PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Wie is er bang voor Virginia Woolf

zaterdag 6 mei 2017Arenberg Antwerpen

Wie

“Lieverd, als je een dier was, liet ik je inslapen.” Misschien vindt u het niet bepaald het liefste complimentje dat je je echtgenote kan geven, maar in “Wie is er bang voor Virginia Woolf?” was het echt een van de minder zware beledigingen die tussen Martha en George werden uitgewisseld. Auteur Edward Albee schetste dan ook niet bepaald een idyllisch beeld van het huwelijk. Op de avond dat dit stuk zich afspeelt, heeft het meer iets van een open oorlog waarbij de gasten de onschuldige slachtoffers of de nevenschade waren. “Wie is er bang voor Virginia Woolf?” was scherp, cynisch, grappig en tegelijkertijd gaf het een eerlijke, onverbloemde inkijk in het donkere kantje van relaties. Warre Borgmans en Carine Crutzen leverden een heerlijke prestatie als het koppel dat mekaar zo diep is gaan haten … omdat ze elkaar zo graag zien. Carine en Warre moesten dan ook permanent schakelen tussen euforisch verliefd en zwaar verbitterd, tussen goedlachs en cynisch en tussen woedend en diep ontroerd. “Wie is er bang voor Virginia Woolf?” nam ons gezellig mee op de emotionele rollercoaster van een dronken after-party waarbij je je als publiek mocht laten gaan in leedvermaak.

“Wie is er bang voor Virginia Woolf?” vertelde het verhaal van Martha en George die al jaren met elkaar getrouwd waren. Martha was de dochter van de decaan van de universiteit en George was de professor geschiedenis die er maar niet in slaagde om op te klimmen tot hoofd van het departement. Na een feestje bij de decaan kwamen ze na 2 uur ’s nachts al licht aangeschoten thuis toen bleek dat ze nog visite kregen. De jonge, knappe, nieuwe professor biologie en zijn echtgenote Honey kwamen nog even langs om iets te drinken. De gespannen sfeer tussen Martha en George maakte de nood aan drank alleen maar groter en hoe meer drank er vloeide, hoe groter het verbale slachtveld werd. Nick en Honey werden tegen hun wil meegezogen in de maalstroom van beledigingen die tussen Martha en George werden uitgewisseld en moesten daarbij zelf mee in de klappen delen. Het jonge paar werd door de oudjes als pionnen gebruikt in hun schaakspel van vernedering. Wanneer de eerste stralen zon dan eindelijk de nieuwe dag aankondigden, lagen de 4 slachtoffers van deze oorlog uitgeteld in het appartementje. De uitputtingsstrijd was gestreden en de naakte waarheid lag op tafel. Haat en liefde bleken heel dicht bij elkaar in de buurt te wonen.

Edward Albee schetste niet bepaald het meest vrolijke beeld van het huwelijk. “Wie is er bang voor Virginia Woolf?” had duidelijk iets cynisch en donker dat vooral terug te vinden was in de snelle, scherpe dialogen en commentaren die vaak hintten naar seksuele zinspelingen. Johan Doesburg had zich in zijn bewerking handig bediend van een vlotte taal die erg direct, maar nooit echt vulgair werd. Hij had er ook voor gezorgd dat het stuk zonder pauze in iets meer dan twee uur kon gespeeld worden en niet bijna in bijna drie uur zoals het origineel in 1962.

En laat u vooral niet afschrikken door het feit dat deze voorstelling ondertussen al meer dan een halve eeuw oud is. Er zat nog geen vlokje stof op het stuk. Het enige stof dat er opwaaide in deze voorstelling kwam van de vlijmscherpe commentaren die Martha en George naar elkaars hoofd slingerden. Er was hier geen spraken van bloemen gooien met de bloempot er nog aan. Hier hing nog een heel tuincentrum aan.

En waar je misschien zou denken dat het stuk vooral zou draaien rond die beledigingen, was dit niet het geval. De kern van de voorstelling waren de diepmenselijke motivaties van waaruit die commentaren voortvloeiden. Edward Albee wist zijn vier personages heel wat diepgang en achtergrond te geven. Martha was niet zomaar een luide, dronken, dominante vrouw die er niet voor terugdeinsde om in het bijzijn van haar echtgenoot schaamteloos diens jonge collega te versieren. George was niet zomaar de slappe lul die vooral gefaald was in zijn ambities en zijn huwelijk. Nick was meer dan alleen maar een opportunistische jonge biologie professor die via vrouwen hogerop wil geraken. En zelfs het blonde leeghoofdje, Honey, bleek achteraf veel complexer in elkaar te zitten dan we op het eerste zicht zouden denken. Het was die diepere achtergrond die hen heel de voorstelling dreef, maar die soms pas helemaal op het einde maar aan het licht kwam. En dit maakte “Wie is er bang voor Virginia Woolf?” juist zo boeiend tot op de laatste seconde.

Dragan Bakema en Yara Alink zetten een erg overtuigende Nick en Honey neer, maar het waren toch vooral Carine Crutzen en de geweldige Warre Borgmans die hier de show wisten te stelen. Carine wist de dronken Martha zodanig gestalte te geven dat ze overduidelijk problemen had, maar het nooit een karikatuur werd. Het ene moment was ze de foute verleidster zonder scrupules en iets later was ze de gevoelige vrouw die overhoop lag met haar eigen falen en wist dat George goed voor haar was terwijl ze hem verrot schold. Er was zelfs een moment waarop ze zich naar het publiek keerde en schaamteloos brulde: “Jullie zijn allemaal een flop!” Martha was een complex karakter dat in al haar facetten van haar zijn eer werd aangedaan door de acteerprestatie van Carine Crutzen.

Met evenveel lof kunnen we u vertellen over de prestatie van Warre Borgmans. Waar hij zich het ene moment nog als een geslagen hond liet beledigen als “slappe lul”, “mislukkeling” of “ de verstopte plee van de geschiedenisfaculteit”, straalde hij enkele scènes later kracht uit wanneer hij de touwtjes in handen nam en Nick terecht wees met een kort “In je mand!” Maar het werd pas echt sterk toen hij terugsloeg na de totale vernedering door Martha met: “Verneder de gastheer hebben we nu gespeeld. Wat is het volgende spelletje? Gastvrouwtje dekken? Of wordt het grijp de gasten?” Hoe hij vervolgens op een ijskoude en cynische manier de diepste geheimen van het jonge koppel in de vorm van een schijnbaar onschuldig verhaaltje als een pijnlijke tandzenuw blootlegde,  was om schrik van te krijgen. Johan Doesburg was verantwoordelijk voor de sterke hertaling, maar het was Warre die de genadeslag meedogenloos wist uit te delen met zijn sterke acteerprestatie.

Een voorstelling van net iets meer dan twee uur met niet al te veel decor en vooral heel sterke teksten, lijkt misschien een beetje te veel van het goede, maar het was een absolute aanrader. De tijd vloog voorbij. Het spel van de vier acteurs in combinatie met een passende regie en snedige hertaling van Johan Doesburg maakten van deze “Wie is er bang voor Virginia Woolf?” een geweldig sterk stuk theater.

< Sascha Siereveld >

Tekst: Edward Albee
Bewerking en regie: Johan Doesburg
Met: Carine Crutzen als Martha, Warre Borgmans als George, Dragan Bakema als Nick en Yara Alink als Honey
Productie: Hummelinck Stuurman Theaterbureau


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter