Recensie Helmut Lotti met Faith Hope and Love

Met “Faith, Hope & Love “ scoorde Helmut Lotti opnieuw hoge ogen in de topparades en in De Roma mocht hij laten horen hoe deze plaat live zou klinken. Kosten nog moeite werden gespaard om van deze tv-opnames een succes te maken. We zagen een Helmut Lotti die met veel plezier teruggreep naar zijn muzikale roots; de sound van Elvis. Het publiek liet er geen twijfel over bestaan: dit was de Helmut Lotti zoals ze hem het liefst hoorden. Helmut zelf schoot hier en daar toch nog een beetje tekort, maar één ding was zeker: Helmut is terug.

Zelden zagen we het grote podium van De Roma zo gevuld met muzikanten. Men had duidelijk alles uit de kast gehaald om dit concert muzikaal zo optimaal mogelijk te ondersteunen. Op de scene stond een volledig filharmonisch orkest, een extra blazerssectie, het Onze-Lieve-Vrouwkoor uit Mechelen, drie backing vocals en een band met daarin onder andere pianist Florian Verschueren en gitaristen Wigbert Van Lierde en Lazy Horse. Het geheel stond onder de muzikale leiding van dirigent en arrangeur Andrew Powell, die speciaal voor deze gelegenheid uit Wales was overgevlogen. Het zal u dan ook niet verbazen dat dit optreden instrumentaal echt af was. 

“Ik ben kapot van de zenuwen”, wist Helmut vooraf te vertellen en dat was ook duidelijk te merken aan het eerste nummer dat we te horen kregen. “Make-believe” miste nog wat aan overtuiging en vooral in de hoogte zat hij niet altijd exact op de noot. Het diepere, tragische en donkerdere “The calling” was al een pak beter. Helmut leek al wat los te komen en met de vocale ondersteuning van het koor kregen we een volle klank te horen. 

Maar Lotti kwam pas echt op dreef toen hij mocht teruggrijpen naar het oeuvre van Elvis. “The impossible dream” en “My boy” leken hem wel vleugels te geven en Helmut smeet zich volledig. De extra blazerssectie mocht van zich laten horen en het nummer kreeg kracht.  Helmut had er nu duidelijk plezier in en het publiek kon het teruggrijpen naar een Elvis-repertoire duidelijk erg waarderen.  De positieve vibe werd nog even vastgehouden met het swingende “I’ve got confidence”. 

De tegenvaller kwam met de R.E.M.-cover “Everybody hurts”. De violen zetten zacht in, de blazers kwamen voorzichtig mee door en muzikaal was het een erg gevoelig en mooi arrangement. Alleen de zang viel hier echt tegen. Helmut Lotti zat vooral bij de hoge noten met het probleem dat hij er net naast zat. Het pijnlijke daarbij was dat hij zich niet kon verstoppen achter een instrumentale muur van klank of kon laten ondersteunen door backing vocals. Hij moest het vocaal alleen doen en schoot hier tekort. Helmut was zelf ook niet tevreden, want het lied was nog maar net ingeblikt of hij zei: “Deze wil ik straks opnieuw doen.” Blijkbaar kreeg hij te weinig feedback over de monitoren én was hij de voorbije week zwaar ziek geweest. Een combinatie van deze factoren maakte dat de omstandigheden verre van ideaal waren om dit nummer te brengen. Toen hij later op de avond ditzelfde nummer opnieuw zong, was het technische euvel opgelost en zijn stem al voldoende opgewarmd zodat het resultaat veel beter was. Soms heeft een mens een tweede kans nodig. 

Dat had hij trouwens een tijd geleden zelf ook mogen ondervinden toen hij voor het programma “Ook getest op mensen” 48 uur als dakloze in Brussel moest overleven. Deze ervaring had hem diep geraakt en aangezet tot het schrijven van “Won’t you help me”. Op een swingende jazz-melodie smeekte hij om hulp en ging daarbij volledig op in het nummer. Met veel energie zong hij zijn smeekbede de zaal in en viel daarbij zelfs op de knieën. En het publiek … dat genoot met volle teugen van de show en de muziek. 

“De wereld staat in brand, maar is dat ooit anders geweest? Salvatore Adamo schreef in de jaren ’60 al dit lied.” De elektrische en de akoestische gitaar openden zacht en werden bijgestaan door het koor dat met veel gevoel de intro van “Insha’Allah” vertolkte. De Engelse vertaling was passend, de stem zat goed, de violen in het arrangement leverden net die melancholische toets en het koor liet hier duidelijk zijn meerwaarde opmerken. Het geheel werd een passende oproep tot vrede en een mooi eerbetoon aan Adamo. 

Ook de Tura-hit “Hoop doet leven” was door Helmut Lotti naar het Engels hertaald en werd nu “Faith, hope and love”. Gitarist Lazy Horse gaf het nummer met zijn elektrische gitaar een country-gospeltoets mee en in het arrangement van Andrew Powell hoorden we duidelijk de knipoog naar het Elvisrepertoire. De drie backing vocals zorgden voor extra ondersteuning en zo kregen we een uitvoering met een heerlijk volle klank. Het was goed te merken dat dit nummer Helmut erg goed af ging. 

Helmut Lotti mocht voor deze opnames ook gasten uitnodigen en Lara Chedraoui was dan ook een voor de hand liggende keuze. Op de cd zingt deze frontvrouw van Intergalactic Lovers namelijk ook het wondermooie “Hashivenu” samen met Helmut. Het lied schitterde in soberheid. De veel te bescheiden Lara had de stem van een engel en toen Helmut op een bepaald moment de rol van backing vocal voor zijn rekening nam, ontstond er een wonderbaarlijke klank.

Minder evident was Helmuts duet “Directeur “ met Flip Kowlier. Het was op zijn zachtst gezegd “speciaal”. De combinatie van West-Vlaams en Engels was apart en ook het genre was in het geheel een beetje de vreemde eend in de bijt. Als u zelf benieuwd bent hoe dit nu juist klonk, kan u op zondag 3 januari om 12u05 afstemmen op Één. Na het concert van Adele wordt de show van Lotti uitgezonden. Of zoals Helmut het zelf zei: “Adele speelt mijn voorprogramma.” 

< Sascha Siereveld > 

De setlist:
Deel 1:

1. Make-believe
2. The calling
3. The impossible dream
4. My boy
5. I’ve got confidence
6. When bad luck strikes
7. Everybody hurts
8. Directeur (met Flip Kowlier)
9. Won’t you help me
10. A lonely road 

Deel 2:

1. Bridge over troubled water
2. Georgia Lee
3. Insha’Allah
4. Faith, hope and love
5. Serving the Lord
6. Hashivenu (met Lara Chedraoui)
7. God’s gonna cut you down
8. I like the way you lie
9. Higher and higher
10. Sweet love of mine 

Bis:

1. The revelation
2. Everybody hurts
3. My boy