Recensie Les Miserables en concert ★★★★

Door ‘C’est pour demain’ kort als toegift a capella te zingen, onderstreepte de cast van Les Misérables en concert datgene wat we tijdens de ganse voorstelling vonden: dat de stemmenregie wel erg sterk werk afgeleverd had. Alle stemmen blendden dan ook perfect samen. Een Parisienne naast ons was dan weer lovend over de vertolking van Hans Peter Janssens. Op zijn Frans viel niets af te dingen, en toen we haar vertelden dat ie zowel de rol van Javert als Valjean op de West End had neergezet tijdens zijn rijkgevulde musicalcarrière, leek ze dat de normaalste zaak van de wereld te vinden (wat niet zo is) omwille van Janssens’ kwaliteiten die onze musicaltrots ook in Vorst Nationaal etaleerde.

In het tweede deel leverde hij met ‘Comme un homme’ en in kwartet met de drie dames Eponine (Géraldine Jeannot), Fantine (Ita Graffin) en Cosette (June Van der Esch) de door merg en been gaande hyper emotionele start van ‘Final: C’est pour demain’ pure wereldklasse af. De haartjes op onze armen gingen spontaan rechtstaan. Zo veel gevoel legde de Vlaamse musicalster in zijn zang. Maar liefst vijf keer waren we overigens tot tranen toe ontroerd. ‘Mon histoire’ dat Eponine voor haar rekening neemt, weet ons al jaren te raken: in het Frans zelfs nog net dat ietsje meer, sterker dan ‘I dreamed a dream’ overigens dat zo overbekend is, en vaak gedraaid, dat het aan kracht verliest. Maar in deze Franse originele versie van Claude-Michel Schönberg en Alain Boublil, bleek de authenticiteit van het werk, en de Franse taal in ‘J’avais rêvé’ helemaal dat extraatje meer te geven, meer diepgang en fragiliteit dus. Enige minpuntje was dat Ita Graffin voor haar hoge noten naar ons gevoel te veel volume zette, waardoor ze afbreuk deed aan haar eigen prachtig opgebouwde sfeer. Pierre- Michel Dudan wist als Javert dan weer te overtuigen in een door het publiek sterk gewaardeerd ‘Sous les étoiles’. Het eerste kippenvelnummer van de avond tekenden we al op tijdens een met veel finesse gebracht ‘L’évêque de Digne’ door het Sinfonia Poznan.

De geluidsmix in Vorst Nationaal was immers zo geraffineerd – met dank aan de expertise van PRG -dat je bijna elk detail van de instrumentatie haarscherp kon horen. Dat leverde soms ook vreemde momenten op, net voor Javert uit het leven stapt, kwam de xylofoon behoorlijk prominent door de geluidsmix met percussieve begeleiding, die wat aan Circus Renz deed denken, waardoor de zelfmoordscène plots wel iets erg licht kreeg. Een ander vaak gehoord puntje van kritiek was dat de muzikale begeleiding tijdens de massascènes zoals bij ‘Bonjour Paris’, ‘Quand un jour est passé’ en ‘Sur la barricade’ te weinig punch meekreeg. 

Teatro Cinque bracht 20 jaar nadat er maar liefst 400.000 toeschouwers naar de Music Hall-productie van Les Mis in Antwerpen trokken een concertante versie in Vorst Nationaal die meer biedt dan een zuiver concert. Eigenlijk is het een semiscenische voorstelling. De zangers zijn immers gekleed als hun personage, gebruiken ook rekwisieten en acteren dus in zekere zin. Het grote verschil met de musicalversie is voornamelijk de afwezigheid van decor en dialogen tussen de nummers. Dat laatste is vooral even wennen, omdat er soms echt wel behoorlijke sprongen in het verhaal tussen enkele nummers gemaakt worden. Wat deze voorstelling echter ontzettend interessant maakt, is dat ze teruggreep naar de originele partituur uit 1980 en de herziene Parijse versie uit 1991 in het Frans. Pas in 1985 heeft Cameron Mackintosh een adaptatie naar het Engels gemaakt die al enkele jaren kan claimen dat ze de langst lopende musical is op de West End en de op een na langst lopende musical wereldwijd. Meer dan 70 miljoen toeschouwers hebben Les Mis al gezien in 44 landen. Ook op de West End kiest Mackintosh vanaf 10 augustus tot 30 november 2019 – weliswaar noodgedwongen – om Les Misérables in Concert op de planken te zetten voor 16 weken onder de titel ‘Les Misérables The all-star staged concert’ met in de cast Michael Ball (Javert), Alfie Boe (Jean Valjean), Carrie Hope Fletcher (Fantine) en Matt Lucas (Thénardier). Dat zal gebeuren in het Gielgud Theatre wanneer het Queen’s Theatre gerenoveerd wordt. Vervolgens zal een nieuwe, herziene versie van Les Mis opnieuw in het Queens Theatre staan.    

Sommige songs bereiken in het Frans, door zijn gevoeligheid, een groter effect dan in het Engels. ‘Un peu de sang qui pleure’, een duet tussen Marius (Jean-Christophe Borne) en Eponine (Géraldine Jeannot) wanneer die laatste sterft is daar een goed voorbeeld van. Hét duet van het eerste bedrijf blijft weliswaar met stip ‘Le coeur au bonheur’ waarbij Marius (Jean-Christophe Borne) en Cosette (June Van der Esch) hun liefde voor elkaar bezingen. Verder zijn de synthesizerklanken die zo de 80s echoën duidelijk te horen in verschillende songs, naast de harp die samen met de strijkers voor de emotionele laag zorgt en tevens refereert naar (het leven na) de dood. Anne-Fleur Jacquot zingt de rol van de kleine Cosette loepzuiver en zonder enig spatje onzekerheid uit te stralen. Ze zingt ‘Une poupée dans la vitrine’, de Franse versie van ‘Castle on a cloud’ en weet net als de rest van de cast ons moeiteloos te ontroeren. Ook het publiek denkt daar zo over en geeft het jonge meisje een daverend applaus achteraf.

Les Misérables en concert kreeg na afloop een verdiende staande ovatie in Vorst Nationaal. Wie erbij wil zijn, heeft nog maar 1 kans. Vanavond, 23 maart 2019 om 20 u. Dit mag u als musicalliefhebber niet missen.

< Bert Hertogs >

Deel 1:

1. Ouverture
2. ‘Le Bagne: pitié, pitié!’
3. ‘L’évêque de Digne’
4. ‘Pourquoi ai-je permis à cet homme’
5. ‘Quand un jour est passé’
6. ‘J’avais rêvé’
7. ‘Tu viens, chéri’
8. ‘Le procès: comment faire’
9. ‘La mort de Fantine’
10. ‘La confrontation’
11. ‘Une poupée dans la vitrine’
12. ‘Maître Thénardier’
13. ‘La Transaction’
14. ‘Bonjour Paris’
15. ‘Sous les étoiles’
16. ‘Le café des amis de l’ ABC’
17. ‘Rouge la flamme de la colère’
18. ‘A la volonté du peuple’
19. ‘Rue Plumet: dans ma vie’
20. ‘Le coeur au bonheur’
21. ‘Le casse de la rue Plumet’
22. ‘Le grand jour’

Deel 2:

23. ‘La première barricade’
24. ‘Mon histoire’
25. ‘Sur la barricade’
26. ‘Je sais ce qui se trame’
27. ‘C’est la faute à…’
28. ‘La première attaque’
29. ‘Un peu de sang qui pleure’
30. ‘Souviens-toi des jours passés’
31. ‘Comme un homme’
32. ‘Fureurs cannibales’
33. ‘Le suicide de Javert’
34. ‘Tourne, Tourne’
35. ‘Seul devant ces tables vides’
36. ‘Au marriage: sonnez, sonnez!’
37. ‘Mendiants à la fête’
38. Final: ‘C’est pour demain’

Belangrijkste rollen:

Jean Valjean: Hans Peter Janssens
Inspecteur Javert : Pierre-Michel Dudan
Fantine: Ita Graffin
Cosette : June Van der Esch
Eponine: Géraldine Jeannot
Marius: Jean-Christophe Borne
Madame / Mevrouw Thénardier : Christina Koubbi
Mr Thénardier : Ronan Debois
Enjolras: Mickaël Roupie
Cosette als kind: Anne-Fleur Jacquot
Gavroche : Louis Desruels-Farges