Recensie Avengers Endgame ★★★1/2

Avengers Endgame heeft qua box office de hoge verwachtingen ingelost. Wereldwijd bracht de film tijdens het openingsweekend een slordige 1,2 miljard dollar op. Maar kan de prent ook op inhoudelijk en vormelijk vlak voldoen aan de hoge verwachtingen? De reacties van filmcritici en Marvelfans zijn uiteenlopend (waar wij ons overigens goed in kunnen terugvinden). Logisch zijn de hoge verwachtingen vermits Avengers Infinity War eindigde met een joekel van een cliffhanger: de slechterik Thanos won de strijd. Hij slaagde erin alle Infinity Stones te bemachtigen en zo de helft van alle levende wezens van de kaart te vegen. Avengers Endgame begint dan ook door de superhelden die overbleven als verslagen te portretteren. Ze rouwen, de overgeblevenen zijn dan wel niet letterlijk van de kaart geveegd, van de kaart zijn ze wél. Zeker, het is een absolute verdienste van Marvel Studios dat ze eigenlijk alle verschillende mogelijke vormen van rouwen toont, de man die zich terugtrekt en focust op vrouw en dochter Morgan, zij die nog leven (Tony Stark), de man die het allemaal niet heeft meegemaakt, het niet helemaal kan vatten en verder gaat alsof er niets gebeurd is (Scott Lang), sommigen zoeken hulp bij elkaar in een praatgroep, verder is er de man die op zoek gaat naar een betere versie van zichzelf (The Hulk), de man die zich stort op kleine criminaliteit om zich toch nog enigzins nuttig te maken (Clint Barton die een meedogenloze burgerwacht is geworden) tot de man die aan escapisme doet, wat gamet, zich opsluit en zich stort op het bier (een hilarische Thor die op de lachspieren werkt). Probleem is echter dat de scènes met al die superhelden die zich erg menselijk gedragen, bijna de eerste helft van de film duurt. Avengers Endgame komt dus erg traag op gang. De expositie is te lang die zowel voor als na het eerste plotpunt (de onthoofding van Thanos door Thor) gebeurt. Pas halfweg de film komen de makers aan het midden van zodra de Avengers kiezen om te gaan tijdreizen om zo de gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan niet te laten gebeuren. Stark meldt terecht dat in de tijd reizen niet ongestraft gelaten wordt. Verder grapt de film ook over het idee rond tijdreizen door allerhande films op te sommen. Daarbij moet vooral de uitwerking hoe dat eraan toe ging in ‘Back to the future’ eraan geloven. Het is dus pas halfweg dat de film op dreef komt met een ultieme finale, een confrontatie tussen de Avengers en Thanos die erachter is gekomen via Nebula dat ie de strijd gewonnen zal hebben en zo ook in de tijd gaat reizen.

Wie dus stevige actiescènes verwacht in Avengers Endgame blijft lang op zijn honger zitten. Wie daarnaast fan is van zelfrelativerende humor komt dan weer wél – zelfs iets té veel naar ons gevoel – aan zijn trekken in dat eerste uur waarbij verschillende superhelden de draak wat met zichzelf steken, zeker ook wanneer ze geconfronteerd worden met zichzelf in het verleden. Ook dat is overigens een manier om met rouwen, een trauma om te gaan: humor gebruiken. Maar het toont evengoed ook dat superhelden leren uit hun fouten en dus groeien als mens.

Meer dan een superheldenfilm – die laten we eerlijk zijn vooral draait rond Nebula (Karen Gillan), Captain Marvel (Brie Larson), Captain America (Chris Evans), The Hulk (Mark Ruffalo), Thor (Chris Hemsworth), Iron Man (Tony Stark) en Thanos (Josh Brolin) - is Avengers Endgame dus geworden. En daar ligt wat ons betreft de absolute kracht van deze prent. Thema’s als jezelf opofferen voor een groter doel (Natasha Romanoff en Tony Stark), de houdbaarheidsdatum van een superheld (Captain America gaat met pensioen), vrouwenrechten en feminisme (te zien bij Captain Marvel, maar vooral ook bij Thor die Valkyrie tot koningin kroont van New Asgard) en respect tonen voor diversiteit, de verschillende culturen van een natie (de bejaarde Steve Rogers/Captain America die zijn schild doorgeeft aan de zwarte Sam Wilson na een schoon leven met Peggy Carter), zijn er maar enkele. Met wat geluk onthouden de miljoenen bioscoopgangers deze thema’s straks en zetten ze die om in hun eigen leven wat van hen echte superhelden kan maken en de wereld een betere plek voor iedereen. Alleen daarom al is de volgende zin hier op zijn plaats: Marvel we love you 3000.

< Bert Hertogs >