PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Kosmopolis

vrijdag 13 oktober 2017Bourla Antwerpen

Kosmopolis

“Het aangroeien van jouw kapitaal loopt omgekeerd evenredig met het aantal mensen dat in de goot belandt.” Het zou een perfecte kritiek kunnen geweest zijn op hoe de allerrijksten de dag van vandaag hun geld verdienen. En toch stamde deze opmerking al uit 2003 toen auteur Don Delillo zijn roman “Cosmopolis” publiceerde. De inhoud van deze productie van het NTGent was dus absoluut mee met de tijd. Maar door het verhaal van Eric Packer naar een speeltuin te verplaatsen in plaats van de grote witte limo waar het zich oorspronkelijk afspeelde, kwamen we nooit echt in het verhaal. Deze regiekeuze van Johan Simons en Bettina Pommer maakte dat het vis noch vlees bleef: de personages werden nooit echt volwassen genoeg om au sérieux te nemen en nooit kinds genoeg om een soort van kinderlijke onschuld uit te stralen. Er was zelfs een moment waarop we ervan overtuigd geraakten dat de prestaties van het saxofoonkwartet het beste uit de voorstelling waren.

Het verhaal van een gewetenloze speculant die bergen geld hoopt te verdienen door meedogenloos te speculeren en te gokken op de koersval van de Japanse yen en het spel dreigt te verliezen, is anno 2017 geen ondenkbaar doemscenario meer. Sinds de crisis uit 2008 zijn dit soort verhalen schering en inslag. Het relaas van de harteloze berekendheid en het waanidee dat geld alles goed maakt, was zeker niet voorbijgestreefd. Ook het idee dat een teleurgestelde en bekeerde ex-medewerker Benno Levin iemand als Eric Packer naar het leven zou staan, klonk heel aannemelijk. En toch deed het ons weinig.

We struikelden over de regiekeuzes van Johan Simons. We hebben er alle begrip voor dat hij het stuk uit de bekrompenheid van een grote, witte stretch-limo wilde halen, maar het idee van de speeltuin werkte niet echt. Eric Packer kreeg meer iets weg van het verwende kindje dat nooit “nee” heeft horen zeggen. Door dit kinderlijke, verviel de kracht van zijn personage. Hoe hard Sander Plukaard ook zijn best deed en hoe scherp de tekstbewerking van Koen Tachelet ook was, de impact bleef uit. Ook de figuur van Benno Levin, uitgevoerd door Bert Luppes, bleef eerder het zielig kneusje van het speelplein. Toen Elsie de Brauw in de huid van Didi Fancher moest kruipen, zagen we vooral een heel vermoeiend personage; het type klein kind dat je het liefst een kwartiertje in de hoek zou willen zetten.

Wanneer men op een bepaald moment onder een kakafonie van klanken als een bende op los geslagen geiten rond de speeltuigen ging lopen, dachten we er helemaal het onze van. Het goede nieuws daarbij was dat het koppel naast ons ondertussen terug wakker was geworden. Al vrij vroeg in de voorstelling was de man naast ons zachtjes in slaap gevallen en toen we even later opnieuw opzij keken, zagen we dat hij met de hand van zijn vriendin in de zijne en zijn hoofd tegen het hare beiden gelukzalig de binnenkant van hun ogen bestudeerden. We waren blijkbaar niet de enigen die moeite hadden om in het stuk te komen.

En toch waren er ook hele knappe dingen op te merken in deze productie van “Kosmopolis”. De manier waarop de elektronische klanken die Benjamin Dousselaere perfect het kille, berekende karakter van Eric Packer wist te accentueren wanneer hij het had over zijn visie over de toekomt; een toekomst waarin de menselijke geest kan voortleven in computers. Of het moment waarop de saxofoons van Bl!ndman zacht sacrale muziek wisten te produceren toen Eric in gesprek met Vija Kinsky filosofeerde over het “zijn” van geld: geld als nieuwe religie. Ook het idee om Koen Maas, Pieter Pellens, Piet Rebel en Raf Minten met hun saxofoons in de gang te laten spelen om op die manier hun klank vanuit een onverwachte richting te laten komen, was een meerwaarde in de ervaring … Maar te weinig om de voorstelling te redden.

< Sascha Siereveld >

Cast:

Bert Luppes als Benno Levin,
Sander Plukaard als Eric Packer,
Elsie de Brauw als Elise Shifrin, Vija Kinsky, Didi Fancher en Jane Melman,
Mandela Wee Wee als Torval, Michael Chin , Dr. Ingram en kapper

Boek: Don Delillo’s Cosmopolis
Tekstbewerking: Koen Tachelet
Regie: Johan Simons
Decorontwerp: Bettina Pommer
Muziekuitvoering: Bl!ndman onder leiding van Eric Sleichim


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter