Recensie Berberio

Met Berberio brengt Zonzo Compagnie een tijdloos frisse muziektheatervoorstelling rond de Italiaanse componist Luciano Berio en diens vrouw en muze Cathy Berberian. Het resultaat is een zeer leuke afwisselende voorstelling voor 6-plussers geworden die meermaals in interactie met de kids gaat, sterke visuals en video van de hand van regisseuse Letizia Renzini toont, en een geweldige blend van geluidjes laat horen die over gaan in toon en muziek, waarbij onomatopeeën uitgeroepen worden tot een soort van gesproken stripverhaal onder andere. Tenslotte is er ook de kakafonie aan verschillende fragmenten die sopraan Lore Binon, fluitiste Caroline Peeters, harpiste Anouk Sturtewagen en alviolist Kris Hellemans laten horen terwijl ze kriskras op de tribunes komen spelen.

Ooit al ‘Maria’ en ‘America’ uit West Side Story, de ‘Bolero’ van Ravel, ‘Non, je ne regrette rien’ van Piaf, de aria van de koningin van de nacht uit Mozarts ‘Die Zauberflöte’ gemixt horen worden met ‘Al die willen te kap’ren varen’ en ‘1,2,3,4 hoedje van papier’? Revue Blanche, het kwartet dat op het podium staat, doet het. Een te gekke mix van fragmenten die door elkaar gespeeld en gezongen worden, krijgen we te horen wat tot kakafonie leidt om ‘u’ tegen te zeggen. Maar ook een die voor een brede glimlach op je gezicht zorgt. Berberio speelt met humor, ook visuele. Zo zien we Hellemans op de video hem laten verschieten wanneer hij op het podium staat in dezelfde outfit, waarna hij niet veel later poets wederom poets hetzelfde doet op het podium en hij in de video verschiet.

Openen doet de voorstelling met Binon in een gele jurk die het speelvlak afbakent met witte tape terwijl ze het zoemend geluid van een bij laat horen. Via die insectengeluidjes komt ze zo nu en dan tot een hoge toon die ze uitzingt. Verschillende vormen van lachen, van heel hoog tot heel laag horen we in de video die monden toont op een, dan weer verschillende cirkels. Wanneer Lore met een houten cirkel even op een houten blok staat, past die video perfect op de houten uitgezaagde figuur. Een van de knapste momenten uit Berberio is met stip dat wanneer Kris Hellemans met witte tape een harp op het podium uittekent en daarop imaginair begint te spelen. Hij ligt op zijn zij op het podium terwijl hij dat doet. Op de video lijkt het echter dat ie gewoon op een blok zit en hij net als de getekende harp verticaal zit.

Heerlijk is de scène waarbij klanknabootsingen uit strips te horen zijn zoals Cathy Berberian deed in ‘Stripsody’, van niezen, een trein, een klok, gehijg, het gezoem van een mug, katten- en hondengeluiden tot een huilende baby terwijl Brahms’ ‘Lullaby’ te horen is, … het komt allemaal aan bod. Daarna toont het gezelschap enkele kinderen in de video die dit herhalen terwijl er een snuifje folk in Berberio sluipt met ‘Black Is the Color (of My True Love‘s Hair)’ van folkzanger en componist John Jacob Niles.

Kortom: Berberio is een verrassend eclectische voorstelling die tot in de puntjes verzorgd is. Een absolute aanrader.

< Bert Hertogs >

Credits:

concept: Letizia Renzini
concept: Revue Blanche
regie en video: Letizia Renzini
muziek: Luciano Berio
muziek: Cathy Berberian
Revue Blanche - muziek: Lore Binon
Revue Blanche - muziek: Anouk Sturtewagen
Revue Blanche - muziek: Caroline Peeters
Revue Blanche - muziek: Kris Hellemans
techniek, licht en decor: Pieter Nys
kostuum: Johanna Trudzinski
coproductie: Concertgebouw Brugge
coproductie: Jeugd en Muziek Vlaanderen
coproductie: KC Rataplan
met de steun van: Creatief Europa - Programma van de Europese Unie