Recensie Flashdance the musical ★★1/2

Nog tot 5 augustus 2018 speelt de internationale productie van Flashdance the musical in het Kursaal van Oostende. Die is gebaseerd op de voorstelling die vijf jaar geleden in Stockholm speelde. Vorig jaar stond Footloose in Oostende, dus is Flashdance een logische opvolger. De allergrootste hits – What a feeling  en Maniac– hier gezongen door het trio Kiki (Sia Dauda), Tess (Demmileigh Foster) en Gloria (Hollie-Ann Lowe) komen erg schel over. Geen idee wie er instond voor de casting maar deze stemmen blenden voor geen meter, ook in andere ensemblenummers zit niet alles lekker. Dat kan trouwens – voornamelijk in het eerste deel – ook gezegd worden van de geluidsmix die de hoge tonen te prominent op de voorgrond plaatst. Belletjes, buisklokken, koperblazers komen zo buitenproportioneel in het geheel door en zorgen ervoor dat het ganse eerste deel erg zwak overkomt. Gelukkig komt er verbetering in het tweede deel. Flashdance moet het dan ook hebben van de minder gekende songs in deze productie zoals ‘A million to one’, het duet tussen Alex (Joanne Clifton) en Hannah (Ann Van den Broeck) waarbij Van den Broeck ‘Ik geloof nog steeds in een goede rol voor mij. Het kan nog niet gedaan zijn.’ zingt en je als toeschouwer de meerwaarde voelt van een musicalactrice in Vlaanderen die het ondertussen in buitenlandse producties moet zoeken om voldoende tot haar recht te komen omdat Vlaamse musicals focussen op – hoe ironisch – tv sterren (waarvan Gloria beweert dat je geen talent moet bezitten om dat te kunnen worden), hobbyisten, goedkope musicalstudenten of pas afgestudeerden. Andere hoogtepunten zijn ‘Here and now’ tussen Alex (Joanne Clifton) en Nick (Ben Adams) en de solo van Nick in ‘245mm enough’.

Flashdance the musical gaat over een wereld aan mogelijkheden hebben als je jong bent. Dat houdt ook heel wat angst in terwijl je jezelf hoort te smijten (‘Het is beter om te springen en te vallen dan nooit te springen’ klinkt het in ‘It’s all in reach’), angst om de foute keuzes te maken,… Het is daarmee dat het hoofdpersonage Alex kampt die als lasser werkt in een fabriek, ’s avonds danst in Harry’s Club en eigenlijk droomt van een professionele carrière als danseres. Zij gaat ten rade bij haar mentor Hannah die haar oppept en overtuigt om auditie te doen.

Gloria werkt ook als danseres in de club, maar vindt dat ze minder talent heeft als Alex. Zij ambieert een tv carrière, want daar moet je geen talent voor hebben, en denkt bij CC in een striptease club door VIPS te ontmoeten connecties te kunnen leggen. Ze geraakt echter verstrikt in CC’s macht en geraakt nog eens verslaafd aan de drugs ook. Nick van zijn kant moet een ontslagronde starten in de fabriek waar Alex werkt. Hij probeert het management een ander plan voor te leggen. Ook hij heeft net als Alex angst voor het oordeel van de jury. Hij faalt. Het plan wordt verworpen en dus moet ie mensen ontslaan. Wanneer ie aan Andy (Rhodri Watkins) denkt, staat Alex haar plaats aan hem af zodat ie kan blijven. Ze wil immers ontslagen worden door Nick nadat ze ontdekte dat ie geld heeft toegestopt aan de directie van Shipley Dance Academy opdat ze door de audities zou geraken. Haar relatie met hem komt dus in zwaar weer terecht. Ook zo bij Jimmy (Colin Kiyani) en Gloria trouwens. Hij verlaat haar wanneer hij zijn droom achternagaat om in NY stand up comedian te worden. Alleen: hij slaagt er zelfs niet in Harry’s Club in om het publiek te begeesteren. Integendeel, de helft verlaat tijdens de show de keet. Zo goed als platzak komt ie dan ook smeken om zijn job als ober terug te mogen krijgen van Harry (Jack Chissick).

De personages worden dus met behoorlijk wat pijnpunten geconfronteerd in deze musical en dat geldt ook voor deze Flashdance the musical zelf. Zo blenden niet alleen de stemmen van de drie actrices niet tijdens de grootste hits, maar blenden de stukken gesproken tekst en de nummers niet altijd met elkaar niet zelden te merken wanneer Harry plots voor de overgang van het ene naar het andere nummer moet zorgen. Ofwel: hoe je te hard scèneovergangen voelt, die ook bijvoorbeeld gevuld worden met een outro van een song om een changement mogelijk te maken. Het haalt de flow uit de show wiens spanningsboog sowieso al niet strak genoeg staat. Strak staat het lijf van Joanne Clifton in de rol van Alex dan weer wel. Ze mag zich in verschillende topjes hijsen. Wie zich de film nog herinnert, weet dat het hoofdpersonage zich danig afbeult en in het zweet werkt in die iconische scène op ‘Maniac’. Nooit ademt deze Flashdance the musical echter dat afpeigeren uit. Qua choreografie weet het einde van ‘My turn’ ons met stip het sterkst te overtuigen terwijl we bij andere songs toch wel op onze honger blijven zitten. Maniakaal dansen zien we dan ook niet.

Clifton klinkt het best van al solo of in duet met Van den Broeck of met Adams in Flashdance the musical. An zet een degelijke prestatie neer hoewel je aanvoelt dat Engels haar moedertaal niet is wanneer ze gesproken scènes heeft. Lees: je voelt dat ze nog iets te veel nadenkt en haar tekst opzegt. Het komt er nog niet allemaal volledig naturel uit. Colin Kiyani komt dan weer als Jimmy vocaal wat tekort, dat valt vooral in zijn eindnoot en hoge noot op in ‘Where we belong’ waar ie naartoe moet grijpen, door erg lelijk en benepen overigens over te gaan in roepen en er helaas naast grijpt. Ben Adams is dus dé man van de show die consequent een zeer sterke prestatie aflevert.  

 < Bert Hertogs >

De songlist:
Deel 1:

What a feeling intro
Steeltown sky
It’s all in reach
Maniac
Put it on
It’s all in reach reprise
A million to one
Inside
Steeltown sky reprise
Justice
Gloria
I love rock and roll
Here and now
My next step / Maniac reprise

Deel 2:
Chameleon girls
A million to one reprise
Here and now reprise
My turn
Where we belong
245mm enough
Manhunt
Gloria
Where I belong reprise
Hang on
Try
What a feeling