Recensie Lana Del Rey ★

Een tuttebel. Mocht het woord nog niet bestaan, het Vlaamse woordenboek zou het hebben uitgevonden om Lana Del Rey (en een heleboel van haar vrouwelijke fans) te kunnen beschrijven. Die bracht in het Sportpaleis een gigantisch flets en zo flauw als de gemiddelde quote die Max Colombie tijdens interviews geeft – optreden waar ze zelf blijkbaar niet al te veel zin in had. Nog geen half uur was het optreden bezig en de 32-jarige Amerikaanse Elizabeth Woolridge Grant, uitgedost in een wit ‘Malibu’- t shirt, gouden rokje en dito laarzen, koos er al voor om het optreden stil te leggen om goeiedag te zeggen tegen de fans die op de eerste rij van het middenplein stonden. Enkelen gaf ze knuffels. Eén kerel werd daar zo emotioneel van dat het met stip het meest hilarische moment van de show was. Een concert dat finaal aanvoelde als een bezoekje brengen aan Plopsaqua. Del Rey had neprotsen, neppalmbomen en een echte strandstoel laten aanrukken. Op het podium zelf werden dan weer beelden van een zwembad geprojecteerd terwijl ze een medley bracht op die strandstoel met ‘Change’, ‘Black beauty’ en ‘Young and beautiful’. Toen er schommels uit de nok rechts en links naar beneden kwamen waarop haar backings ‘Ride’ zongen en waarop de zangeres zelf haar grootste hit ‘Video games’ uit 2011, en tevens het enige nummer dat ooit van haar de top 10 in onze hitparade haalde, bracht, dachten we even dat elk moment ook Laura Omloop met ‘Zo verliefd’ als gastzangeres zou opduiken. Dat gebeurde dan wel niet, het infantiele karakter daar zorgde Lana Del Rey wel zelf voor met een akoestisch ‘Yayo’ dat ze zelf begeleidde op elektrische gitaar. K3 was nooit ver weg in die melodie…

“Als het podium vooruitschuift, wordt de afstand tussen het publiek en de speakers kleiner. Daardoor kan het volume naar beneden, wat dan weer de kwaliteit van de klank ten goede komt.” zei zaaluitbater Jan Van Esbroeck onlangs nog in De Morgen refererend naar het feit dat je het Sportpaleis in verschillende opstellingen kan afhuren. Punt was dat het geluid ronduit afschuwelijk afgesteld was door de geluidsmannen van Del Rey waardoor Van Esbroeck iets claimt dat er gewoon niet is. Vooral de leegte van het Sportpaleis viel op, met her en der grote stukken waar geen publiek zat. Ook het middenplein stond niet vol, terwijl het podium twee blokken naar voor geschoven was om het Sportpaleis zo te verkleinen. Een event in een te grote zaal, dat komt de sfeer zelden ten goede. Ook nu was dat het geval. Wanneer een zaal voor eender welk event te groot blijkt, heeft dat altijd een impact op de sfeer. Elke organisator weet dat dit cruciaal is. Sarah - dochter van Herman – Schueremans heeft simpelweg te hoog gemikt door Lana Del Rey in het Sportpaleis te plaatsen. Dat de promoter en de zaaluitbater daar een draai aan proberen te geven in een kwaliteitskrant, is gewoon erg typisch. Dat die krant onvoldoende kritische kanttekeningen bij dergelijke verhaaltjes plaatst, schrijnend.

Del Rey klonk erg schel, haar stem kwam soms gewoon amper door de geluidsmix heen die niet verborg dat sommige zanglijnen gewoon meeliepen om de zaak wat voller te doen klinken. Ook de effectenmolen waar haar stem wel eens door ging, kwam het optreden niet ten goede. Toen ze tijdens ‘Blue Jeans’ de frontstage indook, floten de luidsprekers. Ook dat is een mooi voorbeeld dat niet de juiste man achter de knoppen zat. Dergelijke zaken - risico’s op feedback - meet je vóór het optreden start, tijdens een soundcheck. Of die überhaupt plaatsgevonden heeft, is maar de vraag.

De ‘kwaliteitskrant’ meldde in het artikel tevens dat de shows van Lana Del Rey (15.000 man), Arcade Fire (20.000 man) en Paul Simon (9.000 man) het ‘uitverkocht’ bordje elk op hun manier konden bovenhalen omdat ze elk een eigen opstelling hebben waardoor de zaal in zijn maximumcapaciteit gebruikt wordt of verkleind. Dat is pertinent onwaar. Del Reys optreden was helemaal niet sold out. Volgens onze officiële info lag het aantal verwachte bezoekers op 12.500 wat eigenlijk aan de magere kant is als je rekening houdt met het exclusieve karakter van het concert. Slechts 6 data in 4 Europese landen stonden er op haar ‘LA to the moon’-tourschema terwijl ze in juni nog in Tsjechië optreedt en in augustus op Sziget Festival in Hongarije. Heel wat Nederlanders waren dan ook afgezakt naar Antwerpen. Achter ons zaten twee Luxemburgse meiden met een ‘Born to die’-spandoek. Verder weten we dat Del Rey 17 trucks en 3 tourbussen op de parking had staan.

Voor optredens waarvan je op voorhand weet dat ze niet gaan uitverkopen, kan je trouwens best geen kaarten kopen via de officiële ticketkanalen. Op Ticketswap kan je de dag van het concert vaak koopjes doen. Toen het erg sneeuwde toen London Grammar optrad in de Lotto Arena, kon je voor een aantal euro’s een ticket van muziekfans overkopen die niet door het gure weer wilden rijden. Bij Lana Del Rey werden honderden tickets aangeboden, waarvan er sommige aan 60% korting en meer. Zelf konden we zo een wel erg prijzig ticket van 65 euro overkopen voor nog geen 21. U merkt het: Tele Ticket Service heeft een klant minder. Wij zweren vanaf heden bij Ticketswap, een veilig en betrouwbaar doorverkoopkanaal voor tickets, dat misschien wel een rem kan zetten op de exuberante ticketprijzen die jaar na jaar gevraagd worden. Was het optreden van Lana Del Rey de originele ticketprijs waard? Neen.

Al tijdens opener ‘13 beaches’ zien we zwart-witbeelden van een rots en de zee. Die beelden van de golven worden geprojecteerd op het podium wanneer Lana Del Rey samen met haar backings op haar rug ligt. Door veelvuldig te glijden met haar stem en tamelijk rond dezelfde toon te zingen, verwart de Amerikaanse zingen meermaals met een potje zagen.

Lazy kwam ze de ganse tijd over, door dat vele liggen, zoals in ‘White mustang’ waarbij ze zich op de goudkleurige vleugelpiano op haar buik legde. Echt uitblinken in orginaliteit deden haar bindteksten overigens niet. Zo liet ze weten dat een aantal nummers een van haar favoriete songs waren. Dat was ook het geval tijdens de titeltrack van haar huidige plaat ‘Lust for life’ dat wel erg repetitieve ‘Take off all your clothes.’ lyrics kent wat elke zin om ons uit te kleden compleet de kiem insmoort. Wanneer ze bij ‘Honeymoon’ op een stoeltje plaatsneemt, hopen we dan weer dat een redder in Baywatchoutfit ons komt redden van de overdaad aan weemoed waarin we ondertussen aan het verzuipen zijn. Tevergeefs. Nadat ze meldt wat het voorprogramma Cat Power voor haar betekende en ze ons bedankt voor onze sexy energie sluit Lana Del Rey haar honderdenvijf minuten durende optreden af met ‘Off to the Races’. Een flets en flauw concert van een tuttebel.

< Bert Hertogs >

Video Games: @lanadelrey live at @sportpaleis @livenationbe

Een bericht gedeeld door Concertnews (@concertnieuws) op 18 Apr 2018 om 12:00 (PDT)

Experiment in Terror (Henry Mancini)

1. 13 Beaches
2. Cherry (met outro Scarborough Fair van Simon & Garfunkel)
3. Pretty When You Cry
4. White Mustang
5. Born to Die
6. Blue Jeans
7. Lust for Life
8. Change / Black Beauty / Young and Beautiful
9. Ride
10. Video Games
11. Gods & Monsters (verzoek van publiek)
12. High by the Beach (verzoek van publiek)
13. Honeymoon
14. Yayo
15. Ultraviolence
16. Summertime Sadness
17. West Coast
18. Happy Birthday Mr. President (Marilyn Monroe)
19. National Anthem
20. Off to the Races