Recensie Alita Battle Angel ★★★★

Een waar filmfeest levert Alita Battle Angel op, zeker wanneer je de prent in 4DX bekijkt in een van de bioscopen van Kinepolis. De prent die geregisseerd werd door Robert Rodriguez (El Mariachi, Desperado, From dusk till down, Sin City, e.a.) is gebaseerd op de manga serie Gunnm van Yukito Kishiro. De 23-jarige Rosa Salazar zet erg overtuigend de cyborg Alita neer, een samensmelting tussen mens en machine. Zij wordt in 2563 op een schroothoop gevonden door de cyborg wetenschapper en ingenieur Dr. Tyson Ido (rol van Christoph Walz). Enkel haar hoofd en bovenlichaam zijn nog bewaard. De man ontdekt dat ze nog leeft, zowel haar hart als haar brein doen het nog. Hij besluit haar mee te nemen naar huis en haar het lichaam te geven dat ie voorzien had voor zijn aan de rolstoel gekluisterd dochtertje die echter gruwelijk om het leven kwam. Hij geeft haar dezelfde naam ook als zijn dochter.

De eerste scènes die Salazar neerzet, weten ons al meteen te overtuigen. Ze moet nog wennen aan haar nieuwe lichaam, leren stappen, en eigenlijk alles leren. Ook dat je een sinaasappel moet schillen bijvoorbeeld. Ze herinnert zich niets meer van vroeger. Erg naturel zet deze twintiger een tiener neer die rebelleert en tegen het advies in van haar ‘vader’ toch meedoet aan een spelletje Motorball (een race, soort balsport en gevecht in één). Daarin wordt ze geleidelijk aan beter, het laatste punt weet ze zelfs te scoren. Verder is er de kalverliefde die ontstaat tussen haar en Hugo (rol van Keean Johnson) die een mens is. Wat zij echter niet weet, is dat hij achter haar rug credits verdient door cyborgs uit te schakelen en onderdelen te stelen in opdracht van Vector (Mahershala Ali die ook te zien is in Green Book op dit moment) die als ondernemer werkt voor Nova. Alita ontdekt dat Dr. Tyson Ido een Hunter-Warrior is die geld verdient door moordende cyborgs uit te schakelen. Wanneer hij in een hinderlaag terechtgekomen is, herinnert Alita zich plots opnieuw enkele fragmenten uit haar verleden en herontdekt ze dat ze kan vechten. Ze beheerst immers een oude gevechtskunst, de ‘Panzer Kunst’, schakelt 2 cyborgs uit en slaagt erin Grewishka (Jackie Earle Haley) zwaar te verwonden.  Alita lijkt uiterlijk op een tiener, maar in feite is ze al driehonderd jaar oud, ontdekt haar ‘vader’. Ze heeft dus de oorlog ‘De val’ meegemaakt die ertoe leidde dat Zalem de enige overgebleven hemelstad werd, en Iron City op aarde troosteloos, oud en verroest achterbleef.

Via Hugo ontdekt ze buiten de stad het moederschip van de United Republics of Mars (URM) waartoe ze behoorde dat destijds neergehaald werd. Daar haalt ze het laatste overgebleven lichaam: een ‘Berserker body’ op. Dr. Tyson Ido weigert Alita echter in dat lichaam te steken wat tot een vertrouwensbreuk tussen de twee leidt. Hij weet immers dat ze in zo’n pak zeer gevaarlijk kan zijn en gigantische krachten kan ontwikkelen. Maar wanneer Grewishka opnieuw verschijnt in een bar en een upgrade blijkt gekregen te hebben met vingers die kunnen transformeren in messen,  die Hugo van een andere cyborg stal, wordt ze tijdens het gevecht in stukken gereten. Alita slaagt er weliswaar nog wel in een oog uit te steken van Grewishka.  Dr. Tyson Ido heeft nu geen andere keuze dan haar uiteindelijk toch te geven wat ze wou: haar Berserker body. Daarmee kan ze op 1 wijsvinger staan, en erg lenige acrobatische toeren uithalen. Het dilemma waar Hugo in verkeert, wordt ondertussen steeds groter. Kiezen voor Vector en de vuile klusjes blijven klaren om zo voldoende credits te halen om naar Zalem te kunnen, of kiezen voor de liefde: Alita. Wat hij echter niet weet, is dat de enige manier om vanuit Iron City naar Zalem te geraken de champions league Motorball winnen is. Met credits kom je er niet. Ook Chiren (rol van Jennifer Connely), de ex van Dr. Tyson Ido, die tevens een cyborg ingenieur is, komt in conflict met zichzelf te liggen. Zij wil niet langer de rechterhand blijven van Vector ook omdat de groeiende liefde tussen Hugo en Alita haar niet onberoerd laat.   

Alita Battle Angel combineert een emotionele laag (tiener zijn, verliefd zijn, oudergevoelens kweken voor een cyborg waar je je eigen dochter in ziet op den duur, nog wat onwennig dingen moeten leren in het leven, enz.) met straffe actiescènes tijdens onder andere de Motorball wedstrijden, en de vele gevechten en achtervolgingsscènes tussendoor. Vooral die racescènes zijn heerlijk om in 4DX te beleven. In zekere zin is deze prent dus ook een coming of age-verhaal wat in combinatie met een heldin die échte emoties toont gewoon zeer goed werkt. Het einde zet de deur open voor een vervolg. Mocht dat er komen, dan zijn we alvast razend benieuwd.

< Bert Hertogs >