PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie UB40

donderdag 29 oktober 2015De Roma Borgerhout

UB40

Het concert van UB40 in De Roma was al een tijdje uitverkocht. Menig reggae-fan had zich ongetwijfeld al verheugd op een avond met hits als “Sing Our Own Song”, “Homely Girl”, “Kingston Town”, “I‘ll Be Your Baby Tonight” en het legendarische “Red Red Wine”. UB40 leverde de sound waarvoor ze zo bekend zijn en dit mede dankzij het heerlijke saxofoonspel van Brian Travers. Maar de zang van Robin Campbell klonk toch anders dan die van zijn broer en ex-bandlid Ali. De verstaanbaarheid liet soms te wensen over en de kwaliteit van de klank was ook niet altijd even sterk. Combineer dit met een reeks dode momenten in de set en we moesten besluiten dat de doortocht van UB40 geen onverdeeld succes was.

Bij de start van het concert waren we erg hoopvol. Saxofonist Brian Travers wist samen met tijdelijke bandleden Laurence Parry op trompet en Martin Meredith op de saxofoon mee de sound van UB40 gestalte te geven en die klonk erg vertrouwd in de oren. De zang klonk iets minder, maar we weten het vooral aan de beperkte verstaanbaarheid van Duncan Campbell. Vanop het balkon konden we in ieder geval wel zien dat men beneden al vlot mee heen en weer stond te bewegen op het zwoele ritme van de muziek. Voor “Sweet Cherrie” werd het geheel nog overgoten met een extra dosis romantiek en de samenzang van Robin en Duncan bracht nu wel die typische klank van UB40 naar boven. 

Bij een bekend nummer als “Higher Ground” viel het behoorlijk op dat de stem van Duncan Campbell toch niet helemaal klonk zoals die van zijn broer Ali die in 2008 de band verliet. Voeg daar nog bij dat de verstaanbaarheid te wensen over liet en  we moesten concluderen dat dit nummer niet het geweldige succes was dat we verwacht hadden. Er waren trouwens deze avond wel meer nummers die moeilijk verstaanbaar bleken.  Gelukkig bracht “Cherry Oh Baby” wel de sfeer waarop we hadden gehoopt. 

Het plezier was echter van korte duur. “If You Ever Have Forever In Mind”  had een romantische reggae-ballade moeten worden, maar was eerder slaapverwekkend. Het brak de sfeer en de country-toets die de synthesizer probeerde mee te geven, klonk te synthetisch. Tegen onze verwachting in viel het bij een klein deel van het publiek duidelijk wel in de smaak. 

Brian Travers en zijn collega’s blazers moesten de kastanjes uit het vuur halen bij “Midnight rider” om te voorkomen dat het nummer helemaal in de middelmatigheid zou wegzakken. Het blazende trio stal overigens geregeld en geheel terecht de show tijdens dit optreden. Zij waren de sterkhouders van de avond. Al konden ook zij niet verhinderen dat na verloop van tijd het gebrek aan afwisseling in sound toch wel erg hard ging opvallen. 

“Sing our own song” bracht opnieuw leven in de brouwerij toen het publiek zonder enig probleem de intro herkende, maar was opnieuw slecht verstaanbaar en kreeg zo veel bas mee door de luidsprekers dat we het nieuwe balkon van De Roma voelden vibreren. De overkill aan bas was gewoonweg storend en deed afbreuk aan het feest dat dit nummer teweeg had kunnen brengen. 

Tijdens “Oh America” en “Baby” mocht bassist Earl Falconer op de voorgrond treden om de zang voor zijn rekening te nemen. Vooral tijdens het laatste nummer moesten we onze wenkbrauwen toch even fronsen bij het stemgebruik van Earl. Bij de strofes zong hij met een opvallend hoge stem terwijl hij tijdens het refrein zijn warme, diepe stem uit de kast haalde. Het was speciaal, maar daarom niet slecht. 

Voor “Easy Snappin‘” en “Boom Shacka Lacka” mocht percussionist Norman Hassan van achter zijn conga’s vandaan kruipen om zijn moment in de spotlights op te eisen. De zang was verdienstelijk, al was het vooral zijn dansje dat op heel wat bijval bij het publiek kon rekenen.  Wanneer het tekstueel erg ambitieuze “Boom Shacka Lacka” er ook weer op zat, was het terug tijd voor wat bekender werk met “Food For Thought”.  Het waren opnieuw Brian Travers en zijn blazers die hier de show wisten te stelen en dat was zeker ook zo tijdens “Here I Am (Come and Take Me)”. De sax klonk lekker vet en dit tot grote vreugde van het publiek dat hem duidelijk wist op te zwepen. 

En dan het sluitstuk van de avond: “Red Red Wine”. We voelden dat men hiervoor was gekomen en de toeschouwers zongen dan ook uit volle borst mee. Zelden hebben we een traag, romantisch nummer zo’n feest weten zijn. De samenklank van Robin en Duncan Campbell zat goed en ook wij konden niet anders dan uit volle borst meezingen. De sfeer zat er nu op het einde echt goed in. 

Het verbaasde ons dan ook dat UB40 voor zijn eerste twee toegiften opnieuw voor trage nummers koos. We voelden de sfeer opnieuw wegzakken en dat terwijl men normaal probeert te eindigen in crescendo. En dan weerklonk de overbekende intro van “Kingston Town” en zat de trein terug op de rails. Het publiek zong uit volle borst het refrein mee en omdat ze zo braaf waren, kregen ze van de heren van UB40 als geschenk nog één extra toegift: “Can‘t Help Falling in Love”. Hier werd niet alleen het refrein meegezongen, maar had UB40 al vanaf de eerste noot een gigantisch koor dat hen ondersteunde. 

< Sascha Siereveld > 

De setlist:

  1. If It Happens Again
  2. Sweet Cherrie
  3. You Could Meet Somebody
  4. Higher Ground
  5. Cherry Oh Baby (Eric Donaldson cover)
  6. If You Ever Have Forever In Mind (Vince Gill cover)
  7. Midnight Rider (Allman Brothers Band cover)
  8. Sing Our Own Song
  9. Sweet Sensation
  10. Don’t do the crime
  11. Homely Girl (The Chi-Lites cover)
  12. I‘ll Be Your Baby Tonight (Robert Palmer cover)
  13. Oh America
  14. Baby
  15. Easy Snappin‘
  16. Boom Shacka Lacka
  17. Food For Thought
  18. One In Ten
  19. Here I Am (Come and Take Me)(Al Green cover)
  20. Red Red Wine (Neil Diamond cover) 

Bis:

  1. Love is All is Alright
  2. Blue Eyes Crying in the Rain (Willie Nelson cover)
  3. Kingston Town (Lord Creator cover)
  4. Can‘t Help Falling in Love (Elvis Presley cover) 

Band:

Robin Campbell - leadgitaar, zang
Duncan Campbell - zang
Brian Travers – saxofoon (lead)
Earl Falconer – basgitaar
Norman Hassan - percussie
James Brown – drums

Laurence Parry – trompet
Martin Meredith – saxofoon
Tony Mullings – keyboards


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter