Recensie Jan Leyers ★★★

Wanneer een mens wat ouder wordt, verliest hij zijn wilde haren en gaat hij wel eens wat meer filosoferend rondom zich kijken. Jan Leyers had dit blijkbaar ook en zo ontstond een goede twee jaar geleden de cd ‘Helder’. Jan trok sindsdien de culturele centra rond om als een moderne troubadour zijn Nederlandstalige liedjes aan de man te brengen. Maar waar hij in de Soulsister-tour met zijn spitsbroeder Paul Michiels nog volle zalen trok, was de opkomst voor de solo-show in de Arenbergschouwburg eerder beperkt. Achteraf gezien konden we het ook wel wat begrijpen. We moesten immers dezelfde vaststelling doen als bij het verschijnen van de cd: het waren best wel mooie teksten, maar er zat wat weinig afwisseling in de muziek, heel veel trage nummers en het geheel ging na verloop van tijd wat zagerig klinken. Alleen ‘Je weet me te vinden’, ‘Alles komt in orde’ en ‘Lang zwart kleed’ wisten er wat meer tempo in te krijgen.

Voor u ons verkeerd zou verstaan: er is absoluut niets mis met een traag nummer. Dat bewees Jan Leyers al erg vroeg in de voorstelling met het splinternieuwe ‘Zolang’. Het was een mooi liedje rond de centrale gedachte “Zolang jij hier bij me bent, zie ik de zon niet onder gaan”. Het deed ons qua stijl en uitvoering denken aan Boudewijn de Groot en kon ons echt wel bekoren. Ook ‘Helder’ was echt wel een schot in de roos. Drummer Marc Bonne nam zijn mallets ter hand om het zachte geluid van de trom te laten klinken. Gitarist Michael Asnot en toetsenist David Poltrock leverden een ietwat mediterrane toets die de achtergrond mocht vormen voor de mooie tekst die Jan Leyers hier wist te brengen.

Maar toen we bij ‘Broeder’ aangekomen waren, kwam de zaag er wat in. Het Nederlandstalige werk van Jan Leyers was jammer niet gevarieerd genoeg om een voorstelling echt afwisselend en boeiend te maken. Het gloednieuwe ‘De golf” werd bijna volledig weggespoeld in het gevoel van verveling. Opnieuw: op zich was het best een goed nummer. Het was zo’n typische slow waarbij je maar één tegel nodig hebt om daar op te dansen. Jan ging hier opvallend op zoek naar de onderste regionen van zijn stembereik, maar miste hier toch een beetje de zwoele ondertoon.

Het was wachten tot ‘Je weet me te vinden’ voor er een beetje leven in de brouwerij kwam. Het reggae-ritme werkte aanstekelijk en het publiek begon zowaar wat los te komen. Het was nog geen uitbundig feest, maar we zagen de toehoorders toch spontaan hun hoofdjes mee bewegen op het ritme van de muziek. Michael Asnot mocht even wat meer van zich laten horen toen hij de gelegenheid kreeg om een leuk solootje te geven op zijn elektrische gitaar. We kregen er zowaar weer zin in. De feestvreugde was echter van heel korte duur, want ‘Ik vind er niks aan’ was opnieuw een erg erg (Nee, dit is geen typefout.) traag nummer.

En dan volgde er weer een erg vlotte babbel over de tijd van ’10 om te zien’ en de goede relaties met Koen en Kris als inleiding op ‘Dat ze de mooiste is’. Want het moet ook gezegd: Jan Leyers kent wel zijn vak; hij weet hoe hij tussen nummers door zijn publiek met toffe verhaaltjes en anekdotes moet boeien. Er kon zelfs nog een grap af ten koste van Get Ready voordat we het nummer te horen kregen dat door Clouseau bekend was gemaakt. Michael Asnot en Bart Delacourt waren een perfecte vervanging voor Kris en Jan verving Koen. De klank van het nummer was hetzelfde. Het was alleen even wennen aan de stem.

En dan was het tijd voor misschien wel het interessantste nummer uit de set: ‘Lag zwart kleed’. Het was een Vlaamse cover van een Amerikaanse klassieker uit 1959. ‘Long black veil’ werd ooit nog door Johnny Cash gecoverd, maar nu was het Jan Leyers die het tragische verhaal van de onschuldig ter dood veroordeelde man mocht brengen. Voor wie zich zou afvragen waarom Jan ‘veil’ als ‘kleed’ had vertaald en niet gewoon als ‘sluier’, had hij volgende bedenking: “Denk maar eens na wat er allemaal rijmt op sluier. Ge wilt daar niet naartoe.” Het nummer startte heel sober en donker, maar onderging dan een plotse tempowisseling waardoor het helemaal open brak. Het drukte zich krachtig door om dan weer terug over te gaan in die trage, duistere sfeer. We konden dit erg smaken.

Met ‘Jan Leyers  Tournee 2018’ bracht Jan perfect het te verwachten sfeerbeeld van de liedjes uit ‘Helder’, maar had het tegelijkertijd ook het gebrek aan afwisseling. Het nieuwe werk dat hij tussendoor bracht was ook best mooi, maar was een beetje van hetzelfde laken een pak. Misschien moet hij naast erg ingetogen en licht filosofische nummers ook maar eens iets schrijven met wat meer pit.

< Sascha Siereveld >

De setlist:

1. Verloren tijd
2. Zolang
3. Schuilen
4. Helder
5. Broeder
6. De golf
7. Ridder met rugpijn
8. Troosteres der bedrukten
9. Lied voor Leon
10. Je weet me te vinden
11. Ik vind er niks aan
12. Dat ze de mooiste is
13. Lang zwart kleed
14. Honger in de stad
15. Niets zonder jou 

Bis:

1. Only your love will do
2. Alles komt in orde
3. Het laatste woord

Band:

Michael Asnot: gitaren en backing vocals
Marc Bonne: drums
David Poltrock: toetsen
Bart Delacourt: bas en backing vocals