PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Bastille op Pukkelpop

vrijdag 21 augustus 2015Festivalwei Kiewit

Bastille

Bastille was dit jaar een surprise act op Glastonbury. De band speelde er op 26 juni op William’s Green, dat is een eerder bescheiden tent met twee masten. Andere verrassing was The Charlatans die the Other Stage openden om 11 uur ’s morgens wat ervoor zorgde dat de wei gewoon vol stond – nooit eerder meegemaakt op een Europees festival zo vroeg op de dag – en werden The Libertines als verrassing toegevoegd net voor het headlinerslot dat Florence and the Machine mocht invullen omdat Foo Fighters moest cancellen. Omdat James Bay tijdens het verrassingsoptreden van Bastille op de Pyramid Stage optrad en er geen doorkomen aan was naar William’s Green, moesten we dus wachten tot Pukkelpop voor we de Britse synthpopband rond frontman Dan Smith wiens debuut Bad Blood twee jaar geleden goed was voor een nummer 6 in de Vlaamse albumcharts nog ‘ns aan het werk konden zien. De opvolger van Bad Blood zou er trouwens snel komen.

Die ochtend op het perron van Aarschot richting Hasselt: “Ik heb vanmorgen niet kunnen kakken”. Een tienermeisje is haar subtiele zelve en drukt meteen de zenuwachtigheid uit die ze heeft om haar dagje Pukkelpop dat voor de boeg staat. Bastille staat hoog op haar verlanglijstje. Passenger moest ’s middags enkel met gitaar en basdrum nog trekken en sleuren om het publiek mee te krijgen tijdens “Eye of the tiger” en zelfs het eigen “Let her go. Néén: duizend en één complimenten gooien naar het publiek dat werkt voor geen meter zeker niet als het niet gemeend is. We kregen zo waar medelijden met de Britse singer-songwriter die geen backing track mee had, gewoon een gitaar en basdrum. Te weinig om een set boeiend te houden blijkbaar.

Bastille mocht voor de eerste keer aantreden op Pukkelpop. De band rond frontman Dan Smith wist nog maar al te goed dat ze vorig jaar in de regen stonden op Rock Werchter en op het einde de zon doorbrak. Géén helikoptertje spelen met poncho’s of een ander stuk textiel door er in de hand stevig mee te zwaaien op het festivalterrein van Kiewit zagen we daardoor. Wél de gekende sit down om massaal tegelijkertijd recht te veren op “Of the night” naar “Rhythm of the night”, een hit van Corona uit 1993. De verwachte afsluiter – Bastille brengt een standaardset op festivals die dus ook voorspelbaar is – was een stevig meegezongen “Pompeii”.

Maar lang niet het ganse optreden was even boeiend. Zo stak de band maar liefst drie nieuwe nummers in het optreden die ongekend waren en waarbij twee (Hangin’ en Blame) het publieksenthousiasme dan ook maar mager uitdraaide. Ook bij een donker “The driver” dat hun derde mixtape “Bastille VS. (Other People‘s Heartache pt. III)” haalde en naar Romeo en Julia verwijst kon weinig toeschouwers overtuigen. Uitzondering was een aanstekelijk en lekker uptempo “Snakes” dat het potentieel in zich heeft om een single te worden.

Bastille had nochtans hun start niet gemist met openers “Things we lost in the fire” en “Laura Palmer”. Verderop deden “No angels” (naar TLC’s “No scrubs” uit 1999) , “Icarus” en “Flaws”, waarbij Smith net als tijdens Sziget vorig jaar de frontstage in ging, richting front of house liep én de toren beklom om bovenop de tent waar de mengtafel is uit te komen, van daaruit het publiek toe te zwaaien, en zingen terwijl hij extra licht kreeg zodat ook de camera’s alles piekfijn konden registeren.

En de smartphones en aanstekers? Ja, ook die mochten de lucht ingestoken worden tijdens het optreden. En wie de handen niet vrij had, koos bijvoorbeeld voor een van de pot gerukt staaltje overacting in het publiek. Zo zagen we een meisje de armen zo zwaar om de nek van een vriend gooien, hem bijna wurgend vastpakken terwijl ze met een blik probeerde te achterhalen of er een vleugje jaloezie te bespeuren was op ons gezicht. Onze reactie was er een van “Overjoyed” – of dat letterlijk of ironisch te interpreteren valt, laten we volledig aan haar zesde zintuig over voor zover dat al zou bestaan - het sloeg voor alle duidelijkheid niet op het niveau van het optreden van Bastille dat wat middelmatig was door die bij momenten flauwe spanningsboog.

< Bert Hertogs >

De setlist:

  1. Things We Lost in the Fire 
  2. Laura Palmer 
  3. Hangin‘ 
  4. Weight of Living, Pt. II 
  5. Laughter Lines 
  6. The Driver 
  7. These Streets 
  8. Flaws 
  9. Blame 
  10. No Angels 
  11. The Draw 
  12. Icarus 
  13. Overjoyed 
  14. Bad Blood 
  15. Snakes 
  16. Of the Night 
  17. Pompeii 


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter