Recensie Toppers in Concert 2018 ★★★

Drie keer verkopen de Toppers de Johan Cruijff Arena in Amsterdam uit voor Toppers in Concert 2018. Welgeteld 3 keer 65.000 man, gehuld in roze kledij trekt naar het voetbalstadion om daar de longen uit het lijf te zingen. Hun vijfenveertigste concert zullen ze dit jaar in de arena gespeeld hebben. Op veertien edities – volgend jaar volgt de vijftiende verjaardag van deze formule wat een jubileumshow wordt – hebben de heren bijna zo’n slordige 3 miljoen bezoekers over de vloer gekregen. Voor een stunt meer of minder zijn Gerard Joling, Jeroen van der Boom, René Froger en de vierde Topper Jan Smit niet verlegen. Zo lieten ze Danny de Munk – jawel, die van ‘Ik voel me zo verdomd alleen’ – opdraven om met het publiek voor een wereldrecord canon zingen te gaan. De kuip werd in drie gedeeld, het balkon (met groen oplichtende armbandjes), de tribunes (met armbandjes die blauw kleurden) en het middenplein (met paarse kleuren). Het balkon mocht ‘Vader Jacob’ (in Vlaanderen heet dat Broeder Jacob) inzetten, waarna de tribunes en vervolgens het middenplein het nummer begonnen zingen. Lag het aan het feit dat er daarna een break van tien minuten volgde eer de show op de tonen van ‘The greatest showman’ begon, of de hitte? Feit was dat het publiek moeizaam op gang kwam en de sfeer naar Nederlandse normen maar gewoontjes was. In die zin dat we net voor de Jan Smit-medley na bijna 3 uur non stopshow (uiteindelijk klokte die af op drie uur en half) op het tv scherm een vrouw in het publiek een T-teken zagen maken richting cameraman met haar handen met de mededeling om te stoppen. Vond ze het welletjes dat de camera op haar gericht was? Was ze geen fan van Smit? Of vond ze gewoon dat de show te lang duurde? Toppers in Concert 2018 was dan ook een jojo-optreden. Met hoogtepunten die gevolgd werden door inkakmomenten of geen noemenswaardige of bijzondere passages. Steelden de show: Jeroen van der Boom met zijn zoon Luuk en Gerard Joling. Die laatste stond de ganse avond breed tandpastaglimlachend te shinen als alle groen licht uitstralend uranium uit alle Belgische kerncentrales (al dan niet met scheurtjes) samen.

De vier kwamen elk vanuit een hoek van het stadium op een reusachtige leeuw op terwijl ze ‘The greatest show’ uit ‘The greatest showman’ zongen. Zo’n song creëert natuurlijk torenhoge verwachtingen als je zelf stelt dat je de beste show gaat neerzetten. Dat bleek echter niet zo uit te draaien. Al vroeg gaven de Toppers mee dat ook zij het warm hadden, en dat was te merken aan de stemmen. René Froger en Jan Smit kwamen niet al te best door. Vooral bij Froger viel het op dat ie zijn stem niet altijd onder controle had terwijl Smit wat hees klonk. Froger groeide wel naarmate de show vorderde. We stippen een knappe cover van Paul De Leeuws ‘Vleugels van mijn vlucht’ aan als zijn strafste nummer. Begeleid door de bandoneon en een aerial straps duo, kwam deze song maximaal tot zijn recht. Visueel hadden we bij de opener al leeuwen gezien. Ook de Leeuw kwam als artiest dus aan bod, naast wellicht dé song die het meest geassocieerd wordt met leeuwen: ‘Can you feel the love tonight’ uit The Lion King. Frogers timbre paste daar perfect bij, zeker wanneer ie de lagere regionen van zijn stem ging opzoeken. Wat een heerlijk warm en vol stemtimbre heeft die man.

(lees verder onder video)

Vleugels van mijn vlucht. @rene.froger tijdens @toppersinconcert in de @amsterdamarena.

Een bericht gedeeld door Concertnews (@concertnieuws) op 26 Mei 2018 om 11:57 (PDT)

Joling was in zijn nopjes, de ganse avond. Zo veel was duidelijk al van bij de start. Hij genoot en ging steevast voor dat tikkeltje meer. Zijn kostuums gingen net iets verder dan die van zijn collega’s. Veren op zijn schouders? Check. Een lang boa-achtig roze ding aan zijn hoed? Check. Helemaal te gek werd het toen ie op de trampoline begon te springen tijdens ‘Dansen op de vulkaan’ van De Dijk. Achteraf vroegen zijn collega’s grappend of er nou echt geen saltootje vanaf kon. Eerder wist ie ons al te raken met een erg fraaie versie van Mariah Careys ‘Hero’ dat uit 1993 dateert. De song werd voorzien van een aerial hoopact en vuurwerk vanop het podium. Het was lang niet de enige ballad die mooi tot zijn recht kwam, hoor. Zo noteren we Jeroen van der Booms versie van Ten Sharps ‘You’ waarbij we een acrobate zagen rondtollen met een cyr wheel. Wat de act volgens ons extra moeilijk maakte was dat het cirkelvormige binnenste gedeelte van het podium aan het draaien was waarop de piano van van der Boom stond terwijl zij op dat draaiende podium ook nog eens stond te tollen met haar cyr wheel.

(lees verder onder video)

Hero. @gerard_joling tijdens @toppersinconcert in de @amsterdamarena.

Een bericht gedeeld door Concertnews (@concertnieuws) op 26 Mei 2018 om 11:52 (PDT)

Dé verrassing van de avond was ongetwijfeld Luuk, de zoon van Jeroen van der Boom. Hij stal de show toen ie in het midden van het podium even samen met de danseressen een indrukwekkend staaltje choreografie neerzette, perfect synchroon uitgevoerd. Het publiek werd helemaal gek. ‘Papa’ van Stef Bos en ‘Jij bent zo’, Jeroens grootste hit zongen ze onder andere samen. Jeroen bracht ook een 80’s song die we in geen jaren meer gehoord hadden. Toen de eerste tonen uit het nummer te horen waren, reageerden we dan ook extatisch. Onze kindertijd flitste in enkele seconden voorbij op Ryan Paris ‘Dolce vita’.

(lees verder onder de video)

Jij bent zo. @jvdboom met zoon Luuk tijdens @toppersinconcert in de @amsterdamarena.

Een bericht gedeeld door Concertnews (@concertnieuws) op 26 Mei 2018 om 3:54 (PDT)

De guestartiesten Snap! en Right Said Fred maakten echter wat ons betreft niet het verschil. Hun medleys kwamen erg gebald over. Richard Fairbrass bleek vaak behoorlijk onder de toon te gaan tijdens ‘Don’t talk just kiss’ terwijl die mix van een bijna Vengaboysachtig ‘woah woah’ en hun grootste hit ‘I’m too sexy’ voor geen meter werkte. De Britse groep liet ons op onze honger zitten. ‘Wonderman’ en ‘Living on a dream’ speelden ze zelfs niet. Het Duitse Snap! bracht tijdens Toppers in Concert 2018 de eurodance met een vleugje rap in de Johan Cruijff Arena. The Power, The First The Last Eternity en Rhythm is a Dancer mochten niet ontbreken. De pulserende beats en het volume dat stevig opgedreven werd, kon het zware echo effect van de arena niet verdoezelen. Net als het Koning Boudewijnstadion in Brussel is ook deze arena niet gemaakt, en eigenlijk op akoestisch vlak totaal niet geschikt voor concerten. Lag het aan de arrangementen? Of het feit dat de twee performers nauwelijks iets toevoegden aan hun song en performance? Feit is dat de Toppers Snap! overtroefden op dance-vlak toen ze Gigi D‘Agostino’s ‘L‘Amour Toujours’ koppelden aan ‘Sweet Freedom’ van Michael McDonald.

In het eerste half uur scoorde onder andere Billy Joels ‘Piano Man’ dat stevig meegekeeld werd door het publiek. Ook al omdat de Toppers even het nummer alleen door de toeschouwers lieten zingen. Zo’n momenten kwamen eigenlijk te weinig voor in deze show. Ook Tom Jones’ ‘Delilah’ bleek onverwoestbaar. Zowel meewiegen als de lyrics van begin tot einde stevig meezingen deed het publiek. Vreemd dus dat er tijdens Frans Bauers ‘Heb je even voor mij’ naar het einde van het concert toe nauwelijks treintjes werden gemaakt. Op een drietal mini polonaises na op het middenplein, bleef de ambiance eerder beperkt. Die andere Trijntje (Oosterhuis) was als special guest vanaf de tribune komen neerdalen om zo haar plek op het podium te vinden. Maar echt omverblazen, deed ze ons niet. En de respectievelijke finalisten en winnares van het programma ‘Topper gezocht!’ deden dan wel hun best, toch konden we ons niet van de indruk ontdoen dat de kans klein is dat zij – net als bij vele talentenjachten – een duurzame carrière te wachten staat. Hun uitstraling was te gewoontjes, te Hollands, te weinig opvallend om (inter)nationaal potten te kunnen breken. Soulsisters ‘The way to your heart’ was overigens een van de weinige Belgische songs die tijdens Toppers in Concert 2018 te horen was.

Neen, dan waren de surprise guests als een goed bij stem zijnde Ben Cramer met – hoe toepasselijk! - ‘De clown’ en ‘De oude muzikant’, Ria Valk met ‘Moet je m’n zuster zien’ maar vooral ‘De liefde van de man’ waarbij het publiek zeer enthousiast onder andere ‘Dan heb ik worstjes op mijn borstjes. Preitjes op mijn dijtjes. Karbonades en salades op mijn bil. Ja, worstjes op mijn borstjes. Bietjes op mijn knietjes.’ uitzong, van een ander kaliber. Koos Alberts, die na zijn auto-ongeval sinds 1987 in een rolstoel zit, bracht onder andere ‘Zijn het je ogen’, Bonnie St. Claire zong dan weer onder andere ‘Bonnie kom je buiten spelen’, Marga Bult die ook Rechtop in de wind zong tijdens deze medley, bracht samen met Ronnie Tober ‘Naar de kermis’, en Imca Marina op haar beurt ‘Vino’ en ‘Viva España’. Andere Hollandse klassiekers die hun doel niet misten, waren nummers die de Toppers eerder op de avond lieten schallen door de arena: ‘Een kopje koffie’ en Rob de Nijs ‘Hou me vast’ en ‘Zondag’. Dat trof, want het was al zondag toen we na het optreden de arena verlieten.

Toppers in Concert is zo’n concept, dat je ooit eens live moet meegemaakt hebben. Het is over the top entertainment en waanzinnig gaaf om al die Nederlanders karaokegewijs de songs van voor naar achter te zien meezingen alsof we op een XXL cantus aanwezig zijn. Na een tijd went dat wel, en komen de mindere momenten, en de spanningsboog die niet altijd even strak is van deze show, bloot te liggen. Los daarvan hebben we ons erg goed geamuseerd op de perstribune van de Johan Cruijff Arena terwijl we geen sportjournalist zijn. Alweer iets dat we op onze bucket list kunnen afvinken dus.

< Bert Hertogs >

You. @jvdboom tijdens @toppersinconcert in de @amsterdamarena

Een bericht gedeeld door Concertnews (@concertnieuws) op 26 Mei 2018 om 11:42 (PDT)