PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Conversations (at the end of the world) ★★1/2

vrijdag 7 september 2018deSingel Antwerpen

Conversations

Een tiental toeschouwers verlaat de Rode Zaal van deSingel tijdens Conversations (at the end of the world) van A Two Dogs Company en Het Zuidelijk Toneel. Dat is het hoogste aantal dat we deze editie van het Theaterfestival meemaken. Maakten zij de juiste keuze?

De voorstelling naar een concept en in een regie van Kris Verdonck trekt in eerste instantie de visuele kaart. Ja, qua scenografie is de troosteloosheid van drie mannen en een vrouw (José Kuijpers, Johan Leysen, Jan Steen en Jeroen Van der Ven), en de pianist Marino Formenti ronduit mistroostig. We zien ze op een zwart kussen wat doelloos voor zich uit staren. Dit is geen groep, eerder een verzameling individuen die wachten op het einde van de wereld. As ligt er verspreid over de bühne, een heuvel vormend achter hen. Het is slechts een kwestie van tijd voor een finale regen aan as ook hen in de as zal leggen.

Wachtend op hun lot, doden ze de tijd. Hier door piano te spelen of absurde, ‘filosofische’ tot compleet banale dingen in de groep te gooien. Werk van de Russische schrijver Daniil Charms wordt dan voornamelijk aangehaald. Maar, er is ook een grote rol toebedeeld aan stilte. Conversations (at the end of the world) vergt dus wel wat van de toeschouwer.

Opvallend veel producties met een vleugelpiano op de scène haalden dit jaar trouwens het Theaterfestival. Denken we maar aan First, Common Ground én Conversations (at the end of the world). Dan rekenen we ‘De onzichtbare man’ en ‘Don Juan’ waar een buffetpiano te zien en horen is, niet mee. Of dat toeval is, laten we in het midden.

Voor velen getuigt de scenografie van Conversations (at the end of the world) wellicht van een sterke esthetiek. Wie echter Ivo Van Hoves ‘De dingen die voorbijgaan’ zag, ziet parallellen. Eerlijk? Een voorstelling moet wat ons betreft meer opleveren dan een sterk beeld alleen. Ook de tekst, de inleving, een boodschap overbrengen, je publiek weten boeien van begin tot einde, … hoort erbij. Daar slaagt deze productie helaas slechts gedeeltelijk in. Jawel, samen met een dame die de absurde humor best kon smaken, hebben we een aantal keren gelachen. Maar over een tijdspanne van 2 uur waren het aantal lachsalvo’s dat wij afstaken eerder aan de zuinige kant.

Openen doet de voorstelling met ‘Over fenomenen en existenties nr. 2’ waarbij de afwezigheid van elke aanwezigheid behandeld wordt. Een absurde tekst over Nikolaj Ivanovitsj Serpoechov en een fles geestrijke drank. Rond hem en in hem is er niets. Hij drinkt wel de drank op. Later blijkt dat ie niet bestaan heeft en niet bestaat, waarbij de verteller de toeschouwer de vraag stelt waar de drank dan is gebleven als een niet bestaande man deze heeft opgedronken om vervolgens tot de vraag te komen of die fles dan ook wel bestaan heeft vermits er buiten en binnen Nikolaj Ivanovitsj Serpoechov niets bestond. Maar als er een verschil bestaat tussen buiten en binnen, bestaat er toch iets zodat de verteller vast komt te zitten.   

Andere vertelsels gaan over drie kikkers, een gele, een blauwe en een groene. En dat is het. Of over de mens die uit drie delen bestaat (baard, ogen en 15 handen, of beter: 15 stukken) of  nagels opeten (‘Als je heel lang nadenkt over deze fabel ga je je heel belabberd voelen.’) Het meest geniale was met stip de Nederlandstalige versie van de brief naar de Lipavskys: ‘I read a very interesting book about how one young man fell in love with a certain young person, and this young person loved another young man, and this young man loved another young person and this young person loved another young man yet again, who loved not her but another young person. And suddenly this young person stumbles down a trapdoor and fractures her spine. But when she has completely recovered from that, she suddenly catches her death of cold and dies. Then the young man who loves her does himself in with a revolver shot. Then the young person who loves this young man throws herself under a train. Then the young man who loves this young person climbs up a tram pylon from grief and touches the live wire, dying from an electric shock. Then the young person who loves this young man stuffs herself with ground glass and dies from perforation of the intestines. Then the young man who loves this young person runs away to America and takes to the drink to such a degree that he sells his last suit and, for the lack of a suit, he is obliged to lie in hospital, where he suffers from bedsores, and from these bedsores he dies.’ Zelden klonk een kettingreactie aan ongevallen en (zelf)moord door de liefde zo hilarisch op het toneel.

Andere pareltjes zijn ‘I’m not interested in time. I’m not interested in death. I only like soft hair dogs.’ En ‘Geweldig dat krokodillen uit eieren komen. Ik ben als kaviaar geboren. Tot het einde van de middelbare school bleef ik in zulke toestand.’ Op het einde zien we de vijf opgaan in de as terwijl het zaallicht zachtjes aangaat. Een zuinig applaus volgt. Wat ons dan vooral in gedachten binnenschiet zijn de zinnen ‘Het lijkt alsof hij dood is. Hij is springlevend in het verleden.’ En ‘Als ik hoor dat iemand dood is, dan haal ik mijn schouders op en zeg: ‘de dood hoort bij het leven.’ Zelden zo onverschillig een theaterzaal verlaten…

< Bert Hertogs >

Concept en regie Kris Verdonck
Spel Marino Formenti, José Kuijpers, Johan Leysen, Jan Steen en Jeroen Van der Ven
Dramaturgie Kristof Van Baarle
Artistiek advies Piet Menu
Kostuums Eefje Wijnings
Lichtontwerp Jan Van Gijsel
Assistent dramaturgie Charlotte De Somviele
Technisch coördinator Stan Bannier
Techniek Victor Hidalgo en Dick Huetink


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter