Recensie Vechtmeisje ★★★1/2

Vechtmeisje, dat Johan Timmers regisseerde, is een film over je woede onder controle leren houden. De prent won in Nederland terecht de juryprijs en de publieksprijs in de categorie Beste Nederlandse Familiefilm tijdens het jongste Cinekid Festival. De film gaat over de tiener Bo (knap neergezet door Aiko Beemsterboer) die een opvliegend karakter heeft. Dat zit deels in de genen – haar ouders Alex (Ali Ben Horsting) en Esther (Hilde De Baerdemaeker met Hollands accent wat licht gekunsteld overkomt) zitten namelijk in een vechtscheiding verwikkeld. Hij wil co-ouderschap, zij dat de kinderen om de twee weken een weekendje naar hun papa gaan. Al dat geruzie zorgt ervoor dat Bo, wiens naam voluit ‘strijdlustig’ betekent, meermaals op ontploffen staat. Ze probeert dan te tellen om tot rust te komen. Vaak tevergeefs. Wanneer ze Joy (erg naturel neergezet door Noa Farinum) ontmoet niet ver van het appartementsblok waar ze met haar moeder is gaan wonen, rolt ze in het kickboksen en wordt Joy haar trainingspartner. Bo’s broer Dani (Bas Keizer), die gitarist wil worden van een bandje, wordt al eens gepest en heeft suikerziekte. Bo moet dus voor haar broer zorgen en hem een insulinespuit geven wanneer nodig. Er moeten zijn voor je broer, inboeten aan vrijheid (thuis had ze nog haar eigen kamer, bij haar ma moet ze de slaapkamer delen met Dani), in combinatie met nog wat puberen, brengen haar woede vaak naar de oppervlakte. Zeker wanneer haar vader ertegen is dat ze kickbokst. Hij vreest vooral voor haar tanden waar Bo’s ouders de jongste jaren behoorlijk in geïnvesteerd hebben zodat ze een mooi gebit zou hebben.

‘Mezelf beheersen is zo fucking moeilijk. Hier kan ik dit leren’ stelt ze wanneer ze haar collega kickboksers in verlegenheid heeft gebracht. Wanneer Dani voor de zoveelste keer gepest wordt, neemt ze het aan de ingang van een concertzaal voor hem op wanneer haar broer aangevallen wordt. Maar, ze gebruikt daarbij kickbokstechnieken. Resultaat: al het zware trainen om aan de wedstrijd ‘Shooting star’ te mogen deelnemen, lijkt voor niets te zijn geweest. Haar naam staat dan ook niet op de selectielijst door het voorval. ‘Vechten doe je in de ring.’ klinkt het dan ook in Vechtmeisje uit de mond van Cecilia (Imanuelle Grives) die de fight club runt. Uiteindelijk krijgt Bo nog een allerlaatste kans om zich te bewijzen, en komt ze in de finale uit tegen Joy. Maar Dani strooit roet in het eten. Hij is afgewezen op de school waar hij auditie voor deed en heeft in een impulsieve bui al zijn gitaren weggedaan. Bo komt te laat terug in de fight club en hoewel Joy achter stond, gaat niet Bo maar wel Joy naar Shooting star. Balen is dat voor Bo, zeker wanneer ze op de dag van die wedstrijd ook nog eens moet verschijnen in de rechtbank om in de vechtscheidingsprocedure van haar ouders haar mening te geven: ‘Vecht het zelf uit.’

Vechtmeisje toont hoe je van een pussy een tijger wordt, door gewoon je moment af te wachten, geen energie te verspillen, maar net op het juiste moment toe te slaan. ‘Het gaat niet om hoe hard je slaat, maar wel om het moment dat je slaat.’ kortom. Heel wat jongeren gaan zich moeiteloos herkennen in deze prent die een knappe mix is van sociaal drama, familie- en actiefilm. De knappe soundtrack is van de hand van Stijn Cole, Earbug en Tom Pintens. Het zijn vooral de straffe acteerprestaties van Aiko Beemsterboer en Noa Farinum die de familiefilm met eerder lichte plot boven het gemiddelde doen uitstijgen. Je gelooft kortom dat de twee besties worden wat de jonge actrices zeer goed neerzetten.

< Bert Hertogs >