56.000 toeschouwers komen er verspreid over drie avonden naar het Sportpaleis om Marco Borsato aan het werk te zien tijdens zijn jongste Thuis-tour. Twee uitverkochte shows levert dat op (twee keer 20.000 man) en eentje krijgt ie vol door op zaterdag – zijn 53ste show in het Sportpaleis volgens de zanger – het middenplein op stoeltjes te zetten. Een vergelijkbaar resultaat is dat met 4 jaar geleden toen ie drie keer in Antwerpen optrad met Duizend Spiegels live. Maar de cijfers verbleken wel als je vergelijkt met bijvoorbeeld 2011 toen ie langskwam met zijn 3Dimensies-tour, goed voor 5 shows of zijn Wit Licht-reeks uit 2009 (9 shows). Opvallend deze keer is vooral dat ie in Nederland er net een clubtour heeft opzitten met Thuis en in Vlaanderen koos voor een grote arena. Helaas was dat er ook aan te merken. Borsato had slechts links en rechts wat aanpassingen gedaan in zijn setlist terwijl je een arenaoptreden eigenlijk helemaal opnieuw moet kunnen bedenken van nul. Omdat het een veel grotere setting is, en in het geval van het Sportpaleis, de zaal ook nog eens in een ander land staat met een eigen, compleet andere cultuur.
Toen we nog maar net in het Sportpaleis waren, hadden we het gevoel dat er ons iets ontgaan was de laatste jaren. Op de lichtkranten zagen we de logo’s van mediasponsors als Le Soir en Studio Brussel verschijnen. ‘Hebben we Borsato’s doorbraak bij onze Franstalige collega’s ergens over het hoofd gezien? En wordt ie nu in plaats van de Oscar & The Wolfs en Bazarts van deze wereld plat gedraaid op de ‘alternatieve’ radiozender van onze openbare omroep? Maakt ie zo straks misschien kans op een plek in de line up van Dour of Rock Werchter?’ begonnen we ons af te vragen. Niets is minder waar uiteraard. De Sportpaleisgroep ging gewoon – alweer – in de fout met foutieve info en ook nog eens gedateerde. Zo werd er onder andere reclame gemaakt voor concerten die al enkele maanden achter de rug zijn. Amateurs.
Dat amateuristische zat ook in Marco Borsato’s show. Wie goed keek, zag enorm veel (volgspot)licht- en andere productiefouten, momenten dat de zanger niet in de spotlight stond. Zelf sprak ie even in de micro ‘dat staat wel in het script’ toen ie op het wel erg geïmproviseerde B-podium stond aan de frontale tribune. Daar zong ie voor Valerie De Booser en wie er rond haar zat ‘Een beetje tijd’ dat net als ‘Zeg me wie je ziet’ vooral wil vertellen dat liefde een werkwoord is én je de dingen moet kunnen blijven zeggen tegen elkaar, ook als het moeilijk gaat in je relatie. ‘Een beetje tijd’ bracht ie naar eigen zeggen trouwens voor het eerst live in het Sportpaleis, maar het kwam bijna over alsof de Nederlander hier de persoonlijke relatietherapeut van De Booser en de rest van de toeschouwers wou spelen. Kim Clijsters, die op de rechter tribune zat, was ook aanwezig. In haar richting ging de Nederlander opvallend nooit om een nummertje te zingen.
Marco Borsato - die wel erg veel met zijn vingers aan zijn neus komt tijdens een live optreden - begon er vijfentwintig minuten later aan dan verwacht in het Sportpaleis, wat hem trouwens een fluitconcert opleverde. Dat kwam allemaal naar eigen zeggen om het publiek dat wat later was door de staking van het openbaar vervoer de tijd te gunnen om plaats te nemen. ‘Thuis’ – met aangepaste lyrics ‘Ik voel me nergens zo thuis als in het Sportpaleis’ waarmee hij uiteraard wist te scoren bij het publiek, ‘Wat doe je met me’ en ‘Wakker’ reeg in een beweging aan elkaar om de vaart in de show te houden. Toch viel het vooral op dat de Nederlander met Italiaanse roots vooral de rustige kaart trok bij de start. Het was wachten tot een stevig meegekeeld ‘De waarheid’ en de heerlijke versnelling in ‘De bestemming’ eer er wat pit in de show kwam. ‘Vrij zijn’ dat daarop volgde, kende een lekker strak arrangement. Een song die zichzelf opnieuw uitgevonden leek te hebben. Muzikaal het strafste dat er die avond te horen was, overigens.
(lees verder onder de video)
Een prachtig voorbeeld van een man in het midden of op de vooravond van zijn midlifecrisis zagen we aan het werk in het Sportpaleis. Borsato die in december 51 werd, wou immers vooral de hippe vogel uithangen. Zo had ie een zwart kostuum aan met op de achterkant van zijn vest in zilveren letters de naam van de stad waar hij optrad. Toen ie het Noorse duo Nico & Vinz er bijriep als special guests, op aanraden van Borsato’s zoon die fan is en ondertussen zijn vaders artist management verzorgt, wou de vijftiger vooral tonen dat ie nog mee is en trendy. Kijk, dat vinden wij nu hilarisch en haalt moeiteloos een top 3 plaats in onze wall of shame van de muzieksector dit seizoen. Op een eenzame eerste plaats staat Kurt Overbergh, artistiek directeur van de AB overigens, die eind in de veertig is, en als ‘jonge’ hipster probeerde cool te wezen voor het optreden van Run the Jewels begon op 7 november en op het podium vroeg om niet te roken in de AB omdat dat niet goed voor de stem was van de rappers. Hij werd toen vierkant uitgelachen door zijn eigen publiek en zag behoorlijk wat middelvingers de lucht ingaan. Eat that. Nu bon, dat Borsato altijd zo veel moeite doet om zich vooral ook een van ons te voelen (terwijl ie dat voor geen meter is, laat staan dat die enige affiniteit heeft met onze regio) is ook hilarisch. Zo wist ie dat Italië en Nederland niet deelnemen aan het WK. Dus supportert hij voor ‘Vlaanderen’ (sic.). Tenzij we ons vergissen, hebben we geen Vlaams elftal, en zijn de Rode Duivels net als de Voetbalbond, Koninklijk én Belgisch. Na 24 jaar krijgen we blijkbaar de ingewikkelde structuur van ons land niet uitgelegd bij hem.
(lees verder onder de video)
Voor ie ‘Dochters’ inzette, stond Marco Borsato even stil bij het feit dat de tijd zo snel gaat. Die lijn trok ie ook door in de visuals van de show waarbij we een programmaboek zagen met oude foto’s en video’s uit zijn vorige shows in verwerkt. Na enkele nummers werd de setlist op de linkerpagina beetje bij beetje gevormd en gaf de ganse avond zich stilaan prijs. ‘Dochters’ was de voorbode voor een reeks – gigantische – inkakmomenten die de sfeer in de kuip danig liet zakken. ‘Branden aan de zon’ bleek gewoon compleet ongekend. Dat ie daarna Elske DeWall erbij riep, waar nog geen enkele Vlaming van gehoord heeft, was al helemaal een ongelukkige keuze. ‘Heb het leven lief’ stootte dan ook op de gekende koude muur van onbegrip. Onbekend is onbemind in Vlaanderen. Maar ook: niemand zit te wachten op special guests. Dat bleek ook nog maar eens tijdens het optreden van Nico & Vinz. ‘Am I wrong’ werd enthousiast onthaald, ‘Listen’ zorgde voor een stevig dipje ook al omdat een van de heren vocaal wel erg licht weegt. Toen Borsato na Elskes nummer een stevig ‘Wit licht’ ertegenaan gooide, ontdekte je dat de setlist voor geen meter logisch of consistent in elkaar stak. Borsato had gewoon zijn setlist uit zijn clubtour genomen en daar links en rechts wat aan zitten morrelen. Op zo’n momenten voelde je het gebricoleer. ‘Als rennen geen zin meer heeft’ werd een volgend inkakmoment.
(lees verder onder de video's)
Na de klassieke balladversie die overging in de uptempoversie van ‘Dromen zijn bedrog’ dat fel meegezwaaid en meegezongen werd, vloog ie tijdens ‘Zij’ naar het geïmproviseerde B-podium. Dat deed Borsato in zo’n gammel ding, dat je je vooral afvroeg of er überhaupt iemand zo’n act verzekert. Vanop het balkon bekeken, leek het nergens op. Wat een groots showelement zou moeten zijn, kwam wel erg lullig over. Zeker toen ie daarna nog eens terugvloog tijdens ‘Lentesneeuw’ waarbij zeer veel confetti neerdwarrelde in de zaal, en ie dat terugvliegen nog eens dunnetjes overdeed op het einde van eerste toegift ‘Afscheid nemen bestaat niet’ dat ie op het B-podium inzette.
(lees verder onder de video)
Marco Borsato moest het dus vooral in het Sportpaleis hebben van zijn grootste hits, waarvan hij de meeste uptemponummers had bewaard voor het einde. Bij ‘Ik leef niet meer voor jou’ haalde hij midlifecrisisgewijs de C02-guns boven samen met enkele danseressen terwijl een securityman vooral de ijskoude lucht probeerde te ontwijken in de frontstage. Vervolgens zwaaide, zong, klapte én sprong het publiek stevig mee op ‘Rood’ die de stroeve bindtekst ‘Enkele van onze Vlaamse vrienden staken. Ik moet je iets vervelends vertellen. De seinen staan op rood’ meekreeg, riep het Borsato terug op de ‘o’-tonen van Seven Nation Army om zo ‘We will rock’-you gewijs de start van ‘Binnen’ mee te klappen als tweede toegift. Afsluiten deed Marco Borsato met ‘Breng jij mij naar huis’. Beroep doen op de Lijn om naar huis gebracht te worden, moest niemand door de staking. De vraag stelt zich overigens of Tele Ticket Service die aangerekende 50 eurocent voor de solidaire contributie die in de ticketprijs zit, niet dient terug te betalen aan de 20.000 toeschouwers vermits deze service simpelweg niet geleverd werd.
< Bert Hertogs >
De setlist:
Bis:
Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!
Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.
08MAR
Whitney
Stadsschouwburg Antwerpen
08DEC
Onze Jordaan
Chasse Theater Breda
16MAR
Malle Babbe
Chasse Theater Breda
18JAN
Sister Act
Chasse Theater Breda
13OCT
De Hospita
Chasse Theater Breda
25APR
Keane
Koninklijk Circus Brussel
25APR
Mamamanie
DE Studio Antwerpen
26APR
Het Mengelmoes
CC Brasschaat
26APR
Rhythm of the Dance
Stadsschouwburg Antwerpen
27APR
Rhythm of the dance
Stadsschouwburg Antwerpen
30APR
Tate McRae
Lotto Arena Merksem
22APR
Abigail ★★★1/2
Kinepolis Antwerpen
20APR
Ravensbrück ★★★★★
MAS Antwerpen
20APR
Magdalena ★★★★1/2
Blikfabriek Hoboken
19APR
Prins Arthur V ★★★
DE Studio Antwerpen
17APR
Civil war ★★★1/2
Kinepolis Antwerpen
15APR
Kim Wilde ★★★★
Stadsschouwburg Antwerpen
13APR
Da Capo ★★★★★
MAD Festival Antwerpen
8APR
Monkey Man ★★★★
Kinepolis Antwerpen
