PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Shania Twain ★

woensdag 10 oktober 2018Sportpaleis Merksem

Shania

Drie kwart van het Sportpaleis bleef leeg tijdens Shania Twains Now tour wanneer die halt hield in ons land. En dat terwijl het concert de opener van seizoen 2018-2019 was in de grootste zaal van het land. Promoter Live Nation Belgium ging dus zwaar op de bek en toonde nog maar eens dat ze in Mechelen niet altijd in staat zijn de juiste zaal voor de juiste artiest af te huren. Een schamele 4.500 toeschouwers waren er dus maar en honderden daarvan hadden een gratis ticket kunnen bekomen (onder andere vrijwilligers die voor het Sportpaleis werken, naast de reguliere wedstrijden die mediapartners opzetten). Meteen rijst dan ook de vraag of de promoter zo niet onrechtstreeks een schuldbekentenis deed dat hun ticketprijzen (tussen 49 en bijna 100 euro) er niet los over gaan. Hoewel Twain een grote productie bijhad, goed voor 19 trucks en 9 bussen aan mensen en materiaal, bracht ze op haar 53ste een optreden dat weinig indruk op ons maakte.

5 kledingwissels en twee momenten dat ze het concert onderbrak om fans het podium op te laten voor een ‘spontaan’ babbeltje, zorgden ervoor dat de spanningsboog – die al erg slap was – van de show meermaals doorbroken werd. Eigenlijk zagen we zo naar een productie die maar niet op gang leek te komen. Het was als kijken naar een wagen die (een beetje) gas geeft om niet veel later hard op de rem te gaan staan. Verder hoorden we maar liefst drie keer het ritme van Queens ‘We will rock you’ in dit optreden waarbij gevraagd werd om daarop mee te klappen. Laat ons toe dat we dat vinden getuigen van muzikale en creatieve armoede.

Shania Twain – die zo’n 20 jaar geleden doorbrak in ons land met haar countrypop, zagen we daar overigens Barbara Dex niet in het publiek in het Sportpaleis? – kwam de trappen af van de linker tribune in haar gouden glitterjurk en met haar cowboyhoed op om zich zo een weg te banen, te voet via het middenplein richting hoofdpodium. Daar begroette ze het publiek en zette ze ‘Life‘s About To Get Good’ in. Wat al meteen opviel was dat haar zangstem een stuk zachter door de luidsprekers kwam en anders klonk. Lees: we hebben zo’n vermoeden dat de Canadese zich meermaals tijdens het concert liet bedienen van meelopende tape zodat je niet altijd een live gevoel had tijdens deze show, maar naar iets keek dat meer weg had van een playbackoptreden. Als er dan live zang aan te pas kwam, lag daar een fijn laagje autotune op wat de zaak dan weer erg artificieel maakte. Twain is overigens in die twintig jaar behoorlijk wat dikker geworden, dat zie je aan haar bovenarmen en haar buikje ook. Wellicht daarom dat ze persfotografen in de zaal op een afstand liet, al had ze ook cameramannen in de frontstage die uiteraard ook hun werk moesten doen.

5 ledkubussen hingen er in de nok. Die vormden tijdens ‘Come on Over’ een 3-2 constructie, met drie exemplaren, de twee buitenste en de middelste die bleven hangen en twee die op de grond kwamen. Bij ‘Up!’ bleven de twee buitenste op de grond, de twee andere zwevend boven het podium en de middelste het hoogst. Twain had ondertussen een riem aangekregen. Dat leek op het eerste zicht een kledingaccessoire maar was dat niet, het was haar zekering voor ze op die ledkubus opsteeg. Al na die derde song onderbrak ze haar show waar nog lang niet de vaart in zat die we wensten, om een paar fans op het podium te roepen. Die bleken van Amsterdam wat tot consternatie leidde bij de Belgische fans. Wanneer een van hen sprak dat er eentje niet bij kon zijn, merkte je hoe fake en oppervlakkig zo’n meet and greet eigenlijk is. ‘Oh that’s a sad story.’ klonk het totaal ongeïnteresseerd uit de mond van de Canadese. Dat zo’n meet and greets simpelweg mega oppervlakkig zijn, uitte zich ook in een erg routineus ‘Oh that’s wonderful.’ bij Twain die zich langs geen kanten op haar gemak voelde tijdens dat moment. Ondertussen begon het publiek terecht wat te fluiten en het danig op de zenuwen te krijgen omdat dit moment véél te lang duurde. Die Hollanders leken de show wel te kapen, zeker toen een zoveelste selfie nog genomen moest. Beste, (inter)nationale artiesten, stop met dergelijke zaken in je show steken. Meet and greets horen voor of na de show plaats te vinden maar niet tijdens waarbij duizenden mensen uiteindelijk op hun honger blijven zitten en verplicht worden te wachten. ‘I don’t want to interrupt the show.’ verklaarde de countryzangeres nog nadien. Nou, dat deed ze dus wél en veel te lang.

Met danseressen op het podium – later in korte zwarte broekjes en rood wit geruite hemd bij elkaar geknoopt onderaan zodat je hun navel kon zien wat wellicht tot hét hoogtepunt van het concert gerekend kon worden – trok ze de Keltische kaart (ook met de viool) tijdens ‘Don‘t Be Stupid (You Know I Love You)’. Na haar grootste hit ‘That Don‘t Impress Me Much’ rolden drie stagehands het drumpodium links op de scène en zagen we de kiss cam zijn werk doen. Erg vreemd dat je zo los door de productie heen kon kijken en die kennelijk die change over nodig had om eigenlijk een showelement toe te voegen dat doorgaans gebruikt wordt voor een show start. Kortom: het hele concert liep enorm stroef en de vijftiger op het podium was dat niet alleen ook, ze leek wel verloren te lopen in haar eigen show.

In een bak met een lege bananendoos over werd Shania Twain na ‘I’m alright’ naar het B-podium gereden. Opnieuw plukte ze een niet-Belg uit het publiek waarna ze het onder het motto derde keer goede keer opnieuw probeerde en Bianca die in de verzekeringssector werkt, de gelukkige werd. ‘You‘re Still the One’ bracht de Canadese op dat podium terwijl ze ronddraaide als op een paardenmolen. Vanop een afstand bekeken zag het er erg onnozel uit. Ook zo toen ze gitaar fakete te spelen. In werkelijkheid kwam die klank vanop het A-podium. Tijdens het nummer staken de fans hun smartphonelichtjes aan. Twain gaf mee dat ze graag op een paard zit, wat ook te zien was in een montage van haar videoclips die ze in het buitenland inblikte (o.a. in Egypte). Maar die montage duurde opnieuw veel te lang en haalde de vaart – voor zover die er al was – opnieuw uit de show.

‘From this moment on’ werd dan weer voorzien van wel erg clichématige visuals met bloemen en beelden uit de kosmos terwijl in de kledij van haar muzikanten en dansers ledlichtjes verwerkt waren tijdens ‘I‘m Gonna Getcha Good!’. Plots zag de styling er uit alsof we naar een show van Black Eyed Peas aan het kijken waren. De Shania Twain Now-tour stapelt dus losse ideetjes op elkaar op in een show die voor geen meter coherent is, waar je jezelf gewoon als toeschouwer in verliest. Niet moeilijk dat de artieste er zelf ook wat verloren bij staat. Onweer brak los net voor afsluiter ‘Man! I Feel Like a Woman!’  dat met drums en elektrische gitaar een stevige intro meekreeg. Nog voor de laatste noot gespeeld was, verlieten wij ‘I’m outta here!’-gewijs de zaal. Wat een draak van een show. Wat een flop.

< Bert Hertogs >

De setlist:

  1. Life‘s About To Get Good
  2. Come on Over
  3. Up!
  4. Don‘t Be Stupid (You Know I Love You)
  5. That Don‘t Impress Me Much
  6. Any Man of Mine
  7. Whose Bed Have Your Boots Been Under?
  8. Honey, I‘m Home
  9. I‘m Alright
  10. You‘re Still the One
  11. More Fun
  12. From This Moment On
  13. I‘m Gonna Getcha Good!
  14. Party for Two (met Bastian Baker)
  15. Swingin‘ With My Eyes Closed (met Bastian Baker)
  16. (If You‘re Not in It for Love) I‘m Outta Here!
  17. Man! I Feel Like a Woman!


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter