Recensie Er was eens... het sprookjesconcert ★★★

Productiehuis Deep Bridge zette met deze eerste editie van ‘Er was eens… het sprookjesconcert’ in de Stadschouwburg van Antwerpen een gezellige, bijdetijdse sprookjesmusical op de planken. De sprookjeswereld bleek namelijk niet gespaard te blijven van moderne verleiders als Facebook, WhatsApp en foodblogs. De puberende Doornroosje,  Sneeuwwitje, Rapunzel en Assepoester, vertolkt door Tinne Oltmans, Anne Van Opstal, Shauni Rau en Helle Vanderheyden, waren dan ook niet meer los te koppelen van de wifi. De koning, vertolkt door Walter Baele, zat met zijn handen in het haar: hoe kon hij zijn dochters ooit aan de prinsen koppelen wanneer ze alleen nog maar oog hadden voor de schermpjes? De digitale verslaving  bij jongeren was zonder twijfel een problematiek die menig ouder niet vreemd in de oren klonk, maar Lulu Aertgeerts, Peggy Verhoeven en John Hoelen hadden er in hun verhaal erg goed over gewaakt om niet als de grote moraalridders over te komen. ‘Er was eens… het sprookjesconcert’ was in de eerste plaats vooral een leuke familievoorstelling met toffe liedjes, vrolijke dansjes en een vleugje humor waarin dit thema op een open manier ter sprake kwam.

De klassieke versie van Sneeuwwitje leerde ons lang geleden al dat appels soms een vergiftigd geschenk kunnen zijn.  ‘Er was eens… het sprookjesconcert’ vertelde ons dan weer dat ook de moderne Apple zo zijn gevaren kende. Doornroosje,  Sneeuwwitje, Rapunzel en Assepoester waren hier niet de lieve, brave, ouderwetse en vooral preutse prinsesjes, maar stoere, moderne, soms opstandige pubers met een eigen willetje en een behoorlijke digitale verslaving. Tinne Oltmans, Anne Van Opstal, Shauni Rau en Helle Vanderheyden zongen in ‘Meidensprookjes voor de wereld’ dan ook voluit over hun verlangen om moderne en geëmancipeerde prinsessen te zijn. Alleen hadden we er weinig of niets van verstaan. De hele show werd namelijk gegijzeld door de slechte klankafstelling. De live-band domineerde over de zang en maakte het grootste deel van de liedteksten zo onverstaanbaar. Tinne, Anne, Shauni en Helle stonden in hun felgekleurde onesies ongetwijfeld het beste van zichzelf te geven, maar het waren parels voor de zwijnen.

De enige twee die dit lot een beetje konden ontkomen, waren Deborah De Ridder en Charlotte Campion. In ‘Waar blijft hun prins’ zong koningin Deborah over het nostalgische verlangen naar de goede oude tijd van de klassieke rolverdeling in de sprookjes. Componist Ad Van Dijk leverde voor dit nummer een mooie, romantische melodie af terwijl Deborah zorgde voor een sterke uitvoering die veel gevoel, maar ook heel wat kracht wist uit te stralen. Haar vocale prestatie was gelukkig sterk genoeg om over de klank van de band te geraken en we mochten dan ook vrijuit genieten van haar prestatie. 

Charlotte Campion wist al vroeger in de voorstelling onze harten te veroveren toen ze het krachtige en soms ook zeemzoete ‘Sterrekind’ zong. We smolten spontaan weg voor deze opgewekte tienerdochter van de boze heks wiens grootste droom het was om goede fee te worden. Het enthousiasme waarmee Charlotte haar rol als Sterrekind vertolkte was hartverwarmend en werkte erg aanstekelijk. 

De derde ster van deze voorstelling was zonder twijfel Walter Baele in zijn rol als koning. Hij moest met zijn Samson-achtige taalhumor duidelijk voor de komische noot zorgen en deed dit ook met brio. De aan profiteroles verslaafde koning had de ruggengraat van een slak, maar wist met zijn onbeholpenheid het verhaal rond technologieverslaving aardig te verluchten. Scenaristen Peggy Verhoeven en John Hoelen hadden dit personage een Frans accent aangemeten en Walter mocht naar hartenlust het ene gezegde na het andere verhakkelen. 

‘Er was eens… het sprookjesconcert’ had heel wat potentieel dat door een foutieve keuze in de klankmix niet helemaal uit de verf kwam. Het was al bij al een erg ontspannen musical voor de hele familie waarbij we leerden dat het af en toe geen kwaad kan om mee te gaan met de tijd, dat goede dingen best met mate genoten worden en dat mannen zich maar beter aanpassen aan de vrouwen. We zouden bij die laatste levensles eventueel enkele kanttekeningen kunnen maken, maar kozen ervoor om dat niet te doen: het is wat het is.

< Sascha Siereveld >

Credits:

Doornroosje: Tinne Oltmans
Sneeuwwitje: Anne Van Opstal
Rapunzel: Shauni Rau
Assepoester: Helle Vanderheyden
Koning: Walter Baele
Koningin: Deborah De Ridder
Sterrekind: Charlotte Campion
Boze Heks: Jasmine Jaspers
Prins Eugene: Matthew Michel
Prins Florian: Johan Kalifa Bals
Prins Filip: Laurenz Hoorelbeke
Prins Henri: Aaron De Veene
Hofmaarschalk: Hannes Vandersteene

producent: Deep Bridge
verhaal en regie: Lulu Aertgeerts
script en liedteksten: Peggy Verhoeven en John Hoelen
componist: Ad Van Dijk
choreografie:  Bart Van Oost