van vuurwerk bracht de Toppers naar hun eiland. De menigte stond al vlot mee te springen en de entree was gemaakt: Amsterdam was klaar voor een stevig feestje. Tijd om in te haken en mee te deinen en vooral mee te zingen met klassiekers als “Aan de Amsterdamse grachten”, “Een muis in een molen in mooi Amsterdam” en “De oude muzikant” van Ben Cramer. 

In the Love-medley bewezen de heren voor het eerst deze avond dat ze ook erg goed konden zingen. René Froger trakteerde ons op een mooi stukje cover van Minnie Ripertons “Loving you”, Jeroen van der Boom wist te vertederen met een fragment uit  “How am I supposed to live without you” van Michael Bolton en Gerard Joling zorgde keurig voor de hoge noten in Mr. Probz’ “Nothing really matters” terwijl René daar de lage partij voor zijn rekening nam. Het werd een heerlijke, gevoelige medley die wist te ontroeren. Jammer genoeg waren niet alle medleys even geslaagd. 

De combinatie van “Loco in Acapulco”, “I’m outta love”, “Caribbean queen”, “Beggin you” en “High” liep voor geen meter. De klank zat niet goed en de overgangen werkten niet. We voelden de sfeer tijdens deze medley dan ook een beetje wegzakken. De Discomedley dreigde hetzelfde lot beschoren te zijn. Het miste aan funk en het leek wel alsof het tempo te laag lag. Gelukkig kon het slot, “You’re the first, the last, my everything” van Barry White, de trein terug op de rails krijgen. 

Een medley die wel succes wist te boeken, was die van Clouseau. De broertjes Koen en Kris Wauters brachten een combinatie van vier hits uit het begin van hun carrière. Dat men in Vlaanderen  “Louise” en “Daar gaat ze” probleemloos mee kan zingen, verbaast ons niet. We waren alleen aangenaam verrast dat deze Vlaamse hits ook in het collectieve geheugen van de Nederlanders zitten. Het “Loop naar de maan!” weerklonk als een luid statement uit meer dan 60 000 kelen tegelijk. Uit de reactie van het publiek na het afleveren van deze medley konden we afleiden dat het niet persoonlijk op Koen en Kris bedoeld was, maar dat de feestvierders gewoon opgingen in het meezingen van het lied. 

De doortocht van zangeres Edsilia Rombley verliep jammer genoeg dan weer iets minder succesvol. Geknoei in de mix maakte dat niet alles wat ze samen met René zong even verstaanbaar was. Dat ze over een mooi stemgeluid beschikte, konden we horen in “Baby come to me”, maar het kwam niet helemaal tot zijn recht. En wat de absolute knaller van de avond had kunnen worden, werd omwille van technische redenen jammer genoeg herleid tot een stevige en leuke versie van “Run to me”. Er zat veel meer potentie in de combinatie van Edsilia Rombley en René Froger dan wat we hier te horen kregen. 

Roxeanne en André Hazes Junior wisten dan weer voor heel wat ambiance te zorgen. Samen met de drie Toppers brachten ze een combinatie van enkele van hun vaders hits en die zijn altijd weer goed voor een flinke portie sfeer. De appel valt duidelijk niet ver van de boom en zo voelden we dat Junior het zingen en bespelen van het publiek duidelijk in de genen heeft meegekregen. 

Maar ook de Toppers zelf wisten uiteraard al langer hoe je het publiek tevreden kan stellen en etaleerden hun vakmanschap in “Wat ben je zonder vrienden”. In hun ode aan de vriendschap hoorden we de stem van Jeroen samen met die van René en dan René samen met Gerard en dan … Maar welke combinatie ze ook ten gehore brachten, ze werkten allemaal. Om het plaatje compleet te maken, werden ondertussen op de grote schermen beelden geprojecteerd van foto’s van de drie heren met hun vrienden. We zouden bijna zeggen dat dit het meest ontroerende moment van het eerste deel was, maar Jeroens solomoment ging er nog net over. 

Hij zette zich achter zijn vleugel en bracht  het wondermooie en zachte “Mag ik dan bij jou?” van Claudia de Breij. Zelfs in deze grote sporttempel mocht het nummer klein blijven en om dat verder te accentueren hadden de Toppers Martin van Bentem en Mariëlle Constancia uitgenodigd om een passende danschoreografie te brengen. Het was vertederend en gracieus om zien en het paste perfect bij het gevoel van het nummer. We hadden dit nummer van Jeroen van der Boom bijna uitgeroepen tot het pakkendste moment van de voorstelling, ware het niet dat Gerard Joling in het tweede deel deze eer wist weg te kapen met zijn vertolking van “One moment in time”. 

Als een volleerde drama queen, gehuld in een witte mantel uit donsveertjes (inclusief lange sleep), steeg hij op uit het midden van het podium met in zijn handen een microfoon die eveneens getooid was in witte pluimen. Het ging er zwaar over, maar we hadden van Gerard niets anders verwacht. Hij zong met passie en we konden hem zien stralen op het podium (al zou dat natuurlijk ook kunnen komen door die tandjes van hem). De hoge noten kwamen probleemloos uit zijn strot en er restte ons niets anders dan gewoon te genieten van het moment. 

Omdat we toch ook René Froger niet in de kou willen laten staan, dienen we ter volledigheid te zeggen dat ook zijn solomomentje best geslaagd was. Hij bracht in een medley een kort overzichtje van 30 jaar carrière en het leuke was dat er tijdens zijn optreden beelden werden geprojecteerd uit deze laatste drie decennia waarin je duidelijk kon zien dat hij een pak grijzer en ouder was geworden. Nou ja, het leuke was dat men ervoor gezorgd had dat de synchronisatie van de beelden keurig overeenstemde met wat hij op dat moment aan het zingen was. Het zijn misschien maar details, maar het maakte het geheel wel af en illustreerde ook de zorg die er aan de montage besteed was.

Het tweede deel van de show was trouwens in zijn geheel veel sterker dan het eerste. De kwaliteit van de klank was er opmerkelijk op vooruit gegaan en ook de medleys werkten beter. We konden het al meteen merken bij de opening. De Party medley klonk modern en had een vlotte beat meegekregen. Een groene lasershow danste over het publiek en de heren hadden zich laten hullen in witte Elvispakjes waarbij men de steentjes geruild had voor gouden accenten. Het publiek werd opgezweept door de muziek en de sfeer zat er goed in. In de Dance medley die volgde, werd het tempo vastgehouden en zo klonk “Sing a song” van de Carpenters alsof het aan de speed zat. Het was niet alledaags, maar het werkte wel. Ook het traditionele Hebreeuwse volkslied “Hava nagila” kreeg dezelfde behandeling en ook hier konden we van een groot succes spreken. We werden er spontaan gelukkig van. 

Nog zo’n gelukzalig moment, vonden we in het optreden van Willeke Alberti. Ze zat ergens verscholen op een balkon, maar toen de violen (ja, ja, echte violen) en de piano “Telkens weer” inzetten, wisten de volgspotten haar te vinden. De Toppers verlieten het podium om haar op te halen en ondertussen zong zij samen met het publiek de sterren van de hemel. Het gevoelige “Telkens weer”  werd opgevolgd door een vrolijke mix van meezingers en vooral de lalalalala uit “De glimlach van een kind” deed het publiek in geen tijd mee wiegen op het ritme van de muziek.

Willeke weg en David Bisbal kwam in de plaats. Geen paniek als deze naam u weinig zegt. David schijnt vooral in Spaanstalige streken een erg grote ster te zijn, maar heeft in de lage landen tot nog toe weinig potten gebroken. Alhoewel. Zijn “Silencio” werd vlot meegezongen, zij het in de Nederlandse vertaling: “Jij bent zo”. Hier had Jeroen van der Boom dus de mosterd gehaald en samen met David stond hij nu garant voor een vlotte latin-sound.

Een heel andere klank kregen we te horen toen Barry Hay het podium betrad. De ArenA werd gehuld met stevige rocknummers als “When the lady smiles” en “Radar love”. Het tempo zat er stevig in en het klonk allemaal lekker ruw. Muzikaal leider Marcel Schimscheimer leverde hier puik werk. 

De volgende gasten die op het eiland mochten verblijven, waren niemand minder dan een oude indiaan, een in leder gehulde agent, een dokwerker, een militair en hun vrienden, beter gekend als The Village People. Voor een deel onder hen was de tand des tijds niet echt vriendelijk geweest, maar ze brachten wel ambiance in de keet. Het was zo FOUT als het maar kon zijn, maar ook wij schoten spontaan recht om als een klein kind mee letters uit te beelden met onze armen op de tonen van YMCA. Gelukkig waren die andere 65 000 man even druk bezig met het zwieren van hun armen om daar raar van op te kijken. Wat kan het toch heerlijk zijn om samen gek te doen en alle remmen los te gooien. 

Dat moesten ze ook gedacht hebben toen de Meezingersmedley uit volle borst werd meegezongen met “Ik krijg een heel apart gevoel van binnen” en “Heb je even voor mij”. Opnieuw werd er spontaan gegrepen naar de schouders van de mensen in de buurt en ontstonden er weer overal polonaises. 

De laatste gast die voor de eilandraad mocht verschijnen, was Danny de Munk. 31 jaar geleden had hij als kleine kerel een hit met “Ik voel me zo verdomd alleen” en ook nu ging het nummer er nog in als zoete koek. In Amsterdam een nummer horen meezingen in het plat Amsterdams is toch een bijzondere belevenis en al zeker wanneer het gezongen wordt door een volle ArenA. Bij “Zullen we maar weer” vielen de veelkleurige ballonnen uit de nok naar beneden en het publiek werd nog gekker dan het al was. “Wasmasjien” van Trafassi maakte het verder af. De tropische sfeer was opgebouwd en de danseressen konden in hun verentooi het podium weer op voor de laatste medleys en de apotheose van deze feestavond. De Toppers krijgen hier en daar dan wel al wat grijze haartjes en vertonen links en rechts al wat tekenen van ouder worden, maar ze weten nog steeds hoe je een stevig feestje moet bouwen en afsluiten. 

< Sascha Siereveld > 

De setlist:

Openingsmedley

1. Samba de Janeiro
2. Summer jam
3. Summertime
4. The summer is magic

Inhaken en meedeinen medley

1. Aan de Amsterdamse grachten
2. Een muis in een molen in mooi Amsterdam
3. De oude muzikant
4. Niet of nooit geweest
5. Tranen gelachen

Love medley

1. I’m not in love
2. Loving you
3. How am I supposed to live without you
4. Nothing really matters

Brazilian medley

1. Quando, quando, quando
2. Hot hot hot
3. Bailamos

Clouseau medley

1. Louise
2. Laat me nu toch niet alleen
3. Passie
4. Daar gaat ze

Wat ben je zonder vrienden

Medley

1. Loco in Acapulco
2. I’m outta love
3. Caribbean queen
4. Beggin you
5. High

Edsilia Rombley medley

1. Hemel en aarde
2. Baby come to me
3. Run to me

Mag ik dan bij jou?

Joling medley

1. Ik leef mijn droom
2. Maar vanavond
3. Love is in your eyes
4. Het is nog niet voorbij
5. Maak me gek

Discomedley

1. The second time around
2. Give me the night
3. Ain’t no stopping us now
4. He’s the greatest dancer
5. You’re the first, the last, my everything

Hazes medley

1. Ik meen het
2. Ik leef mijn eigen leven
3. Wat is dan liefde
4. Zomer in mijn bol

Polonaise medley

1. Laat de hele boel maar waaien
2. En nau die hendjes de lucht in
3. Ach was ik maar
4. Kleine jodeljongen
5. De bostella

Beach party medley

1. Vamos a la playa
2. Hands up
3. Club Tropicana
4. I’m gonna get you
5. I’m gonna catch you
6. Lambada 

Party medley

1. Infinity
2. Sex bomb
3. Blame
4. Bad romance
5. Fireball

Dance medley

1. Never alone
2. Wonderful days
3. Sing a song
4. Daar is gabbertje
5. Hava nagila

Medley

1. Roar
2. Love never felt so good
3. Uptown funk you u

Willeke Alberti medley

1. Ome Jan
2. Carolientje
3. Een reisje langs de Rijn
4. Samen zijn
5. De glimlach van een kind

David Bisbal medley

1. Esclavo de sus besos
2. Jij bent zo / Silencio
3. Ave Maria

One moment in time

Golden Earring medley

1. When the lady smiles
2. Twilight zone
3. Radar love

90’s medley

1. I’ve been thinking about you
2. Dirty cash
3. Show me love
4. Alane
5. Waiting for tonight

The Village People medley

1. Go west
2. In the navy
3. YMCA

Froger medley

1. Crazy way about you
2. Nobody else
3. Calling out your name
4. Your place or mine?
5. Just say hello

Meezingersmedley

1. ’t Is weer voorbij die mooie zomer
2. Manuela
3. Land van Maas en Waal
4. M’n opa
5. Ik krijg een heel apart gevoel van binnen
6. Heb je even voor mij

Danny de Munk medley

1. Ik voel me zo verdomd alleen
2. Vrienden voor het leven
3. Zullen we maar weer
4. Wasmasjien

Tropische medley

1. Follow the leader
2. Que si que no
3. I need to know
4. Let the sunshine in
5. Dr. Beat
6. Ritmo de la noche

Finale