Recensie Is this porn

Een voorstelling waarvan de titel niet helemaal de lading dekt, dat levert Julie Cafmeyer af met ‘Is this porn? No this is love.’ in een volle DeStudio. Opvallend, weet de actrice vooral een vrouwelijk publiek naar haar voorstellingen te trekken. Wellicht omdat de thema’s die ze behandelt seks en relaties nu eenmaal vrouwen iets meer boeit dan de gemiddelde man. Groepjes vriendinnen trekken dan ook naar haar producties, terwijl als we daartussen al een man ontwaren, dat vaak is wanneer die met zijn lief op stap is. Kerels onder elkaar die een theateravondje plannen rond seks en relaties is kennelijk nog steeds uncool en ‘not done’. Waarvan akte.

Punt is dat het uitgangspunt van ‘Is this porn? No this is love.’ een koppel is dat door een relationele crisis gaat. Julie – ze weet dat ze dominant is – neemt de rol van de vrouw voor haar rekening terwijl de mannelijke tegenspeler uit het publiek komt en een script in de handen geduwd krijgt. Haar oog valt op Pieter, zelf acteur, die niet betaald wordt voor de job. Hij gaat overstag wanneer ze meldt dat hij niet weet wat er allemaal gaat komen. Een sofa, drank, enz. staat allemaal klaar. Julie wil hem duidelijk verwennen en samen met hem het stuk tot een goed einde brengen terwijl hij meldt dat hij dacht dat zo’n publieksparticipaties altijd opgezet spel waren. Laat ons toe te stellen dat hoewel die start erg naturel overkomt en het publiek duidelijk het verrassingseffect kon smaken, we ons wel degelijk afvragen of het een en ander niet op voorhand doorgepraat werd. Pieter bleek bijvoorbeeld wel erg goed in het lezen van het script, maakte nauwelijks tekstfouten voor wat een eerste lezing zou moeten geweest zijn…

Terugblikkend op de ‘fictieve’ relatie gaat het ‘koppel’ terug naar het moment dat hij er nog uitzag als een god, ze gemiddeld 5 uur sliepen (terwijl ze 13 uur slaap nodig hebben), de drang voelden om hun ganse leven aan elkaar te vertellen, zichzelf de vraag stelden ‘waar heb je die hele tijd gezeten?’ en zich suf vreeën. Grappig is ‘Is this porn? No this is love.’ wanneer het pleit voor de liefde (tot twee keer toe overigens) en de man in kwestie Julies pleidooi onderstreept door bepaalde kernwoorden te herhalen. Daarmee bereiken de twee eigenlijk het tegenovergestelde en steken ze draak met de liefde (‘gebruik buttplugs met een roze staart’, ‘heb seks tot je niet meer kan’, …’) die volgens hen in het begin best zo volledig en onvoorwaardelijk mogelijk geconsumeerd wordt. ‘Blijf weg van je werk, beantwoord geen e-mails meer, zeg tegen je moeder dat je het leven volop leeft, enz. want voor je het weet zit je in de sofa moedeloos recht voor je uit te staren.’ klinkt het.

‘Het probleem met relaties is wanneer je er een kiest dat je er velen niet kiest. En dan begin je rond te kijken.’ weet Julie die haar seksuele fantasie en die van hem laat horen en dat alles tracht te visualiseren. Over absurde ruzies zoals twee weken radiostilte omdat hij een sms niet beantwoordde met een ‘X’ maar ook hoe knap lastig het is als vrijgevochten vrouw om per se de rekening te willen betalen van een restaurantbezoekje (in de hoop dat de man in kwestie er toch op staat om te trakteren maar dan moet vaststellen dat ze effectief zelf die rekening betaalt) gaat het ook. De mislukking van seks en relaties zit in het begin, waar de eerste irritaties al de kop komen opsteken en die worden alleen maar groter, weten de twee waarop zij zich zelfs de bedenking maakt: ‘Seks: op en neer, op en neer, op en neer: waar gaat het eigenlijk over?’ en haar masochistische trekjes toont.

Op muzikaal vlak sleurt ‘Is this porn? No this is love.’ Beyoncé en Jay-Z er heerlijk door wanneer de productie de videoclip van ‘Drunk in love’ nabootst wat hilarische taferelen oplevert. Ook ‘Don’t go breaking my heart’ van Elton John en ‘Perfect day’ van Lou Reed passeren even. Te horen aan de enthousiaste – voornamelijk vrouwelijke – reacties genoot het jonge publiek erg van deze voorstelling die een thema als seks en relaties weliswaar erg toegankelijk brengt en bespreekbaar maakt, maar aan de andere kant al even vluchtig en vrijblijvend overkomt als een gemiddelde romcom.

< Bert Hertogs >