PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Gavin DeGraw scoort op Night of the Proms 2015

vrijdag 13 november 2015Sportpaleis Merksem

Gavin

Halfbakken. Dat is de verjongings- en vernieuwingsoperatie van Night of the Proms 2015 uiteindelijk geworden. Zeker, met Basement Jaxx, Regi, Natalie Imbruglia, Scala, dirigente  Alexandra Arrieche en presentator Kobe Ilsen stond er behoorlijk wat jong geweld op het podium van het Sportpaleis. Maar dat valt totaal niet te rijmen met de aanwezigheid van Joe Jackson (61) en John Miles (66) op de affiche van deze editie.  Dé man van de avond was dan ook Gavin DeGraw (38).

Vrijdag de dertiende

Een première laten doorgaan op een vrijdag de dertiende is altijd het lot een beetje tarten. Zo ook bij Night of the Proms. Tijdens een verder uitstekend “Vivo per lei”, een duet tussen tenor Fernando Varela en een backing vocal, bleek de micro van die laatste bij de start nog niet aan te staan. Voordeel weliswaar is dat de productie op die manier toonde dat er live gezongen werd. Veel groter waren de problemen met de ledschermen tijdens het optreden van Joe Jackson, ook al in deel twee. Zij weigerden dienst en moesten één na één na verloop van tijd opnieuw ingeschakeld worden, zo leek het wel.

“We gaan niet beginnen zagen hier zeg”

Nieuwe presentator van dienst was Kobe Ilsen die kennelijk terug voor een kapsel gaat. De dertiger – die nochtans microtechnieken onder de knie zou moeten hebben – zette wel erg veel druk op zijn stem die erg schor klonk, waardoor hij het publiek niet toesprak, maar eerder toeriep. Toen hij vaststelde dat het publiek er weer heerlijk apathisch bijzat en hen opriep om elkaar te kussen wanneer de Kiss Cam het publiek in beeld nam, ging ie even door de bocht: “We gaan niet beginnen zagen hier zeg.”  Het was het dagje van Ilsen niet en veel goesting straalde hij alvast niet uit op het podium.

Kijk, als er nu iets is wat wij overbodig vinden én ontzettend ouderwets dan is het wel een presentator hebben op een evenement. Het special effect: Ilsen op een zwevende sloopkogel in deel twee was al uitgewerkt nog voor de volgspot hem gevonden had. “Wrecking ball” van Miley Cyrus door John Miles gebracht, is gewoon passé.

Een presentator heeft – ‘spektakelgehalte’ of niet – dan ook geen toegevoegde waarde meer anno 2015. Zeker niet als de bindteksten en de grapjes niet in de stijl van Ilsen zijn, maar eerder uit het brein van Carl Huybrechts lijken te komen (dat hengelen om een kus van Imbruglia,…). Een presentator breekt ook steeds in het programma in,  doorbreekt de opbouw, de flow, zorgt er mee voor dat de spanningsboog verslapt en het ritme uit het optreden gehaald wordt. Schrappen dus die handel, en werken met andere technieken.

Welk vernieuwd showverloop?

Al toen we de setlist onder handen kregen, was dat onze eerste reactie. Niets nieuws onder de zon qua showverloop dus. Met Basement Jaxx, John Miles en Joe Jackson die hun eigen blokken kregen, leek het er zelfs sterk op dat de Proms teruggreep naar de oude formule: elke artiest zijn aandeel in de show én zijn opbouw laten doen binnen het grotere geheel. Een keuze waar wij fan van zijn. Liever dat dan een versnipperd wel erg heterogeen geheel te moeten zien. Regi op het einde in een partymix: een dancemedley met orkest hebben we in het verleden ook al gezien op de Night of the Proms. Het enige verschil toen was dat het merk Regi daar niet op plakte.

Ook in de keuzes van Il Novecento viel nauwelijks de hand van Arrieche op. Flower Waltz van Strauss (met afschuwelijke visuals die niets met bloemen te maken hebben en eerder leken op een goedkope screensaver. Hier mist de Proms overigens de kans om de pas overleden Dora van der Groen te eren met de iconische scène uit Pauline en Paulette), Ouverture 1812 van Tsjaikovski (met veel te lange aankondiging door Mathias Vergels maar wel met de enige visuals van de avond die de moeite waard zijn),... Dat zijn muzikale keuzes die in het verleden al gemaakt werden onder leiding van Robert Groslot. We kunnen ons dus niet van de indruk ontdoen dat zowel Groslot als Huybrechts nog ruimte hebben gehad om wat te schoonmoederen met deze “nieuwe” Proms. Ofwel breek je met het verleden, en doe je dat  volledig en onvoorwaardelijk. Ofwel doe je het niet.

Scala en Natalie Imbruglia: mooi maar steriel

Het kapsel van de 20 meisjes van Scala was om door een ringetje te halen. Het zag er alvast minder bespottelijk uit dan dat van Bono, frontman van U2 tijdens diens eerdere passage in het Sportpaleis dit seizoen. Scala bracht “With or without you” in wit licht en daarmee is alles gezegd. Vaak foutief aangezien als een liefdesnummer, gaat de song over het spanningsveld tussen carrière en gezin en het onderdrukken van verlangens. Het meisjeskoor zong het dus veel te lieflijk, de ‘indie’-kracht totaal weggeveegd. “The hanging tree” (met Natalie Imbruglia) en “Elegantly wasted” voegden verder weinig toe aan hun repertoire. Het moet dus gezegd dat we de aanpak van Fine Fleur – dat ook over mannenstemmen beschikt – gemist hebben.  

De Australische Natalie Imbruglia dan, die leek wel erg op onze favoriete Neighbour Kylie Minogue, maar dan met bruin haar. Vergelijkbare jukbeenderen ook. De gelijkenissen waren opvallend vanuit bepaalde camerastandpunten. Uit de kracht en de ziel van “Torn” werd zo goed als alles leeggezogen. Het orkest bracht een Disney-versie. Haar nieuwe single “Instant crush”, een cover van Daft Punk, doet vermoeden dat Imbruglia nog lang geen uitzicht heeft, laat staan de ambitie, om terug tot de top te behoren van de popzangeressen hoewel ze haar hoge noten moeiteloos zong. Maar ze klonk net als Scala wat ijl en het geheel kwam steriel over.

Fernando Varela: straffe Nessun Dorma en verrassing

Geen surprise guest dit jaar op de Night of the Proms. Maar dé verrassing komt weliswaar van tenor Fernando Varela. Niet bij zijn openingsnummer “Verita”, dat vreemd genoeg niet kan tippen aan  “De waarheid” van Marco Borsato. Varela lijkt zich in te houden, houdt de toon laag op momenten dat we een vocale uithaal verwachten. Het lijkt er sterk op dat hij zijn krachten spaart tot het einde. En jawel, met een magistraal “Nessun Dorma” uit de opera Turandot van Puccini toont hij zijn kunnen.

The Hum van Dimitri Vegas and Like Mike, Levels van Avicii, Alors on danse van Stromae, Summer van Calvin Harris, Kernkraft 400 van Zombie Nation en Sun Is Shining van Axwell en Ingrosso passeren onder andere tijdens een party mix van Regi en het orkest. Dat Basement Jaxx voor Axwell en Ingrosso gaat, is logisch. Maar dat Varela Calvin Harris’ Summer én Uptown Funk van Mark Ronson hier uitstekend brengt, is dé verrassing van de avond. Minder ging het een mannelijke backing vocal voor de wind die tijdens zijn korte bijdrage onder de toon zong.

Basement Jaxx botst op muur van onverschilligheid

De finale van deel één is voor Basement Jaxx. Hoe veelkleurig het gezelschap ook op het podium staat én een van de zangeressen letterlijk in de wolken lijkt met haar jurk, toch reageert het publiek erg lauw op “Romeo” en afsluiter “Good luck”. Zoeken naar een reden is niet moeilijk. De intro van “Red alert” duurt gewoon veel te lang. Een te lang voorspel kan de goesting in de daad zelf, de kop indrukken. Het is alweer bewezen.

Eigenzinnige Joe Jackson

Joe Jackson zagen we 5 jaar geleden in de AB, de tijd dat er nog geen handscanner op zoek ging naar metalen voorwerpen in je rugzak voor je een concertzaal betrad in onze hoofdstad. Geen verzoeknummers willigde hij toen in. “Dat is iets voor muzikanten die in hotellobby’s spelen” liet hij zich toen ontvallen. En ook tijdens de Night of the Proms toonde de zestiger zich niet meteen de makkelijkste. Zijn bekendste hit “Is she really going out with him?” speelde hij alleen op de witte vleugel. Het orkest mocht er op de strijkers na werkloos bij zitten. De strijkers mochten wat akkoorden pizzicato spelen, en dat was het dan. Jacksons passage kwam dan ook over als een luxe auto hebben met een ontzettend straffe motor, en er toch voor kiezen dat die bolide voortgeduwd wordt door een paar mensen om uiteindelijk met vertraging op de bestemming te geraken.  

Gavin DeGraw: man van de avond

Met “Soldier” bracht de Amerikaanse singer-songwriter al een boeiende bijdrage. Maar dé arrangementen die het best tot hun recht kwamen met orkest kon hij daarna (letterlijk ook) op zijn hoed steken. ”I don’t want to be” mocht lekker rocken, met drie elektrische gitaren tijdens deze Night of the Proms. Tuba, trompet en trombone zorgden voor eigen accenten. Halfweg laat het orkest het nummer even alleen voor DeGraw om het nummer daarna weer volledig open te trekken. We schreven het al eerder: rock meets classic is een match made in heaven, die doorgaans veel beter blendt dan pop meets classic. Gavin DeGraw bewees dat nogmaals.

Dat pianopop dan weer met een orkest als gegoten zit, bewees ie in deel twee tijdens “Not over you”. De versnellingen in het nummer werkten. Met stip was DeGraw ook de artiest die contact maakte met het publiek, en er gewoon voor de volle 100 % voor ging.

Conclusie: de Night of the Proms 2015 stond opnieuw garant voor een spagaat, dat dit jaar nog groter was dan andere jaren omdat de vernieuwing en verjonging uitdraaide op iets halfslachtigs. Gavin DeGraw bewees waar een concert of show om moet draaien: contact maken met het publiek, het podium gebruiken én het maximum uit halen wat er uit het concept te halen valt.  Kortom: zieltjes willen winnen dus. De Proms moet dus meer focussen op artiesten en bands met die mentaliteit. Al zijn die ongeacht of ze nu jong zijn of niet minder dik gezaaid dan gedacht.

< Bert Hertogs >

De setlist:

Deel 1:

  1. The hanging tree – Scala, Il Novecento en Natalie Imbruglia
  2. Verita – Fernando Varela
  3. Samba magic  - Basement Jaxx
  4. Flower Waltz – Il Novecento
  5. Soldier – Gavin DeGraw
  6. I don’t want to be - Gavin DeGraw
  7. Torn – Natalie Imbruglia
  8. Instant crush – Natalie Imbruglia
  9. With or without you – Scala
  10. Nessun Dorma – Fernando Varela
  11. Red Alert – Basement Jaxx
  12. Romeo – Basement Jaxx
  13. Good luck – Basement Jaxx

Deel 2:

  1. Reprise Good luck – Basement Jaxx
  2. Ouverture 1812 – Il Novecento
  3. Elegantly wasted – Scala
  4. Not over you - Gavin DeGraw
  5. Vivo per lei – Fernando Varela en backing vocal
  6. Shiver – Natalie Imbruglia
  7. Home town – Joe Jackson
  8. Steppin’ out - Joe Jackson
  9. Is she really going out with him? - Joe Jackson
  10. Slow song - Joe Jackson
  11. Comedians galop nr 2 – Il Novecento
  12. Wrecking ball – John Miles
  13. Music – John Miles
  14. Regi’s party mix
  15. Uptown funk & outro - all


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter