PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Oeps ★★★★★

dinsdag 8 mei 2018HetPaleis

Oeps

Bevlogen, bij momenten misschien een tikkeltje drammerig, geëngageerd theater. Dat brengt Theater Antigone met Oeps in hetPaleis. Volgens regisseurs Jos Verbist en Raven Ruëll bestaat er geen democratie meer in onze wereld, maar staat alles in het teken van de winstgevendheid van ondernemingen. Sommige bedrijven zijn nu al meer waard dan vele landen samen, klinkt het. De reden waarom oorlogen uitgevochten worden, zijn in eerste instantie van economische aard. Dat Groot-Brittanië geen petroleum had en dat zocht in Mosoel bijvoorbeeld, toont Oeps aan. De Eerste Wereldoorlog was er een van de elite versus de gewone man om op die manier een revolutie te voorkomen. Maar in se draaide die om olie. Het ganse conflict in het Midden-Oosten draait trouwens om economische belangen. In Syrië – ‘Pipeline-istan’ aldus een actrice – liggen er ontwerpen op tafel voor twee pijplijnen: een van Qatar door Saudi-Arabië, Jordanië, Syrië en Turkije om zo de Europese markt te bevoorraden, de andere vanuit Iran naar Irak en Syrië en zo richting Europa. Het afzetten van de Libische leider Qadhafi en de Iraakse president Saddam Hoessein, onder het mom ‘ter bescherming van de mensenrechten’, zijn slechts alibi’s om dat doel te bereiken en vernedert die ronduit publiekelijk terwijl aan de Westerse leiders erg veel bloed kleeft en die nog mooie gages opstrijken voor allerhande lezingen na hun carrière ook. Oeps toont de hypocrisie dus en spreekt zelfs onomwonden van een ‘Amerikaanse holocaust’ die gevoerd wordt. De voorstelling wijst op het gevaar voor een nieuwe Wereldoorlog. Wanneer Bashar al-Assad afgezet zou worden en Rusland zijn economisch belangen in het Midden-Oosten verliest, zou dat de lont in het kruit kunnen steken. Chaos is een goudmijn. Wanneer een land zoals Syrië bijna totaal vernietigd is, moet dat ook opgebouwd en profiteert het Westen daarvan. Facts zijn kennelijk ook niet meer nodig om over te gaan tot een aanval, geruchten volstaan de laatste tijd, stelt Oeps ook vast.

Belangrijk is om terug te kijken wat er in 1916 in het Midden-Oosten gebeurde. In het Sykes-Picotverdrag delen Frankrijk en bondgenoot Groot-Britannië het Ottomaanse Rijk in twee op met als grenslijn een die van Jordanië naar Irak loopt. Rond Mosoel zijn er belangrijke olievelden die kunnen voorzien in de Britse nood. Oeps biedt dus een andere visie op Wereldoorlog I dan het beeld dat we jarenlang voorgeschoteld kregen via de media, film en geschiedenislessen. Zo wordt Stanley Kubricks ‘Path of Glory’ al meteen met de grond gelijk gemaakt. Wat die film toont zijn beelden van bommen terwijl de prent suggereert dat men in de loopgraven gewoon even moest bukken wanneer er een in de buurt ontplofte. In realiteit zagen soldaten af, leden ze psychologisch zwaar tijdens de loopgravenoorlog en waren ze niet meer dan kanonnenvlees. ‘Voor generaals betekende een mensenleven niets’. weet David Dermez.

Indrukwekkend is de monoloog die vervolgens afgestoken wordt van een slachtoffer van de orkaan Katrina, die de gebrekkige opvang aankaart. Er waren slechts drie toiletten en te weinig bedden voor het aantal daklozen. Verder stelt ze dat deze ramp te voorzien was. Daarnaast meldt ze een beleid van twee maten en twee gewichten, waarbij vooral de armere wijken aan hun lot over gelaten werden. ‘Je wordt geneukt.’ klinkt het fel aan het adres van de toenmalige leiders wanneer ze stilstaat bij het moment dat haar sociale woning overgenomen werd. Oeps geeft later ook het vijfjarige jongetje Omran die in een stoel van een ambulance zit en de luchtaanval overleefde in Aleppo een stem.

Andere niet mis te verstane kritiek is er aan het adres van inzamelacties zoals de single ‘We are the world’ die in het kader van USA for Africa uitgebracht werd. Alle acties samen brachten meer dan 10 miljoen dollar op terwijl in datzelfde jaar de Afrikaanse landen het drievoud van dat bedrag moesten terugbetalen om hun schulden af te betalen aan de Westerse... Dat we net hetzelfde deden met Griekenland, de bakermat van de democratie, en het land eigenlijk zo privatiseerden, is helemaal schrijnend, stelt Oeps.

Verder staat de voorstelling ook stil bij de gelekte e-mails van Hillary Clinton waarbij de Bush-administratie het in 2000 – één jaar voor 11 september – het heeft over een nieuwe Pearl Harbor die nodig is om het defensiebudget de hoogte in te krijgen. Oeps meldt dus het bestaan van de complottheorie rond de aanslagen op de WTC-torens in NY, en geeft een argument dat aannemelijk is mee, zonder het weliswaar als feit of waarheid voor te stellen. Wel hekelt de voorstelling de propaganda en de pers en dan met name embedded journalism en de censuur die gehanteerd wordt. Wie de aanslagen van 22 maart 2016 in Brussel en Zaventem wil begrijpen, moet ook zien wat er de dag voordien gebeurde, stelt een van de acteurs. De dag ervoor werd de universiteit van Mosoel gebombardeerd. Meer dan 200 doden vielen er toen. Dat nieuwsfeit heeft de Westerse media niet of nauwelijks gehaald wat meteen verklaart waarom heel wat jongeren in Molenbeek zweren bij Al Jazeera en Westerse gekleurde media links laten liggen.

Oeps stelt de breuklijn tussen de Westerse samenleving en de andere dus op scherp met een zeer scherpe theatertekst, een aanklacht waarin verbolgen gevoelens en de woede regeert die stevig in je buik port. Een absolute must voor jong en oud. Een voorstelling die je ogen doet opengaan, en anders naar de wereld doet kijken.

< Bert Hertogs >


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter