Recensie Ik wou ★★★1/2

Met Ik wou brengt Toon Tellegen en Het Wisselend Toonkwintet een literaire avond. Daarbij las de 77-jarige Nederlandse auteur die gekend staat voor zijn eenvoudige filosofische teksten in zijn kinderboeken, deze keer uit het gelijknamige prentenboek dat 8 jaar geleden verscheen. Ingrid Godon stond in voor de illustraties, kinderportretten. Die worden geprojecteerd op een wit doek die op een schildersezel staat of op de witte backdrop achteraan. Corrie van Binsbergen (gitaar) tekende voor de compositie die tussen elk (vaak erg kort) tekstfragment gebracht wordt samen met Joost Buis op trombone (vaak met demper) en lapsteel, Albert Van Veenendaal op de zwarte vleugelpiano, Hein Offermans op contrabas en Alan ‘Gunga’ Purves op percussie. De voorstelling kent echter zo’n repetitief verloop (tekstfragment – kort stukje instrumentale muziek, soms ook herhaald) en vooral: de fragmenten hebben zeker in het begin ongeveer dezelfde duur, waardoor Ik wou op den duur wat monotoon wordt. Wat meer afwisseling tussen visuals (we zien slechts 1 keer een tekst – die van ‘Ik wou dat geluk een ding was’ - van Tellegen geprojecteerd worden bij de start wat veel meer ingezet had kunnen worden) en korte en lange fragmenten (zoals die rond het verschil tussen weten en denken) die heus niet heel de tijd voorzien hadden moeten worden van muziek, hadden een gebaldere voorstelling die meer afwisselde met een strakkere spanningsboog kunnen opleveren. Nu kabbelde het wat te veel waardoor we op iets minder dan een uur naar onze klok keken.

‘Ik wou dat geluk een ding was’ zegt Tellegen overigens verderop de voorstelling op waarbij hij ook het einde meegeeft dat verrast. Moeiteloos weten de muzikanten de wat dromerige kinderfilosofiesfeer te vertalen naar een mooi klankbedje. Bij de start horen we bijvoorbeeld Purves de vingerpiano bespelen. De sound die het kwintet creëert is warm en huiselijk, wat perfect past bij de teksten van Tellegen. Het woonkamergevoel is nooit veraf hoewel Tellegen gewoon aan een tafeltje zit, met zijn teksten op papier op een groen kaftje, een micro in het statief voor hem en een glaasje water om tussendoor van te drinken.

Tellegen spreekt in de ik-vorm waardoor je je als luisteraar moeiteloos betrokken voelt. Hij varieert op de ‘Ik wou’ start met thema’s als ‘Ik wou dat ik wat meer moed had’ en ‘Ik wou dat ik niet bang was’, fantaseert ie over aliens die de school en de leraars komen ontvoeren, dat ie Nico, een neushoorn als huisdier zou hebben waarbij mensen wanneer ie ermee op straat zou lopen hem zouden vragen hoe ie heet en of ie hem zou mogen strelen. Zijn hoorn zou ook van pas kunnen komen als kleerhanger. Ook in het rijtje passeert ‘Ik wou dat iets afgelast was’. Op dat vlak waren we maar al te blij dat ‘Ik wou’ wel degelijk doorging in een zo goed als uitverkochte Bourla. Een mooie, schattige, degelijke en lieve voorstelling werd het die wat meer mocht variëren en gerust korter mocht duren dan het huidige anderhalf uur.

< Bert Hertogs >

Credits:

tekst: Toon Tellegen
muziek: Corrie van Binsbergen
portretten: Ingrid Godon
Toon Tellegen verteller
Corrie van Binsbergen gitaar
Joost Buis trombone & lapsteel
Albert van Veenendaal piano
Hein Offermans contrabas
Alan ‘Gunga’ Purves percussie