PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Dex tot de tweede macht ★★

zaterdag 13 oktober 2018CC Merksem

Dex

Een optreden dat meer weg had van rusthuisanimatie, dat leverde Barbara Dex af met Dex tot de tweede macht in het CC van Merksem. Vroeg je in de zaal aan de Nieuwdreef die vol bejaarden zat na deel 1 of ze de nummers die gespeeld werden (waaronder Marc Dex’ tiende hit ‘Palma de Mallorca’) kenden, luidde het steevast ‘nee’. Dex zelf deed even een poll wie er die hard Marc Dex-fan was. Niemand in de zaal reageerde. De meeste stroboeren waren kennelijk voor Barbara zelf gekomen die haar publiek dus net als in  het rusthuis een choreografie aanleerde op ‘Jonger dan je denkt’ door de toeschouwers de handen op de bovenbenen, vervolgens op de schouders, in de lucht op de schouders en opnieuw op de bovenbenen te laten leggen. Ook best wel sneu was dat Dex twee van haar eigen nummers in het optreden stak (haar eerste single ‘Een land’ uit 1991 en ‘Iemand als jij’, onze inzending voor het Eurosongfestival 25 jaar geleden dat met de rode lantaarn naar huis kwam), naast ‘Van Retie zen ik’, de afsluiter van deel 1, een nummer van haar oom Juul Kabas en ‘Oh oh oh Marc Dex’, een cover van Liliane Saint-Pierre, wat aan de ene kant het gevoel geeft dat haar vader niet genoeg hits heeft geschreven, maar aan de andere kant ook bewijst dat zijn songs ook erg belegen zijn ondertussen. Of: er ligt ontzettend veel stof op omdat ze nu eenmaal dateren uit een compleet ander tijdsgewricht dat veel stijver was dan het huidige. Zelfs met nieuwe arrangementen van Jo Mahieu (tevens gitaar) krijg je dat stoffige er niet helemaal af, bleek in Merksem.

Tijdens ‘Dex tot de tweede macht’ hadden we dus net hetzelfde gevoel als Nekka Nacht 2016 dat toen in het teken stond van Toon Hermans. Ook toen bekroop ons dat onbehaaglijke gevoel dat ’s mans teksten en muziek wel erg gedateerd zijn. Openen deden Jo Mahieu (gitaren), Geert Roelofs (drums), Sjang Coenen (bas) en Dominique Vantomme (piano) instrumentaal met een Ouverture. Pas daarna kwam Barbara op en musiceerde ze mee met haar muzikanten tijdens ‘Niet huilen’ waarbij ze een live effect liet horen via de vibraslap. De song zou ze ook als eerste toegift hernemen, maar dan enkel begeleid door Dominique op de Nord. De klankmix zat bij de start van het optreden helemaal niet goed, in die zin dat de vocals van Dex zwaar overstemd werden door haar muzikanten. Je verstond dus niets of nauwelijks van wat ze aan het zingen was. Na verloop van tijd verbeterde dat wel, al merkte een man naast ons terecht op dat de klank voor een zaal als het CC van Merksem, dat een brede maar geen diepe zaal is, wel erg luid stond.    

Dex vertelde hoe ze erg schuchter haar vader een tijd geleden gevraagd had of ze een optreden met zijn liedjes mocht doen. Daarvoor had ze in de ene hand een goede fles bij en in de andere een briefje. Hij nam zijn tijd om het in de keuken te lezen, stopte even halfweg, richtte zijn blik even niet meer naar het papiertje, om daarna verder te lezen. Ofwel: hij liet haar danig in spanning. Hij stemde toe, maar toen de voorbereidingen liepen en de cd ingeblikt ging worden, had ie een verzoek. Dat zijn dochter ‘Er is een weg’ zou zingen, naar verluidt zijn favoriet nummer uit zijn catalogus. ‘Aan een moeder’ droeg Dex dan weer op aan haar moeder die zich focuste op haar gezin vermits Marc vaak van huis was om op te treden tijdens Barbara’s kinderjaren. Toch kon Barbara bij hem terecht, als ze als kind een nachtmerrie over een leeuw en een kooi had bijvoorbeeld, zat haar vader die net van een optreden kwam, vaak nog wat tv te kijken in zijn eentje beneden. Het is ook via hem dat ze voor het eerst is gaan optreden. Barbara’s invloeden zijn Kinderen voor Kinderen, Michael Jackson en Madonna. Haar vader stelde voor dat ze liedjes van Ann Christy zou zingen tijdens een optreden. Zo rolde ze in het Nederlandstalige repertoire. En net als haar vader (die destijds aan de liedjeswedstrijd Canzonissima in 1967-1968 meedeed, de voorloper van Eurosong) heeft ook zij haar carrière een boost zien geven dankzij een liedjeswedstrijd op tv (Eurosong). In 67-68 was de toenmalige BRT (nu VRT) niet op zoek naar een inzending voor het Eurovisiesongfestival omdat de RTBF die eer te beurt viel. Maar het tv-programma bleek gewoon erg populair zodat de focus dat jaar op nieuw Vlaams talent ontdekken, lag.  Liliane Saint-Pierre won die wedstrijd met ‘Wat moet ik doen’.

Toen Barbara het publiek vroeg hoe de eerste band heette van haar vader, moest het dat antwoord schuldig blijven. ‘Marc Dex & The Ruby’s’ blijkt het juiste antwoord te zijn. Ook op de vraag wat de titel van hun eerste single was, wisten ze het antwoord niet: ‘Vaarwel Jenny’.

Een uitverkocht cultuurcentrum van Merksem bleek dus erg schuchter en nauwelijks het repertoire van de man te kennen waar het optreden in het teken van stond. Dat is toch op zijn minst opmerkelijk in die zin dat we ons afvroegen of Merksem even collectief aan dementie leed, het aan de warmte in de zaal lag of het begrip ‘hits’ bij Marc Dex een relatief begrip is en die nu al in de vergetelheid zijn geraakt. In haar zang trok Barbara niet zelden de countrykaart door te glijden met haar stem, die even over te laten slaan, of een zuchtje/kreetje erin te verwerken.  ‘Dex tot de tweede macht’ kabbelde aan een erg langzaam tempo voort, en reeg de ene midtemposong aan de andere. Het klonk dus allemaal wat te veel van hetzelfde, en dus waren die niet-Marc Dexsongs best welkom om voor wat afwisseling te zorgen.

Zo konden we Barbara’s eigen ‘Iemand als jij’, uitgekleed tot in zijn puurste vorm met Dominique Vantomme aan de synths erg smaken. Het arrangement en vooral ook de inleving zaten erg goed. Verder waren er te weinig momenten dat het publiek mocht deelnemen aan de show, en als dat al was, zat dat in het tweede deel met ‘Jonger dan je denkt’ zoals eerder vermeld en afsluiter ‘Oho-aha’ waarbij Dex de rechterzijde de ‘Oho’ voor zijn rekening liet nemen, en de andere zijde de ‘Aha’ als antwoord mocht uitzingen. In het eerste deel stippen we dan weer ‘Hopeloos verloren en verliefd’ aan als een van de betere arrangementen van de avond en ‘Oh Angelina’ waarbij Barbara Dex met haar folky stem en de lyrics ‘Oh mijne melkpot. Hij lekt. Hij is kapot.’ deed denken aan Laïs, en hun kanneke.

< Bert Hertogs >

De setlist:
Deel 1:

  1. Ouverture
  2. Niet huilen
  3. Rozen zonder doornen
  4. Hopeloos verloren en verliefd
  5. Waar moet ik heen
  6. Aan een moeder
  7. Een land
  8. Gewoon maar goed zijn
  9. Vaarwel Jenny
  10. Oh Angelina
  11. Maar in Amerika
  12. Van Retie zen ik

Deel 2:

  1. Rijke mijnheer
  2. Palma de Mallorca
  3. Doe wel en zie niet om
  4. Oh oh oh Marc Dex (met filmpje Jo Leemans)
  5. Er is een weg
  6. Jonger dan je denkt
  7. Lalala gezondheid
  8. Hier klopt het geluk aan de deur
  9. Iemand als jij
  10. Oh clown

Bis:

  1. Niet huilen
  2. Oho-Aha


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter