Recensie Cypress Hill

Een van de headliners van Couleur Café dit jaar was de, ongetwijfeld bekendste, Latino hip-hop-groep Cypress Hill. De groep heeft een reputatie met mythische proporties onder de vele hip-hop-fanaten. Om een indrukwekkende set neer te zetten, kunnen de leden zelfs enkel beroep doen op hun instant classics die alom bekend zijn. Toch slaagt Cypress Hill erin enkele nieuwigheden uit de kast te halen door hun klassiekers aan te passen en een fijne interactie op te bouwen met de mensenmassa. De groep mag dan wel slechts een fractie zijn van hun vroegere bestaan, afgeschreven zijn ze zeker nog niet.

Iedereen kent zonder twijfel de beruchte Latino hip-hop-sensatie Cypress Hill, al is het maar hun bekendste productie Insane in the brain. De groep werd voornamelijk bekend tijdens de jaren ’90 en begin 2000. Hun eindeloze en veelzijdige repertoire, met verbluffend hoge verkoopcijfers, is daar het bewijs van. Cypress Hill kan vooral van veel faam genieten onder het merendeel van de stoners wereldwijd. Ze hebben dan ook een uitgesproken mening aangaande het gebruik van cannabis aangezien hun lyrics er vol mee steken en ze er niet voor terugdeinzen om zich on stage volledig te laten gaan met tal van spliffs en hits from the bong.

Zulke grote namen uit de jaren ‘90 zoals Cypress Hill zorgen bijna altijd voor dubbele verwachtingen: Moeten de verwachtingen dan net hoog of laag zijn? Uiteindelijk kan de groep niet veel fout doen door beroep te doen op hun instant classics doordat het publiek dan waarschijnlijk tevreden is. Couleur Café was geen uitzondering op de zaak. Met klassiekers zoals I Ain’t Going Out Like That, Dr. Greenthumb, How I Could Just Kill a Man en I Wanna Get High slagen ze erin de menigte tevreden te houden. Al gaan de twee rappers B-Real en Sen Dog vrij vluchtig door hun repertoire, hun naambekendheid houdt de sfeer er echter in.

Toch kunnen de hip-hop-grootheden het spel interessant houden door hun klassieker Insane in the Brain op een verfrissende manier aan te passen met nieuwe beats. Een verstandige keuze om tal van fans niet te laten afknappen. Bovendien toont Eric Bobo, de percussionist van de groep, zijn muzikale kunsten door een groot deel van de beats live te spelen op zijn trommels. Een duidelijke meerwaarde die de professionaliteit van Cypress Hill verzekert.

Hoewel er wat gebreken zijn die ze hebben opgelopen doorheen de jaren, weet de groep nog steeds een sterke performance te geven. Cypress Hill heeft zich al meer dan genoeg bewezen en verdient daarom zo’n trouwe fanbase. De manier waarop ze met hun publiek omgaan, is meer dan gewoon aangenaam. Het is een charmant groepsgebeuren dat zorgt voor muzikaal samenhorigheidsgevoel. De groep houdt van zijn fans, en de fans houden onvoorwaardelijk van Cypress Hill.

< Jelle Geuns >

De setlist (mogelijk onvolledig):

1. I Ain’t Going Out Like That
2. Hand on the Pump
3. How I Could Just Kill a Man
4. Roll It Up, Light It Up, Smoke It Up
5. I Wanna Get High
6. Dr. Greenthumb
7. Hits From the Bong
8. Boom Biddy Bye Bye
9. Tequila Sunrise
10. Insane in the brain
11. Throw Your Set in the Air