Recensie Andrea Bocelli

Andrea Bocelli, die doorbrak in Vlaanderen met de wereldhit ‘Con te partiro’ en Night of the Proms die hem aan het begin van zijn carrière in 1995 boekte, wist zo’n 13.000 toeschouwers te lokken naar het Antwerps Sportpaleis. Daarmee was de grootste concertzaal van het land op enkele stoelen na bijna uitverkocht. De Italiaanse tenor grasduinde in populaire klassieke melodieën die onder andere terug te vinden zijn op het twintig jaar oude ‘Romanza’ – jammer weliswaar dat ‘Miserere’ feat. John Miles (wat overigens ook een van dé hoogtepunten was van Night of the Proms 2015) deze keer niet op de setlist stond. Van ‘Romanza’ werden maar liefst 17 miljoen exemplaren verkocht. Naast nummers uit die plaat bracht hij er ook uit zijn recentste schijfje ‘Cinema’ dat in 2016 verscheen. Daarin zoomt hij in op overbekende songs die voor het witte doek geschreven werden. In Antwerpen werd de man die met 5 trucks en 1 tourbus erg licht tourt live begeleid door het koor Fine Fleur en het Antwerp Philharmonic Orchestra onder de muzikale leiding van Carlo Bernini. Het publiek gaf Bocelli maar liefst twee staande ovaties: na ‘Canto della Terra’ dat hij met Ilaria Della Bidia zong waarbij zij de show popinvloeden meegaf en laatste toegift ‘Nessun dorma’ van Puccini.

Bocelli wist maar al te goed in welke zaal hij stond, en sprak het publiek voor het eerst én het laatst aan net voor ie zijn eerste toegift ‘Nelle Tue Mani’ uit Gladiator inzette. Hij voelde dezelfde affectie van het Antwerpse publiek net als 23 jaar geleden en wist nog dat ie toen meerdere dagen overnachtte in onze stad. De Italiaan bleek ook over humor te beschikken toen ie stelde dat ie destijds slechts een drietal woorden in het Engels kon terwijl het er nu een stuk of zeven zijn, relativeerde hij zichzelf. Bocelli had overigens verschillende gasten meegenomen naar het Sportpaleis. Maria Aleida Rodriguez stond aan zijn zijde als sopraan in het eerste deel, en zette een aantal nummers om in acteren tijdens een uitmuntend ‘The doll song’ uit Les Contes d‘ Hoffman bijvoorbeeld. Rodriguez liet haar stem naar beneden glijden en speelde alsof ze als pop in elkaar zakte. De dirigent kwam haar opnieuw opwinden zodat ze verder kon zingen. Dat deed ze vervolgens door met haar ogen te knipperen en van links naar rechts met haar hoofd wat te bewegen terwijl die armen wat houterig bewogen. Leuk!

Ook het gitaarduo CARisMA kwam even langs en zorgde op de Spaanse gitaren voor een vurige begeleiding van ‘Granada’ van Agustín Lara waarna ‘Libertango’ van Astor Piazzolla volgde. Koor en orkest mochten op hun beurt ook het laken even naar zich toetrekken tijdens een knap ‘Va, pensiero’ ofwel het Slavenkoort uit Verdi’s Nabucco. Bocelli, die in september 60 wordt, bleek in Antwerpen zeer goed bij stem te zijn. Die werd terecht op het voorplan gezet tijdens elk nummer. De geluidsmix was consequent van een uitmuntend niveau dankzij de expertise van PRG. Ook de live videobeelden in combinatie met de landschappen, of beelden uit de videoclips van Bocelli die elkaar afwisselden waren erg fraai. Die werden geprojecteerd op een wit doek achteraan dat uit verschillende kleine draadjes bestond.

Songs uit films zoals Leonard Bernsteins Maria uit ‘West Side Story’ zong de tenor feilloos. Ook hier, net als in alle andere nummers haalde hij schijnbaar moeiteloos zijn hoge noten. De vocale uithalen waren grandioos en bij momenten ging ie zelfs nog crescendo zingen ook tijdens dergelijke moeilijke momenten, denken we ook maar aan het einde van een passioneel ‘Be my love’ uit ‘The Toast of New Orleans’ dat uit 1950 dateert. De man stond met zelfvertrouwen op het podium en dat gold ook voor zijn gasten. Zo bracht Ilaria Della Bidia een straffe versie van ‘Over the Rainbow’.

Zeker, er waren ook een paar schoonheidsfoutjes die we ontwaarden tijdens het concert. Zo zette Bocelli niet op het zelfde tempo ‘Libiamo ne` lieti calici’ uit Verdi’s La Traviata in. Kennelijk wou hij aanvankelijk de song aan een sneller ritme zingen, maar hij paste zich uiteindelijk aan dat van het Antwerp Symphonic Orchestra aan. Terwijl zowat elke operazanger het voordeel heeft om naar de dirigeerstok te kunnen kijken (al dan niet via een tv-scherm dat in de zaal hangt) en zo de maat aangegeven ziet, moet het gezegd dat het zeer sterk is hoe Bocelli – die sinds zijn twaalfde blind is - verder zo’n sterke live prestatie weet neer te zetten puur op basis van gehoor en gevoel.

De meerwaarde van twee dansers – ook al zaten er indrukwekkende lifts bij – tijdens enkele songs in zo’n grote zaal als het Antwerps Sportpaleis vinden we ook eerder beperkt omdat die het gewoon moeten hebben van wat de tv schermen je tonen. Enkele teksten die een song van extra info voorzag, ging trouwens bijna volledig verloren tijdens een fragment van ‘O souverain’ uit Le Cid van Massenet. Die tekst werd immers helemaal bovenaan geprojecteerd. Maar de vele luidsprekers in de zaal zorgden ervoor dat die niet op elke plaats even goed leesbaar was.

Maar dat is vooral detailkritiek voor een verder zeer straffe vocale en muzikale avond waarbij ‘Con te partiro’ als tweede toegift dé kers op de taart was. In het Sportpaleis lichtten de smartphones van de fans op. Hoewel een stem net voor het concert én het tweede deel uitdrukkelijk stelde dat deze uitgeschakeld dienden te worden, legde bijna de ganse zaal dat advies naast zich neer. Dit moment dat moest vastgelegd worden als een herinnering om te koesteren na een magnifieke avond, leek iedereen wel te denken. Kan je hen overigens ongelijk geven? Programmabrochures, de wijnen van Bocelli en andere merchandisingartikelen gingen na het optreden als zoete broodjes over de toonbank. Ook dat is een goede graadmeter hoe hoog het niveau van het concert was.

< Bert Hertogs >

De setlist:

Deel 1:

1. Bizet – Ouverture Carmen
2. G.Verdi – La donna è mobile
3. G.Verdi – Di quella pira
4. Offenbach – la bambola
5. G. Verdi – La mia letizia infondere
6. U.Giordano – Vicino a te
7. G.Verdi – Va pensiero
8. J.Massenet – O souverain
9. G.Puccini – O soave fanciulla
10. G.Verdi – Brindisi

Deel 2:

1. N.Rota - Amarcord
2. D‘anzi – Voglio vivere così
3. Torroba – Amor vida de mi vida
4. Lara – Granada
5. Piazzolla – Libertango
6. L.Bernstein – Maria
7. N.Brodzsky – Be my love
8. Arlen – Over the rainbow
9. Rota – Brucia la terra
10. Creatore – Can‘t help falling in love
11. F.Sartori – Canto della terra

Bis:

1. H.Zimmer – The gladiator
2. F.Sartori – Con te partirò
3. G.Puccini – Nessun dorma e gran finale