PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Wij ★★★

woensdag 26 september 2018Kinepolis Antwerpen

Wij

Wij, de verfilming van Elvis Peeters’ boek door René Eller is vooral een fucked up mindfuck verhaal over jongeren en experimenteergedrag dan een film waar seks of porno van het scherm spat. Neen, u gaat dus geen tissues of een emmertje nodig hebben om deze prent te zien die weliswaar vooral in de eerste minuten expliciet is (je ziet voorwerpen anaal ingebracht worden bij een meisje, vervolgens ook penissen tijdens een spelletje waarbij ze moet raden wat het voorwerp is en van wie de penis, er wordt gepijpt, je ziet borsten, kutjes, penissen en een aantal vaginale penetraties,…). Maar al met al zijn die scènes redelijk vluchtig. Als er al een scène is die enige erotische lading heeft, is het wel de masturbatiescène van een van de jongens wanneer die telefoonseks heeft. Expliciet denkt u? Neen, hoor, dat aftrekken gebeurt gewoon onder een laken. De ganse film ademt dus vooral het jolige onbezorgde leventje van jongeren uit die makkelijk en snel geld willen verdienen en -  hoe fout ook - zich nog kosteloos amuseren ook. Wij is dus ook erg komisch, niet alleen in quotes als ‘Ik wil mijn Eifeltoren in jouw Eurotunnel steken.’ Zo zien we Jonas en Ruth (die lippen van Maxime Jacobs!) standjes oefenen met kleren aan en worstelen met de ‘Weense oester’-positie. De sterkte van de film is dat die joligheid op den duur omslaat wanneer het goed fout gaat en er een dode valt. Maar zelfs over die scène hangt een grappige sfeer.

Wij surft dus tussen joligheid en grimmigheid. De prent toont aan wat geld en macht met een mens kan doen. Het achttal zal uiteindelijk zich prostitueren en filmpjes op een site zetten waarvoor betaald moet worden. Daardoor verdienen ze erg veel geld waardoor ze zich allerlei dure dingen kunnen permitteren waaronder last minute gewoon even een weekendje gaan feesten in Ibiza bijvoorbeeld. Femke (Salomé van Grunsven) blijkt een van de populairste meisjes te zijn en gewild bij erg veel klanten. Wanneer een van de meisjes seks heeft met haar eerste klant (een verkoper van moto’s) in zijn auto klinkt het bij de anderen trots: ‘Je ben nu officieel een hoer.’ Spoorwegarbeiders weten dan weer niet wat hen overkomt wanneer Femke en Liesl ingaan op hun oneerbare voorstel (‘Wil je eens op mijn locomotief?’) en 100 euro vragen voor een beurt in het maïsveld. Maar slim als ze zijn, worden er ook steeds beelden gemaakt tijdens de daad waardoor de klanten plots chanteerbaar worden. Loesje (Lieselot Siddiki) en Sarah (Gaia Sofia Cozijn) worden toegevoegd aan het team na een bezoekje aan de kermis. Die eerste wordt trouwens zoals mensenhandelaars en pooiers doen zwaar onderworpen en geïntroduceerd in het wereldje door Thomas (Aimé Claeys). Fysieke vernedering en marteling (zo wordt er op Loesje gepist) horen daar kennelijk ook bij. Luchtige scènes en harde (zoals de heftige abortusscène waarbij op de buik van een van de meisjes hard geklopt wordt) wisselen elkaar dus af in deze film die vier hoofdstukken kent. Het eerste zoomt in op het verhaal van Simon die vaststelt dat Femke als lief hebben terwijl ze ook seks heeft met andere jongens en mannen niet evident is (‘Denk je dan wel eens aan mij?’). Op zijn vaders loft worden de eerste filmpjes ingeblikt terwijl zijn vader, gespeeld door Pieter Embrechts, denkt dat ze ‘precies wel aan een serieus schoolproject’ werken.

Het tweede hoofdstuk focust op Ruth (Maxime Jacobs) die zich altijd het buitenbeentje binnen de groep en eenzaam gevonden heeft en nooit echt helemaal aanvaard voelde. Zij komt uit een saai gezin waar haar moeder haar redelijk kort houdt. Ze is verliefd op Jonas maar durft dat niet te uiten. Het derde deel focust op Liesl (Pauline Casteleyn) die het allemaal ziet als reality art en ook alle verantwoordelijkheid van zich afschuift wanneer de meisjes door met hun kutjes te staan pronken op een autosnelwegbrug een van de ergste kettingbotsingen veroorzaken die de buurt gekend heeft ‘Die mannen aan het stuur hadden maar niet moeten kijken’. Een waarbij een moeder overlijdt en twee kinderen zwaar gewond geraken, naast de aanzienlijke materiële schade die er is. Liesl plant verschillende abortussen zodat dat embryo’s in verschillende groottes oplevert die ze dan in een pot kan tentoonstellen. Fucked up kunst werkt altijd, weet ze. Het vierde deel focust op Thomas die het meest van al de pedalen verliest maar alle schuld uiteindelijk zal afschuiven op politicus Bart Van Langendonck (Tom Van Bauwel) die hem naar verluidt misbruikte in het verleden. Hij is het die de jongeren volgens hem aanzette tot al deze daden waarbij ze heel wat geld moesten afstaan aan hem.

In de bijrollen zien we niet van de minsten aan het werk: Axel Daeseleire als de vader van Thomas, Karlijn Sileghem als de moeder van Thomas, Joke Devynck als de moeder van Liesl, Michael Pas als het lief van de moeder van Simon, Pieter Embrechts als de vader van Simon, Barbara Sarafian als de moeder van Simon en Tom Van Bauwel als de politicus Bart Van Langendonck die opkomt voor de Partij Vlaams Belang (kortweg PVB) waarvan de campagneaffiches opvallende gelijkenissen vertonen met die van de NVA. Maar het zijn vooral Maxime Jacobs, Pauline Casteleyn, Salomé van Grunsven, Lieselot Siddiki,  Aimé Claeys en een prachtige Gaia Sofia Cozijn die deze film dragen.

Wij gaat dus in eerste instantie over verantwoording en verantwoordelijk nemen of afschuiven voor de eigen daden. Op dat vlak kan je de film vooral zien als een coming of age-verhaal waarbij jongeren in de laatste rechte lijn richting volwassenheid kunnen ontsporen, ongeacht hun maatschappelijke afkomst.

< Bert Hertogs >


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter