Recensie My Robot is a Lover

My robot is a lover, is op zijn zachtst gezegd een interessante jeugdvoorstelling. Er was deze week veel te doen rond de seksuele voorlichting die Ketnet gaat geven in de Dokter Bea-show. Wat we echter niet te weten kwamen, is of Eva Van der Gucht ook seks met robots gaat bespreken. Want over dat thema lazen we de laatste maanden wel vaker iets in de media. Het stijgend aantal singles in ons land, de behoefte aan genegenheid in een drukke prestatiemaatschappij waarbij vrienden soms ook aan seksuele dienstverlening doen (friends with benefits) … toont aan dat er heel wat veranderingen op stapel staan hoe we ons privéleven straks gaan organiseren. Dat een robot meer zal kunnen doen dan bijhouden of je frigo nog goed is aangevuld, staat buiten kijf.

Santino Slootweg speelt in My robot is a lover de rol van Robin. Het is zomervakantie en hij is alleen thuis, zijn vader (stem van Peter Hendrikx) is weg en het zal nog wel lang duren eer hij zijn pa terug zal zien. Wie Robins moeder is, komen we niet te weten. Wanneer Robin daarnaar vraagt, blijkt dat bestand niet beschikbaar. Robin praat dus de ganse tijd tegen een computerscherm die hij opdrachten geeft. Maar hij krijgt er ook terug van haar. Zo moet ie – tegen zijn zin – bewegen en is die taak annuleren geen optie vermits hij gisteren al niet bewogen heeft. Robin zien we overigens dansen op Nirvana’s ‘Come as you are’ in deze voorstelling.

Maaike Bouma horen we als de vrouwelijke gids doorheen zijn leven als huiscomputer. Wil ie pizza bestellen, dan gaat dat plots niet meer omdat Robin onvoldoende credits heeft. Tot ie de mogelijkheid krijgt om De Grote Eerste Ware Liefde samen te stellen, een vrouwelijke robot die perfect ingesteld zal zijn zoals ie het het liefst heeft: een knuffeltype dat haar tijd wil nemen voor ze het eerst seks zal hebben. Ze hebben elkaar voor het eerst ook leren kennen in een park, zo zet ie in de instellingen. Verder wil ie dat ze net als hij ook graag binnenblijft en mag ze een tikkeltje jaloers zijn. Eva heet ze, en ze heeft een zenuwtrek, zo zal Joke Van Canneyt die deze wat houterige rol speelt om de zoveel tijd met haar hand haar bles goed leggen. Hoewel hij aanvankelijk niet voldoende amusementskrediet heeft om Eva te bestellen, krijgt Robin dat uiteindelijk wel voor de bakker via zijn pa.

Helène (Laura De Geest) is het nieuwe buurmeisje van Robin op de 899ste verdieping van een anoniem appartementsblok. Hij heeft geen ramen, zij wel. Wanneer ze aan de deur staat, wil ie eerst info van de huiscomputer bekomen over deze zestienjarige. Maar die blijkt niet beschikbaar. Open doen of niet wordt plots een heel dilemma voor Robin die aanvankelijk denkt dat Helène Eva is. 268 keer zag ie al een welbepaalde film. Hoewel de mogelijkheden van een computer dus immens zijn, staat dat verveling niet in de weg. De beperkingen van Eva, sommige vragen kan ze niet verstaan of beantwoorden, komen al redelijk vroeg aan de oppervlakte. Robin vindt dat ook best grappig, als ie een vraag stelt die eindigt met ‘toch?’ krijgt ie steeds een bevestigend ‘ja’ te horen van Eva. Iets waar ie handig misbruik van maakt.

Helène is daarentegen wel een echt meisje en dus veel onvoorspelbaarder qua gedrag. ‘Ik ben niet eng, enkel wanhopig. Doei.’ klinkt het uit de mond van Laura De Geest die de komst van Eva zeer kritisch onthaalt. Ze zal haar tegen de grond gooien, haar jaloers proberen te maken door een toneeltje op te voeren waarbij ze Robin aantrekt en hem wil kussen. Verder daagt ze Eva uit of ze zijn seksslaafje zal worden, of ze kapot zal gaan vanbinnen wanneer de relatie met Robin voorbij zal gaan en stelt ze haar de vraag of ze überhaupt wel een ziel heeft. Vermits Eva niet kan doodgaan, vraagt ze haar wat ze zal doen wanneer Robin dood is. ‘Ik zal rouwen’ zegt de robot daarop die verder ‘Ik zal Robin nooit verlaten’ herhaalt.

Hoewel er dus iets ze zeggen valt voor die baseline van het programma ‘De Eerste Grote Ware Liefde’ waarmee Robin Eva samenstelde – ‘Geen risico. Geen teleurstelling. De beste manier om van de liefde te proeven zonder de nare nasmaak.’ is het net dat avontuur, het spannende, het gevaar van de breuk, figuurlijk kapot gemaakt kunnen worden, dat echte liefde zo aantrekkelijk en spannend maakt. ‘Kan ik je annuleren’ vraagt Robin aan Helène wanneer ze elkaar ontmoeten. Dat kan ie met eender welke bestelling via zijn huiscomputer, en ook Eva denkt ie al snel te willen ruilen voor een ander of te moeten upgraden, of toch ook niet? Maar met een echte mens blijkt dat minder makkelijk te gaan.

De vormgeving van My robot is a lover die van de hand is van Vasilis Apostolatos is ronduit indrukwekkend. De visuals die getoond worden op het podium en tegen de wand achteraan zijn van een niveau dat zelfs hoger is dan sommige tours van wereldartiesten. Alleen is het thema van deze kindervoorstelling al redelijk snel uitgewerkt.

Marjet Moorman die instond voor de tekst en regie laat namelijk iets te snel in haar kaarten kijken dat deze voorstelling vooral een pleidooi is voor echt menselijk contact tegenover het artificiële en het digitale, een pleidooi ook voor avontuur en echte spannende liefde in plaats van het berekende. Zeker, kinderen gaan die boodschap snel kunnen lezen – en de keuzestress waarmee Robin te maken krijgt, zal wellicht herkenbaar zijn - maar is alles niet ietsjes genuanceerder dan dat? Kan een robot niet erg handig zijn in het huishouden, kan het geen en/en verhaal zijn in plaats van het iets te zwart witte of/of-standpunt dat we nu voorgeschoteld leken te krijgen? Of is dat helemaal een brug te ver voor een kindervoorstelling: een tiener die zou kiezen voor drie vrouwen en er nog mee weet samen te leven ook: een echt meisje, een robot en een computerstem. Behandelt de Dokter Bea-show overigens straks ook polygamie?

< Bert Hertogs >